Το πετσόκομμα συνεχίζεται. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό και επικίνδυνο. Την «πάτησε» ο Γιώργος Νταλάρας όταν, λέγοντας τα προφανή, απευθύνθηκε σε δημοσιογράφους με προτροπές, υποδείξεις και χαρακτηρισμούς, που θα μπορούσε να είχε αποφύγει. Η «σταύρωσή» του μπορεί να διαρκέσει τρείς μέρες – σαν τα πανηγύρια δηλαδή.

Σημαντικό μέρος της ελληνικής τηλεόρασης είναι είτε τα πανηγύρια είτε για τα πανηγύρια.

Το εύκολο είναι η κριτική του άλλου. Στην τηλεόραση προτιμητέα είναι η αποδόμηση, η αποκαθήλωση. Αυτοκριτική; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Αυτό που συμβαίνει στην τηλεόραση, με αφορμή το επίμαχο περιστατικό, επιβεβαιώνει σε απόλυτο βαθμό την επιλογή τουλάχιστον του 20% του τηλεοπτικού κοινού, το οποίο έχει ρίξει «μαύρο δαγκωτό» -κατά την ατάκα της κλασσικής ελληνικής ταινίας «Υπάρχει και φιλότιμο»- στα παραδοσιακά κανάλια.

Σχεδόν σύσσωμη η αφασική, αυτοαναφορική τηλεόραση ξιφούλκησε και η επέλαση με αλαλαγμούς κατά του Γιώργου Νταλάρα βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Ο τηλεοπτικός εσμός πρέπει να υπερασπιστεί τα «όσια και ιερά» του. Με αυτά γαλουχήθηκε. Δεν γνωρίζει κάτι άλλο. Θα έχανε τη γη κάτω από τα πόδια του, αν άλλαζε το μοντέλο.

Ειπώθηκαν ευφάνταστα επιχειρήματα προς υπεράσπιση των ρεπόρτερ εκπομπών καναλιών που ξεροστάλιαζαν, νυχτιάτικα και με κρύο, έξω από τις εγκαταστάσεις του Real FM για να εξασφαλίσουν δήλωση του Γιώργου Νταλάρα. Σε τι ακριβώς; Μα για να σχολιάσει τον σχολιασμό του Κωνσταντίνου Αργυρού στο σχόλιο που έκανε ο ίδιος (ο Νταλάρας) πριν από μια εβδομάδα σε συνέντευξη του -όχι κάτι στα πεταχτά στο δρόμο- για συναδέλφους του, οι οποίοι κάνουν διαφημίσεις για μπιφτέκια και λουκάνικα, χαρακτηρίζοντας τις επιλογές αυτές «καραγκιοζιλίκια».

Το καραούλι που είχαν στήσει οι -σε διατεταγμένη υπηρεσία- ρεπόρτερ βαφτίστηκε «follow up του ρεπορτάζ». Έωλο. 

Το πράγμα έδειχνε, ότι δεν θα «έβγαζε λαγό» και επειδή ο Κωνσταντίνος Αργυρός -πρωταγωνιστεί σε διαφημιστικό για αλυσίδα αμερικανικών καταστημάτων χάμπεργκερ- απάντησε «τι να σχολιάσω, είμαι ένα τίποτα μπροστά στον Γιώργο Νταλάρα».

Κι ύστερα, επειδή οι πρωινομεσημεριανές εκπομπές αυτοαναφορικότητας και σουσουδισμού, οι οποίες ξέρουν να κάνουν την τρίχα τριχιά και την έχουν αναγάγει σε επιστήμη, έστησαν τηλεοπτικά συνεργεία -έξυπνα- έξω από τον Real FM.

Δημοσιογράφοι και κάμερες καραδοκούσαν με σκοπό να εκβιάσουν την είδηση. Δεν τα κατάφεραν. Αλλά ήταν τυχεροί στην ατυχία τους. Σχόλιο, στο σχόλιο του σχολίου που έκανε ο Νταλάρας, αρχικώς μπορεί να μην πήραν, αλλά όλα τα άλλα που είπε on camera αποτέλεσαν καύσιμη ύλη, για να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο των εκπομπών, που βαυκαλίζονται εγκλωβισμένες στον μικρόκοσμό τους.

