Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Ψύχραιμη, προσγειωμένη, συγκροτημένη, ανοιχτή και συμπονετική, χωρίς υπερβολές και φανφάρες στον λόγο και τις απόψεις της, η Εριέττα μοιάζει να αφουγκράζεται την εποχή και τις σύνθετες ανάγκες της κοινωνίας μας– μιας κοινωνίας που είναι περισσότερο έτοιμη να κρίνει παρά να ακούσει – με έναν βαθύ και ουσιαστικό τρόπο . Φιλόζωη, vegan, πρόσφατα μητέρα μετά από μεγάλο αγώνα μέσω εξωσωματικής, δραστηριοποιείται ενεργά και με συνέπεια σε τομείς, που σχετίζονται με τις δικές της επιλογές για τη ζωή. Άλλωστε η ίδια πιστεύει πως «Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις μας αυξάνονται όσο αυξάνεται και η επιρροή μας» κι έχει δίκιο…
Παρακολουθώντας την πορεία της σου δίνει την αίσθηση ότι ενηλικιώθηκε απότομα, ότι έζησε πολλές στιγμές στη ζωή της σε fast forward και πλέον στα 30 μοιάζει σταθερή σε αυτά που έχει χτίσει. Αν έπρεπε να διαλέξω την αγαπημένη μου influencer – ή όπως έλεγε η δική μου «φουρνιά» πρότυπο – θα διάλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη την Εριέττα Κούρκουλου Λάτση.
Στο σχολείο, δεν κατάφερνα να υπερασπιστώ ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Μεγαλώνοντας, άλλαξα σταδιακά και κατέληξα να υπερασπίζομαι ανοιχτά όχι μόνο τον εαυτό μου αλλά και όποιον άλλον αδικούταν από την σημερινή μας κοινωνία. Το να λάβω δημόσιο βήμα δεν ήταν συνειδητή επιλογή. Αποφάσισα επιστρέφοντας από την Αμερική όπου έκανα το μεταπτυχιακό μου, να ανοίξω έναν λογαριασμό στο Instagram κυρίως με σκοπό να προβάλλω τον βιγκανισμό και να προσφέρω πληροφορίες σε εκείνους που ίσως σκέπτονταν να κάνουν την μετάβαση. Τελικά όμως όλο αυτό απέκτησε μια άλλη δυναμική η οποία δεν ήταν προγραμματισμένη.
Τα hate comments είναι μέρος της προβολής και τις περισσότερες ημέρες δεν δίνω σημασία. Όπως όλοι μας όμως έχω ημέρες που αισθάνομαι πιο αδύναμη και λιγότερο σίγουρη για τον εαυτό μου και εκείνες τις ημέρες, με ρίχνουν τα σχόλια ανθρώπων που κρύβονται πίσω από ένα πληκτρολόγιο. Προσπαθώ όμως να δίνω βάση στο ότι αυτά τα σχόλια δεν στηρίζονται ποτέ σε κάτι ουσίας και ότι συνήθως έχουν να κάνουν με την οικονομική μου κατάσταση, την οποία ούτε μπορώ να αλλάξω, ούτε θα ήθελα μιας και είναι αυτή που μου επιτρέπει να προσφέρω ουσιαστικά σε όποιον το έχει ανάγκη.
Το χρέος μου είναι να συμβάλω στην καλυτέρευση του κόσμου μας. Ακούγεται κλισέ αλλά αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο θεωρώ ότι όλοι μας έχουμε έρθει στον κόσμο. Υπάρχει τεράστια ανάγκη στην χώρα μας και όχι μόνο και δυστυχώς πολλή βρομιά. Αισθάνομαι ότι εάν ένας απλός άνθρωπος έχει την υποχρέωση να είναι «καλός» και να βοηθάει τον συνάνθρωπό του, τότε αυτή η υποχρέωση πολλαπλασιάζεται ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και την δημόσια επιρροή που έχει κάποιος. Με βάση αυτόν τον αλγόριθμο, η δική μου υποχρέωση είναι τεράστια.
Δεν μου αρέσει να τους βάζω όλους σε ένα καλάθι. Υπάρχουν καλοί και κακοί influencers. Επίσης υπάρχουν αρκετοί που το έχουν επιλέξει ως επάγγελμα, πράγμα το οποίο δεν μπορώ να κρίνω. Αυτό που με ενοχλεί, είναι όταν φέρονται απερίσκεπτα και προβάλλουν στάσεις ζωής οι οποίες είναι προβληματικές ή εκφέρουν μια άποψη για σοβαρά θέματα μόνο και μόνο για να παραμείνουν στην επικαιρότητα, χωρίς να έχουν τις γνώσεις για να την υποστηρίξουν. Όπως είπα και πριν, οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις αυξάνονται όσο αυξάνεται και η επιρροή μας και η παραπληροφόρηση είναι επικίνδυνη.
