Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού ήταν αδιαμφισβήτητο υπερθέαμα. Με τηλεοπτικό προσανατολισμό. Η εικόνα πρώτα. Εκείνη άλλωστε ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Προφανώς και δίχασε. Ήταν σαν…  κολοκυθόπιτα. Ιδιαίτερη η παρέλαση. Μπορεί να κούρασε κάποιους, σε άλλους άρεσε διότι είχε τα καλλιτεχνικά δρώμενα ενδιαμέσως. Ίσως να ήταν εκείνα που «έσωσαν» το πρώτο μέρος.

Αστοχία τηλεοπτική των Γάλλων με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Έναν σημαιοφόρο σούπερ σταρ παγκόσμιας ακτινοβολίας είχαν να δείξουν στο «άνοιγμα» της ιδιότυπης παρέλασης, όλοι κατάφεραν να δουν την σημαιοφόρο Αντιγόνη Ντρισμπίωτη, αλλά τον Έλληνα σουπερ σταρ του NBA τον είδαμε στιγμιαία καθώς τον «έκρυβε» το πλακάτ με την ένδειξη «Greece».

Τα πλάνα στην ελληνική αποστολή λιγοστά, εν αντιθέσει με άλλων εθνικών αντιπροσωπειών και εν γένει από την παρέλαση μια εσάνς μόνον, από τη χαρά των αθλητών, την αδημονία τους, άφησε στον τηλεθεατή η «κάλυψη» της παρέλασης από τους Γάλλους διοργανωτές.

Ήταν ένα θέαμα αποκεντρωμένο, με μια έννοια. Κατ’ άλλους κατακερματισμένο. Πόσω μάλλον για τους θεατές. Εκείνους που ήταν εκεί.  Αλλά καιρό τώρα γίνεται λόγος για την αλλαγή που έχει συντελεστεί στον τρόπο που βλέπουμε τηλεόραση. Με τις συνήθειες που έχουν αναπτυχθεί.

Η κάλυψη της τελετής έναρξης ήταν εναρμονισμένη με τα νέα δεδομένα. Γιατί, πόσες φορές, όταν κάποιος παρακολουθεί κάτι, το οποίο μάλιστα και έχει επιλέξει να δει, μέσω της τηλεόρασης, παράλληλα χαζεύει κάτι στα σόσιαλ μίντια από το κινητό του, ή και κάτι άλλο στο YouTube από το τάμπλετ;

Η πολυδιάσπαση ωστόσο και η γρήγορη (εν)αλλαγή πλάνων στα δρώμενα αφαίρεσε από τη νοηματική συνοχή και ενδεχομένως δεν βοήθησε τους τηλεθεατές.

Προφανώς και θα συγκεντρωνόταν κόσμος στις συχνότητες της ΕΡΤ για την τελετή έναρξη των 33^ων Ολυμπιακών Αγώνων. Για την εποχή το 43,3% μερίδιο είναι αρκετό. Πιο απλά την τελετή παρακολούθησαν- στην τετράωρη διάρκεια της, που έχει κι αυτή τη σημασία της- τέσσερις στους δέκα τηλεθεατές οι οποίοι ήταν μπροστά στις τηλεοράσεις τους κατά τη Nielsen.

Η τελετή είχε συμβολισμούς και υπαινιγμούς, όπως σωστά είπε ο βασικός αθλητικογράφος της ΕΡΤ.  Κι εκεί η ΕΡΤικη παρουσίαση άρχισε να «μπάζει νερά».

Αν και έκανε «μπαμ» ότι «μυστηριώδης λαμπαδηδρόμος» που παρέλαβε τη δάδα με την Ολυμπιακή φλόγα από τρία παιδιά στα υπόγεια κανάλια του Παρισιού, παρέπεμπε στην κεντρική φιγούρα της περίφημης όπερας «Φάντασμα της όπερας»- μας τον σύστησαν οι Γάλλοι με την εμβληματική εισαγωγή του μιούζικαλ του Άντριου Λόιντ Βέμπερ– ο αθλητικογράφος σε όλη τη διάρκεια της περιγραφής αναφερόταν στον «χαρακτήρα» με τον ίδιο χαρακτηρισμό. Ή στο τέλος με την φουτουριστική ιππέα η οποία διέσχισε τον Σηκουάνα πάνω σε ένα μηχανικό άλογο δεν πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να ήταν συμβολισμός/υπαινιγμός στην Ζαν ντ’ Αρκ.

Σταγόνα στον «ωκεανό» μιας συνολικά περιγραφής «φλατ». Ανέμπνευστης. Άχρωμης. Αδιάφορης. Σαν να ήταν μια δουλειά που έπρεπε να γίνει. Διεκπεραιωτική. Και κάπως φοβική, όταν η τελετή άρχισε να «μιλά» εμφατικά για την διαφορετικότητα, τον έρωτα ανεξαρτήτως φύλου, τη συμπερίληψη, την ανεκτικότητα, την κατανόηση.

Σχηματίστηκε η αίσθηση ότι οι σπορτσκαστερ αρκέστηκαν στα στοιχεία που διαμοιράστηκαν από τους Γάλλους διοργανωτές. Κρίμα. Πολλοί ήταν εκείνοι που μνημόνευσαν τον Γιάννη Διακογιάννη.

Διαβάστε επίσης

Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Αφιερωμένο στην ενόργανη το σημερινό Google Doodle

Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: 28,6 εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν την τελετή έναρξης στις ΗΠΑ

Γρηγόρης Αρναούτογλου: Το νέο τρέιλερ του «The Road Show»