1.Ο εκφυλισμός τής ΕΕ επεκτείνεται και στα μεγάλα κράτη

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Γαλλία. Το αμιγώς προεδρικό σύστημα μπορεί εύκολα να οδηγήσει (αναλόγως της συμπεριφοράς των φορέων του και των οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν) σε πλήρη εκφυλισμό τού πολιτεύματος, όπως σήμερα,  όπου ο απολύτως απο-νομιμοποιημένος Πρόεδρος Μακρόν εναλλάσσει τους πρωθυπουργούς «σαν τα πουκάμισα» προσπαθώντας να εφαρμόσει διάφορες -υπαγορευμένες από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα- πολιτικές στην οικονομία και τα συστήματα τού Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.

Αλλά και σε χώρες προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όπως η Ελλάδα, κυρίως μετά την Αναθεώρηση του 1985 παρατηρείται το φαινόμενο της πρωθυπουργικής παντοδυναμίας που δεν αφήνει στους υπουργούς, υφυπουργούς και διοικητές των οργανισμών κανένα περιθώριο ουσιαστικής απόφασης. Αυτό υλοποιείται απολύτως σήμερα στην Ελλάδα ξεπερνώντας σε ένταση και έκταση ακόμη και τον πιο ισχυρό, πιο λαοπρόβλητο και πιο ενημερωμένο πρωθυπουργό, τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Αυτή η μετάλλαξη του πολιτεύματος άρχισε να λαμβάνει τη σημερινή της μορφή κατά την περίοδο των Μνημονίων, τα οποία θα ισχύουν ακόμη για πολλές δεκαετίες (99 χρόνια, σύμφωνα με τους ορισμούς τού γ’ γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου τής κυβέρνησης Τσίπρα-Καμένου, ν. 4336/2015) και τα οποία εφαρμόζει με απόλυτη ευλάβεια, ως «ιερά κείμενα», η κυβέρνηση της ΝΔ. Οι εθνοκτόνες και κοινωνιοκτόνες διατάξεις του εκλαμβάνονται «αντί αληθείας» από τους οπαδούς τού διακομματικού βρυξελληνικού ρεύματος και οδηγούν με βεβαιότητα και γρήγορους ρυθμούς στην πλήρη αλλοτρίωση του υπαρκτικού σκελετού τής πατρίδας και στην αποξένωση των Ελλήνων από όλα τα σημαντικά στοιχεία τού υλικού και άυλου πλούτου τού Ελληνισμού.

2.Η Πολιτική Λειτουργία υποτάσσεται στην Οικονομική

Ο Μικρο-ιδιοκτητικός τρόπος Παραγωγής (ΜτΠ) εξαϋλώνεται

Τον βαθύ αντικοινωνικό και ανήθικο χαρακτήρα των Μνημονίων είχαν διαπιστώσει ακόμη και σημαντικοί Γερμανοί δημόσιοι παράγοντες όπως ο Πίτερ Μπόφινγκερ τής «Επιτροπής Σοφών» τής γερμανικής κυβέρνησης με το βιβλίο του «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΑΡΚΟ; Η Γερμανία χρειάζεται το ευρώ» (Εκδόσεις Πόλις, 2012).

Εξάλλου, όπως αργότερα αποκάλυψε ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα στο βιβλίο του «Γη της Επαγγελίας» (Εκδόσεις Athens Bookstore Publications, 2020), σε άτυπη συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, είχε χαρακτηρίσει «ανεπίτρεπτο επιτίμιο» τα Μνημόνια «που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών» αφού αυτές ανέλαβαν το επενδυτικό ρίσκο για να προωθούν οι ευρωπαϊκές (κυρίες γερμανικές και γαλλικές) βιομηχανίες τα προϊόντα τους στην Ελλάδα κι έτσι να δημιουργούνται τα ελλείμματα του Νότου και αντιστοίχως τα πλεονάσματα του Βορρά. Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στη Γαλλία και τη Γερμανία, υπογραμμίζει ότι η διάσωση της Ελλάδας «ισοδυναμούσε με τη διάσωση των δικών τους τραπεζών και βιομηχανιών και ίσως ανησυχούσαν ότι μια τέτοια παραδοχή θα έστρεφε την προσοχή των ψηφοφόρων από τις αποτυχίες διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, στις αποτυχίες εκείνων των Γερμανών ή Γάλλων αξιωματούχων που είναι επιφορτισμένοι με την εποπτεία των πρακτικών τραπεζικού δανεισμού» (εφημερίδα «Καθημερινή», 18-11-2020, δημοσιογράφος Αθανάσιος Έλλις).