Και έτσι ακριβώς στο ίδιο -απαράλλαχτο- μοτίβο θα συνεχίσουν με το επιχείρημα, ότι έχουν την έγκριση του τηλεοπτικού κοινού δια της τηλεθέασης που καταφέρνουν. Έωλο κι αυτό, ως επιχείρημα.

Οι χαρακτηρισμοί του Γιώργου Νταλάρα όντως βαρείς. Κάποιοι δεν χρειάζονταν. Έχασε το μέτρο; Πιθανόν. Μίλησε έξω από τα δόντια. Κι αυτό, συνήθως, είναι σκληρό.

Θα μπορούσε, όπως επισημάνθηκε, να απαντούσε σε οτιδήποτε με  τον Τσιτσάνη και ό,τι άλλο σχετικό ένεκα της ημέρας. Και να αποχωρούσε. Έμπειρος είναι.

Τρείς φορές «απέκρουσε» με ευγένεια το στενό μαρκάρισμα, τον εκβιασμό για τη μη είδηση που είχε βαφτιστεί είδηση. Την «πάτησε».

Κατηγορήθηκε ο Γιώργος Νταλάρας για υποκρισία, διότι ενώ έκανε δηλώσεις, μετά δεν ήθελε να σχολιάσει. Από τα συμφραζόμενα τον παρουσίαζαν ως τζάμπα μάγκα, διότι έκανε τον καμπόσο, τον πονηρό στα «παιδιά», ενώ πήγε κι έδωσε συνέντευξη στη Σίσσυ Χρηστίδου, που δεν είναι «παιδί» αλλά «κεντρικιά» και «εκπομπάρχισα», ότι αντί να κουνά δάχτυλο στα «παιδιά» -μεταξύ μας, ενήλικες είναι όλοι υπηρετώντας συνειδητά αυτή την έκφανση της τηλεόρασης- να τα πει αυτά στα μεγαλοστελέχη των καναλιών και στους ιδιοκτήτες τους. Τα έβαλε όμως με τους «αδύναμους», αυτός, ο «τεράστιος» Νταλάρας. Είχε -αλήθεια είναι- πατερναλιστική διάθεση η παρατήρησή του προς μια ρεπόρτερ και δεν προσέθεσε η εικασία, ότι αν και χαριτωμένη, όπως παρατήρησε, οι οικείοι της πιθανόν να ντρέπονται γι’ αυτό που κάνει.

Ήθελε να πει αυτά που δήλωσε δημοσίως ο Γιώργος Νταλάρας. Δεν του ξέφυγαν. Δεν υπερίσχυσε το θυμικό της λογικής.

Και κάπως έτσι το κέντρο βάρους της συζήτησης μετατοπίζεται από την αυτοαναφορική, τοξική τηλεόραση. Η «επίθεση» – ολίσθημα του καλλιτέχνη καταγράφηκε, αναδείχθηκε υπέρ το δέον, καθότι σκυτάλη έχουν πάρει από σήμερα τα πρωιομεσημεριανάδικα των καθημερινών προγραμμάτων.

Η αίσθηση του μέτρου έχει χαθεί -καιρό τώρα- και εξακολουθεί να αλλοιώνεται το «δικαίωμα στην ενημέρωση», από την συγκεκριμένη τυπολογία εκπομπών. Όσα αναγνώρισαν οι Ναταλία Γερμανού και Νίκος Συρίγος ως μέλη αυτού του είδους τηλεόρασης φαντάζουν σαν φωνές βοώντων εν τη ερήμω.

Διαβάστε επίσης:

Κούγιας για Λαζόπουλο: «Έχει πεθάνει και προσπαθεί να βγει από τον τάφο του» (Video)

Ελεονώρα Μελέτη: «Έχω δεχτεί προτάσεις για να ασχοληθώ με την πολιτική – Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά»

«Famagusta»: Σάρωσε στην πρεμιέρα του – Αποθεωτικά τα σχόλια στο Twitter (Video)