Ποια η άποψή σου για την τραπ; Πώς θα αντιδρούσες αν ο Νίκος άκουγε τραπ μουσική και κυρίως με ποιον τρόπο θα το διαχειριζόσουν;
Δεν έχω ασχοληθεί με την τραπ μουσική γιατί δεν την πρόλαβα ηλικιακά. Νομίζω όμως ότι η τέχνη είναι υπέροχος τρόπος έκφρασης εάν και όταν χρησιμοποιείται σωστά. Στην περίπτωση της τραπ μουσικής, προωθούνται ιδεολογίες οι οποίες μπορεί να αποδειχτούν βαθιά προβληματικές για τα νέα παιδιά και συνεπώς, για την επόμενη γενιά. Άποψή μου είναι ότι με τα παιδιά μας πρέπει να συζητάμε. Είναι λογικό και αναμενόμενο κάποια στιγμή να παρασυρθούν από τις τάσεις της εποχής τους και το να «απαγορέψουμε» κάτι το οποίο ξεφεύγει από τον έλεγχό μας είναι ανούσιο. Στην εφηβεία, ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης ήταν ο Έμινεμ. Δεν τον συγκρίνω σε καμία περίπτωση με τους σημερινούς τράπερ, όμως και αυτός μέσα από τα τραγούδια του πολλές φορές προωθούσε την βία και τον σεξισμό. Θέλω να καταλήξω στο ότι ένα παιδί που ακούει τραπ δεν είναι απαραίτητο ότι ασπάζεται την τραγική νοοτροπία που την χαρακτηρίζει. Από την άλλη όμως, οι καλλιτέχνες, οι οποίοι είναι και αυτοί σε πολλές περιπτώσεις ακόμα παιδιά, έχουν μεγάλη ευθύνη.
Το πρώτο βήμα είναι να ανοίξουν το μυαλό και τα μάτια τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπάνε τα ζώα. Οι περισσότερες μαμάδες πηγαίνουν τα παιδιά τους σε φάρμες όπου έχουν την ευκαιρία να χαϊδέψουν και να ταΐσουν τα κατσικάκια και τα γουρουνάκια. Οι περισσότερες μαμάδες επίσης, θα έμπαιναν μπροστά εάν κάποιος φροντιστής ξαφνικά άρχιζε να κλωτσάει ένα από τα ζωάκια αυτά, ή αν το κυνηγούσε με ένα μαχαίρι. Οι ίδιες μαμάδες δυστυχώς, θα τάιζαν λίγα λεπτά αργότερα το παιδί τους ένα τοστάκι ζαμπόν τυρί, χωρίς να τους περνούσε από το μυαλό ότι το ζαμπόν τους κάποτε ανέπνεε και είχε μια καρδούλα που ακόμα χτυπούσε. Έχουμε όλοι αποσυνδεθεί από την διαδικασία που ακολουθείτε για να μετατραπεί ένα ζώο σε «συστατικό» μιας συνταγής. Όταν επιλέξουμε συνειδητά να αρχίσουμε να βλέπουμε, η αλλαγή είναι φυσικό επόμενο.
Η ενασχόληση με τα ζώα, όπως και με τα παιδιά ή άλλες ομάδες ανθρώπων των οποίων τα δικαιώματα καταπατώνται, είναι δύσκολη. Είναι δύσκολη γιατί όλοι εμείς ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με το χειρότερο πρόσωπο των ανθρώπων. Όμως κάθε ένας μετράει. Κάθε παιδί που υιοθετείται μετά από χρόνια παραμέλησης, κάθε γυναίκα που καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της μετά από μια κακοποιητική σχέση, κάθε άνθρωπός που νικάει τον καρκίνο, κάθε αγελάδα που γλυτώνει την σφαγή, μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε. Γιατί για εμάς, ακόμα και ο ένας μετράει.
Η μονολεκτική απάντησή μου θα ήταν όχι. Αυτό που έχω παρατηρήσει όμως, είναι ότι οι «καλοί» αυξάνονται και οι «κακοί» έχουν αρχίσει να φοβούνται λίγο περισσότερο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκαλούν αρκετά προβλήματα στην σύγχρονη εποχή, όμως έχουν κάνει και ένα καλό – ένα βίντεο ενός «ανθρώπου» που δολοφονεί ένα αθώο παιδί και κοιτάει ατάραχος το νεκρό του σώμα, σαν και έπεσε το κινητό του στην θάλασσα (πιο ταραγμένος θα εάν γινόταν το δεύτερο), κάνει τον γύρω του διαδικτύου σε δευτερόλεπτα και ένα έγκλημα που είναι σίγουρο ότι θα είχε θαφτεί, γίνεται αφορμή για να ξεσηκωθεί ολόκληρη η χώρα και να απαιτήσει την δικαιοσύνη.
Διαβάστε επίσης:
Σαντορίνη: Ανεμοστρόβιλος σήκωσε στον αέρα ένα ολόκληρο σπίτι (Video)
Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.