Ακόμη και ο Πρόεδρος τού άτυπου (για να μην μαθαίνουν οι λαοί) Eurogroup, εκ των «δραματουργών» των Μνημονίων, κ.Ντάισελμπλουμ αποκάλυψε εκ των υστέρων πως «ό,τι επιβλήθηκε στην Ελλάδα, έγινε για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, κυρίως γαλλογερμανικών», χωρίς βεβαίως να διαφωνήσει τότε με αυτή την πολιτική.

Παρ’όλα αυτά, κανένας από τους λαλίστατους Έλληνες δημοσιολόγους και πολιτικούς δεν αναφέρεται στα παραπάνω πρόσωπα και γεγονότα για να αφήνονται οι πολίτες στη μοιραία μνημονιακή συγκατάβαση.

Η θέση τής πατρίδας μας υπό την ετερόνομη μνημονιακή διακυβέρνηση ήταν το προοίμιο για το τι θα επακολουθούσε και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ανεξαρτήτως του μεγέθους των οικονομιών τους. Είναι άλλωστε γνωστό και αποδεικνύεται διαρκώς στην πράξη ότι δεν ζούμε, ιδίως στην Ευρώπη, υπό ουσιαστικό δημοκρατικό κοινοβουλευτικό καθεστώς, αλλά υπό το κράτος της Συνθήκης του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ και βεβαίως της Λισσαβόνας, που προωθούν την οικονομική και κοινωνική πολιτική που επιτάσσουν οι μεγάλες παγκόσμιες συσπειρώσεις.

Οι τρεις μεγαλύτερες παγκόσμιες χρηματο-οικονομικές/επενδυτικές συμπράξεις Vanguard, Black Rock και Street Global Advisor διακλαδίζονται σε διάφορα χρηματο-οικονομικά, χρηματοπιστωτικά, επενδυτικά, κερδοσκοπικά κ.λπ. κέντρα, σωρεύουν δεδομένα χωρών και διαθέτουν παγκόσμιο ιεραρχικά δομημένο δίκτυο, στο οποίο ανήκουν και οι κυριότεροι λεγόμενοι «οίκοι αξιολόγησης». Οι «οίκοι» αυτοί, με περιοδικές «βαθμολογίες», καθορίζουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική των χωρών αναλόγως τού βαθμού δεκτικότητας στις εντολές τους.

Έτσι εσχάτως και η πολλαπλώς υποβαθμιζόμενη στον διεθνή (ακόμη και βαλκανικό) καταμερισμό τής εργασίας χώρα μας, ακόμη και με τις μετρήσεις των συστημικών διεθνών οργανισμών, αρχίζει τώρα να λαμβάνει …θετικές αξιολογήσεις για την πορεία τής οικονομίας. Κι αυτό, μολονότι βρίσκεται σε πλήρη έξαρση η αλλοτρίωση των υπαρκτικών πηγών πλούτου τής χώρας (συγκοινωνίες, λιμάνια, αεροδρόμια, εκμετάλλευση αρχαιολογικών χώρων, τράπεζες, ακίνητη ιδιοκτησία ιδιωτών, αγροτών, τού δημοσίου, των ΝΠΔΔ κ.ά.) αλλά και η υποβάθμιση (έως κατάργησης) βασικών δομών τού Κοινωνικού Κράτους (ΕΣΥ, ΔΥΠΑ, ΑΟΕΚ, επικουρικά, ερανικά και συνδρομητικά ταμεία, οργανισμοί κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης κ.ά.). Δυστυχώς η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τις θετικές αξιολογήσεις αυτών των «οίκων» για να επηρεάσει θετικά τους αφελείς και απροβλημάτιστους πολίτες.

Το νοσηρό και κοινωνιοκτόνο αυτό φαινόμενο αποδεικνύεται και από την διαστημικών διαστάσεων ανισοκατανομή των προγραμμάτων τού Ταμείου Ανάκαμψης, από το οποίο αποκλείστηκε συλλήβδην η πρωτογενής παραγωγή, οι μικρομεσαίοι, τα υποσυστήματα του Κοινωνικού Κράτους κ.λπ. και όλα σχεδόν τα ποσά δόθηκαν σε μεγάλες, μεικτές, διεθνών προσβάσεων επιχειρήσεις, μετρημένες στα δάχτυλα των δύο χεριών.

