Η αντιπαράθεση για τις εκθέσεις των καθηγητών του ΕΜΠ Δημήτρη Καρώνη και Πέτρου Τσακιρίδη δεν εκπλήσσει κανέναν. Έτσι όπως είναι στημένη η κόντρα μεταξύ της κυβέρνησης και μεγάλου μέρους της αντιπολίτευσης, δεν πρόκειται να σταματήσει ούτε καν μετά τη δίκη, όποτε αυτή γίνει.

Πολλοί διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι η εν λόγω πραγματογνωμοσύνη δεν καταλήγει σε κάποιο οριστικό συμπέρασμα.

● Πώς όμως να καταλήξει σε οτιδήποτε χωρίς στοιχεία;

● Ποια στοιχεία μέχρι σήμερα έχουν οδηγήσει σε οποιαδήποτε τεκμηρίωση;

Θεωρίες διατυπώνονται, όλες αναπόδεικτες, οι οποίες αναλύουν τι «θα μπορούσε» ή «δεν θα μπορούσε» να έχει συμβεί. Πέραν αυτού, ουδέν.

Επιπλέον επικρατεί μια απίστευτη σύγχυση – ειδικά στους καβγάδες των μη ειδικών – όταν θεωρητικολογούν μπερδεύοντας, άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε αθέλητα, δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα: την έκρηξη και την ανάφλεξη. Τσίρκο κανονικό, αλλά και επικίνδυνο. Ωστόσο κάποια απλά πράγματα είναι καλό να ξεκαθαριστούν:

● Τα αίτια της πυρόσφαιρας εν τέλει θα διαλευκανθούν στο δικαστήριο – εάν υπάρξουν μέχρι τότε στοιχεία που θα συμβάλουν ώστε να ξεκαθαριστεί αυτή η υπόθεση.

● Η ύπαρξη παράνομου φορτίου στην εμπορική αμαξοστοιχία δεν έχει αποδειχτεί ούτε στο ελάχιστο. Και στο δικαστήριο δεν θα κριθεί το αν η κυβέρνηση μπορεί να αποδείξει τη μη ύπαρξή του, αλλά το αν οι κατήγοροι μπορούν να τεκμηριώσουν ότι υπήρξε. Ομοίως δεν καλείται η κυβέρνηση να αποδείξει ότι δεν συγκαλύπτει ευθύνες, αλλά οι κατήγοροί της να τεκμηριώσουν τη συγκάλυψη με στοιχεία.

● Επίσης δεν έχει προκύψει κανένα στοιχείο από την έρευνα στα υπολείμματα των αμαξοστοιχιών που να δηλώνει ότι υπήρξε έκρηξη.

● Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει για το ότι δεν αποδεικνύονται οι θεωρίες περί ξυλολίου, αλλά εξακολουθεί να είναι υπόλογη για τα αίτια της σύγκρουσης – κι εδώ οι ευθύνες ίσως αποδειχτούν βαριές και ασήκωτες. Το ξεμπάζωμα και μπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος εξακολουθεί να χρήζει δικαστικής διερεύνησης ακόμη και αν υποθέσουμε ότι – λόγω της μερικότητάς του – δεν εξαφάνισε «ύποπτες» ουσίες και στοιχεία.

● Η αντιπολίτευση – αυτή που φιλοδοξεί να κυβερνήσει – πρέπει κάποτε να καταλάβει ότι ο ερεθισμός της κοινωνίας με αναπόδεικτες θεωρίες συνιστά αυτοκτονία. Αν κινδυνεύουν με απότομη κατάρρευση οι υποτιθέμενοι «αντισυστημικοί», πόσο μάλλον οι υποψήφιοι για τη διακυβέρνηση.

● Επιπλέον η αντιπολίτευση εκ του ρόλου της έχει καθήκον και υποχρέωση να αναδεικνύει πραγματικές ευθύνες της κυβέρνησης και όχι να συνωμοσιολογεί. Η ζημιά που έπαθε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Novartis πρέπει να είναι το παράδειγμα προς αποφυγήν.

Όποιος δεν καταλαβαίνει, ας πρόσεχε…

Διαβάστε επίσης

Η «ισχυρή Ελλάδα» ξαναβρίσκει γερμανικό τοίχο

Ο Πόντιος Πιλάτος Καρώνης και η αισχρή επικοινωνιακή σπέκουλα από την κυβέρνηση

Η μετατροπή του συστήματος υγείας σε business plan και… escape room