Ίσως η μεγαλύτερη φάρσα των πολιτικών διαχειριστών της χώρας μας, είναι η δήθεν Προεδρία της Δημοκρατίας.

Όλα τα πολιτικά κόμματα, ομοφωνούν στον ευτελισμό του θεσμού αυτού. Μας έχουν πείσει πως ο/η Πρόεδρος δεν είναι παρά διακοσμητικό πρόσωπο, που  κατ’ ουσίαν δεν έχει καμία αρμοδιότητα. Έτσι, επικροτούμε αυτόν/ην που είναι επίσης πεπεισμένος/η για τον διακοσμητικό του/της ρόλου, που δεν ερευνά περαιτέρω το λόγο παρουσίας του/ης, δεν ενοχλεί  κανένα και δεν λέει πράγματα που θα θίξουν τους εγχώριους και τους εξωχώριους  δρώντες του πολιτικού συστήματος.  

Μία εμβριθής πολιτική αναλύτρια, προσφάτως  από το κανάλι της ΕΡΤ 1, θεώρησε προσόν την «μετριοπάθεια» της νυν Προέδρου Κας Σακελλαροπούλου και πρόβλεψε πως γι’ αυτό η κυβερνώσα παράταξη θα την προτείνει εκ νέου για Πρόεδρο. Αλλά για τον ίδιο λόγο επαινούντο, ιδίως από τηλεοράσεως,  οι περισσότεροι  από τους προηγούμενους Προέδρους. Άλλωστε, ίσως μόνον   ο Σαρτζετάκης ενοχλούσε την κυβέρνηση, με αναπομπή νόμων, ίσως και ένας ή δύο άλλοι λειτούργησαν με κάποια συναίσθηση της αποστολής τους. Συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς ο Τσάτσος,  ο οποίος, όπως έχει επανειλημμένως  γραφτεί,  «ήταν το μυαλό του Καραμανλή».  Γιατί όμως τα κόμματα κάνουν τόση φασαρία, για να εκλέξουν κάποιον που δεν έχει καμία αρμοδιότητα; Μήπως πράγματι το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα, μαζί με την αξιωματική αντιπολίτευση, δεν κάνουν άλλο από το να αναζητούν τον κοινώς αποδεκτό  «μετριοπαθή», που δεν θα τους ενοχλεί;   

Ας δούμε  όμως τα πράγματα λίγο καλλίτερα. Αρχικώς,  ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αντιπρόσωπος της χώρας, καθ’ όσον την εκπροσωπεί διεθνώς,  σε πολλά επίπεδα (άρθρο 36 του Συντάγματος). Όλοι κατανοούμε πως γι’ αυτό,   τα πρόσωπα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι προσωπικότητες διεθνούς κύρους και εμβέλειας. Άλλα  συμπαθή, «εξυπηρετικά»  και «μετριοπαθή» πρόσωπα, προφανώς και δεν κάνουν για τη θέση αυτή, αν δεν έχουν και διεθνές κύρος και προσωπικότητα. Αλλά αυτά που έχουν διεθνές κύρος και προσωπικότητα, δεν είναι «μετριοπαθή» και «εξυπηρετικά», κυρίως όμως δεν είναι και συμπαθή, από το πολιτικό προσωπικό της χώρας.   

Κατά δεύτερον, το άρθρο 30 του Συντάγματος, ορίζει ως αρμοδιότητα του/της Προέδρου, την περιφρούρηση του πολιτεύματος : τον/την αποκαλεί «ρυθμιστή του πολιτεύματος».   Τούτο, προφανώς δεν σημαίνει τυπικό τελετάρχη, ούτε συντονιστή  συνεδριάσεων, π.χ. των πολιτικών αρχηγών, κάτι που θα μπορούσε να κάνει ένας έμπειρος δημοσιογράφος, χωρίς άλλες φανφάρες. Ρυθμιστής του πολιτεύματος σημαίνει εγγυητής της εφαρμογής του Συντάγματος, σημαίνει προστάτης του πολιτεύματος. Πολίτευμα που κατά το Σύνταγμα έχει τρείς διακριτές πολιτικές Εξουσίες, την Νομοθετική, την Εκτελεστική και την Δικαστική. Οι μέχρι τώρα Πρόεδροι, μας έχουν διαβεβαιώσει πως αυτό πράγματι συμβαίνει, απαρεγκλίτως ;

Κατά τρίτον, υπάρχει και το όπλο της παραίτησης, του/της Προέδρου. Παρότι σε μία τέτοια περίπτωση αναπληρώνεται από τον/την Πρόεδρο της Βουλής,  ο αντίκτυπος μιας τέτοιας ενέργειας θα είναι τρομακτικός και σημαντικός. Πολύ περισσότερο αν ο/η παραιτηθείς/σα διακηρύξει τους λόγους αυτής της ενέργειας, πχ. καταγγέλλοντας ότι το Σύνταγμα δεν εφαρμόζεται (π.χ. η διάκριση  των Πολιτικών Εξουσιών), ότι συντελούνται αντεθνικές ενέργειες, ότι συντελούνται βλαπτικές για τη χώρα πράξεις (π.χ. ψευδή στοιχεία χρεών), κ.λ.π.  Αυτή η δυνατότητα παραίτησης του/της Προέδρου, συνιστά κατ’ ουσίαν κρίσιμη αρμοδιότητα!

Άρα, ας μη καθεύδουμε με τις δήθεν μειωμένες  αρμοδιότητες. Ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί την εικόνα της χώρας σε διεθνές επίπεδο. Ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας  πρέπει να είναι πραγματικά «ρυθμιστής του πολιτεύματος» και εγγυητής του  και πρέπει να έχει την προσωπικότητα και την πολιτική επάρκεια να απαιτήσει την αποκατάστασή του, όταν η πολιτική πρακτική παρεκκλίνει του Συντάγματος.  Ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί «να φέρει τα πάνω κάτω», για το καλό της χώρας, όταν αυτή παίρνει την κατιούσα .

Ήρθε η ώρα επιλογής νέου/ας Προέδρου. Για να δούμε αυτή τη φορά..….

(προσπάθησα να είμαι ευγενής και να μη θίξω κανένα και καμία..…ελπίζω να τα κατάφερα)

Διαβάστε επίσης:

Η… «γουστόζικη παρεξήγηση» της Κεντροαριστεράς

Πού οφείλεται η δημοσκοπική υπεροχή του Πρωθυπουργού;

Επτά μήνες κόλαση…