Έτσι, όχι μόνο καταστρέφεται η πρωτογενής παραγωγή, αλλά και ό,τι απέμεινε από τις μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις και το εμπόριο που συγκροτούν διαχρονικά, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, τον λεγόμενο Μικρο-ιδιοκτητικό τρόπο Παραγωγής (ΜτΠ). Ο ΜτΠ, που εξασφάλιζε τη στοιχειώδη διαβίωση και αναπαραγωγή όλων σχεδόν των Ελλήνων, ήταν από τα αρχαία χρόνια η βάση τής δημοκρατίας. Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι βιοτέχνες, οι μικροί μεταποιητές, οι έμποροι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι επιστήμονες κ.λπ. ήταν ανέκαθεν οι πιο αυτόνομοι πολίτες. Εξασφαλίζοντας με το επιτήδευμά τους τη ζωή και την προκοπή τής οικογένειάς τους και των συγχωριανών-συμπολιτών τους, ήταν (κατά το μάλλον ή ήττον) ελεύθεροι στο φρόνημα και αξίωναν (είτε αμέσως στην αρχαία εποχή, είτε εμμέσως τα νεώτερα χρόνια) τη συμμετοχή τους στο πολιτικό γίγνεσθαι με την καθημερινή ή περιοδική έκφραση της βούλησής τους, που ήταν το θεμέλιο του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Γι’αυτό και οι σοφοί και οι ιστορικοί τής αρχαιότητας, αλλά και των νεώτερων χρόνων, αποδίδουν τη συρρίκνωση και την κατάργηση τής δημοκρατίας (και δη της άμεσης) στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις στην παρακμή τού ΜτΠ. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι συνόψισαν αυτή την κοινωνική συνθήκη και την υπεράσπιση της ακεραιότητάς της σε μία φράση: «υπέρ βωμών και εστιών».

3.Η κατάρρευση τής Ελλάδας εντός της παρηκμασμένης Ευρώπης

Σήμερα οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με την πρωτοφανή ακρίβεια όλων των προϊόντων (κυρίως των εισαγόμενων) που για τους γεροντότερους ανακαλούν μνήμες Κατοχής. Η χώρα αναδεικνύεται «πρωταθλήτρια» όλης Ευρώπης στην ασυδοσία τής αγοράς και στην πτώση τής αγοραστικής δύναμης.

Έτσι εκπληρώνεται άλλωστε το ρηθέν τού β’ Μνημονίου (ν. 4046/2012 σελ. 713), για την κατεπείγουσα σύγκλιση του κατώτατου μισθού με τους αντίστοιχους των χωρών τής Κεντρικής και ΝοτιοΑνατολικής Ευρώπης (πρώην χώρες τού υπαρκτού σοσιαλισμού) που ονομάστηκε από τους μελετητές «ρήτρα Βουλγαρίας». Μεταξύ των άλλων, σ’αυτό αναφέρεται ότι: «Αυτό (σ.σ. δηλαδή η μείωση των μισθών και ημερομισθίων) θα ευθυγραμμίσει το πλαίσιο του κατώτατου μισθού της Ελλάδας με αυτό συγκρίσιμων κρατών και θα του επιτρέψει να εκπληρώσει τη βασική του λειτουργία, δηλαδή της διασφάλισης ενός ενιαίου δικτύου ασφαλείας για όλους τους υπαλλήλους». (Ιδού μία δόση ειρωνείας του Μνημονίου!!)

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, και η σημερινή, υπερέβαλαν αυτή τη ρύθμιση φέρνοντας και τον λεγόμενο «πληθωρισμό τής απληστίας» που εξανεμίζει μισθούς και συντάξεις, μετά τη 15η-17^η ημέρα από της καταβολής τους. Ακόμη και τα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία, μηδέ ασφαλώς εξαιρουμένης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, δεν μπορούν να αποκρύψουν αυτή την υποβάθμιση όλων των κοινωνικών μεγεθών και την υπολειτουργία όλων των υποσυστημάτων τού Κοινωνικού Κράτους. Σημειωτέον ότι το καταρρέον ΕΣΥ συντηρείται από τις εισφορές υπέρ υγείας και αλληλεγγύης των συνταξιούχων και το κράτος δεν παρέχει ούτε το 20% των εξόδων του (βλ. τα σχετικά κονδύλια από τους κρατικούς προϋπολογισμούς).

Εξάλλου, ●ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ●η έλλειψη προστασίας τής οικογένειας, ●η εξαφάνιση της οικογενειακής στέγης, ●η συρρίκνωση των παροχών τού Κοινωνικού Κράτους, ●οι χαμηλοί μισθοί και η αλλοτριωμένη από ΣΣΕ, δικαιώματα και ενεργά Συνδικάτα εργασία, ●η πολιτισμική κατάρρευση με τη μίμηση ξένων προτύπων και τηλεοπτικών σειρών, ●η κυριαρχούσα προκλητική και «πιασάρικη» διαφήμιση τής εικόνας με τη χρησιμοποίηση ακόμη και μακιγιαρισμένων παιδιών προσχολικής ηλικίας, ●η μνημονιακή κακομεταχείριση των συνταξιούχων και κυρίως της ηλικιωμένης αγρότισσας-μάνας, ●το καθημερινό αγχώδες κυνήγι της επαγγελματικής αποκατάστασης, κυρίως των γυναικών που δέχονται συνήθως άτυπες αλλά βαθιά ριζωμένες ακόμη προκαταλήψεις, ●η περικοπή ακόμη και συμβολικών παροχών στους άπορους και χαμηλοσυνταξιούχους, ●η αποσπασματική και ατελέσφορη θεσμική και οικονομική «προστασία» των πολύτεκνων, ●η ελλιπής λειτουργία των δικτύων των βρεφοκομείων, παιδικών σταθμών και άλλων κοινωνικών δομών, ●η απαλλοτρίωση των περιουσιακών στοιχείων από τα αρπακτικά funds και τις πολλάκις διασωθείσες με δεκάδες δις ευρώ τού λαού αλλά αλλοτριωμένες από τα διεθνή συμφέροντα τράπεζες, ●οι οιονεί αναγκαστικές αποχωρήσεις από την πρωτογενή παραγωγή κ.λπ. είναι φαινόμενα που επιδείνωσε η διαρκής οικονομική κρίση, επί της οποίας βρήκε πρόσφορο έδαφος να νομοθετηθεί, να θεμελιωθεί και να διαδοθεί η κοινωνιοκτόνα και οικογενειοκτόνα «wok ατζέντα».

Μαζί με την βολουνταριστική χρησιμοποίηση του ανθρώπινου σώματος ως απόλυτου ατομικού «πράγματος» και την προβολή των πολυάριθμων «τρίτων φύλων» ως …εξελιγμένων μορφών τού ανθρώπινου είδους στην εποχή τής μεθύστερης νεωτερικότητας, επιτάχυναν την κατάρρευση των γεννήσεων στην πατρίδα μας που είναι πλέον υποδιπλάσιες των θανάτων.

Και να σκεφτεί κανείς ότι, ακόμη και στους πλέον πρόσφατους πολέμους με τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, οι γεννήσεις υπερτερούσαν κατά πολύ των θανάτων!! Έγκυροι επιστήμονες μάλιστα προβλέπουν, σε βάθος εκατονταετίας, την πλήρη συρρίκνωση (έως εξαφάνιση) της ελληνικής φυλής.

Οι μνημονιακοί ιθύνοντες δεν έχουν αντιληφθεί ότι εισήλθαμε στην εποχή τής «εκκαθάρισης» των κρατικών οντοτήτων που απομακρύνονται από τα υπαρκτικά τους ερείσματα… Στη νέα εποχή θα ευημερήσουν μόνο όσα έθνη παρουσιάζουν ισχυρά εθνικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά, γεωφυσικά συνεκτικά χαρακτηριστικά, όσοι λαοί δηλαδή ανασυγκροτούνται ουσιαστικά, στον αντίποδα της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης και αναδεικνύουν το σθένος και τη φυλετική-πολιτισμική ιδιαιτερότητά τους. Τα παραδείγματα του ευρύτερου χώρου μας, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής είναι χαρακτηριστικά. Την αποσυγκροτούμενη ως προς τα συστατικά της στοιχεία (υλικά και άυλα) Ελλάδα δεν τη σέβεται κανείς, ούτε καν τα αναδυόμενα κρατίδια τής Βαλκανικής παρά τη μοναδικότητα των φυσικών, υλικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών της στοιχείων και παραδόσεων.

Φτάσαμε ακόμη και στο σημείο, η Ορθόδοξη Εκκλησία να αποκόπτεται από την οικουμενική της διάσταση χάριν πολιτικών επιδιώξεων και στρατηγικών επιλογών, ρισκάροντας την ενότητα των Μητροπόλεων και της κοινής πίστης, την οποία οι πρόγονοί μας Θεσσαλονικείς, οι αδελφοί Μεθόδιος και Κύριλλος, μετέδωσαν σε όλους τους βόρειους γείτονές μας!!

Έτσι, η τιμή τού έθνους και της πατρίδας ανατίθεται πλέον στους εγρήγορους Έλληνες αλλά κυρίως στους απανταχού τής οικουμένης συν-Έλληνες της Διασποράς. Γι’αυτό υποστηρίζουμε πως μια νέα σωτήρια ανασύνταξη του λαού και του έθνους θα προέλθει από την ενεργό ανάμειξη των Ελλήνων μεταναστών, ακόμη και αυτών της τρίτης και τέταρτης γενιάς…

Οι πολιτικές άλλωστε των τελευταίων κυβερνήσεων για τον Ελληνισμό των Βαλκανίων, της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βορειοανατολικής Αφρικής, της Κριμαίας κ.λπ., χαρακτηρίζονται από αδιαφορία, αναποτελεσματικότητα ενεργειών και κυρίως από πειθήνια εκτέλεση των επιδιώξεων των «μεγάλων». Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Συνθήκη των Πρεσπών, με την οποία πραγματώθηκε το παλαιό γερμανικό σχέδιο για τον κατακερματισμό των Βαλκανίων εις βάρος των προφανών εθνικών μας συμφερόντων.

Κι όλα αυτά εξελίσσονται σε μια παρηκμασμένη Ευρώπη όπου η λαϊκή κυριαρχία διαρκώς εξασθενεί, το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου αφυδατώνεται, επιβάλλονται οι περιοριστικές επιλογές των οικονομικών ελίτ και οι βαριές βιομηχανίες αυτοκινήτων και μετάλλου μετατρέπονται σε εργαστήρια πολέμου προωθώντας έναν ανιστόρητο επανεξοπλισμό τής γηραιάς ηπείρου.

Ο καθιδρυτικός λόγος τής πρώτης Ένωσης, τής «Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα» των «πατέρων» της ΕΕ (ΕΚΑΧ, 1951), που δημιουργήθηκε για να μην ξαναγίνει πόλεμος στην Ευρώπη, ξεχάστηκε, όπως λησμονήθηκε και το δόγμα τού στρατηγού ντε Γκωλ ότι «η Ευρώπη εκτείνεται από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια».

Έτσι φτάσαμε, όχι μόνο στο σημείο να επανεξοπλίζεται η Ευρώπη με το πρόγραμμα «SAFE» (σ.σ. πρόκειται για τον πρώτο πυλώνα του Σχεδίου «ReArm Europe» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που προτείνει τη μόχλευση άνω των 800 δισ. ευρώ σε στρατιωτικές δαπάνες, με τη συμμετοχή τής Τουρκίας έως και 35%!!), αλλά και να αποδυναμώνεται ό,τι απέμεινε από τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού στις δομές τού Κοινωνικού Κράτους και να υποχρεώνονται οι ευρωπαίοι να αγοράζουν υγροποιημένο φυσικό αέριο LNG από τις ΗΠΑ σε τριπλάσια και τετραπλάσια τιμή!

Είναι τα πρώτα ορατά σε όλους σημάδια τής επερχόμενης απόλυτης παρακμής τής ΕΕ. Η γραφειοκρατική δομή της και η κυριαρχία των δεκάδων χιλιάδων ενδημούντων στις Βρυξέλλες και τα άλλα κεντροευρωπαϊκά κέντρα lobbies συμφερόντων, που κυβερνούν αυτή τη δύσμοιρη και αιματοκυλισμένη ήπειρο, την οδηγούν μακριά από το ευρωπαϊκό όραμα της Ένωσης με ισότητα και ευημερία για όλους τους λαούς.

Τα παραπάνω είναι καιρός να τα αντιληφθούν όλοι οι πολίτες μήπως αρχίσει μια μακρά και βασανιστική περίοδος αυτογνωσίας, αυτενέργειας και εθνικής-κοινωνικής ανασυγκρότησης, με πρώτο μέλημα όλων την ανάκτηση του υλικού και άυλου πλούτου τής πατρίδας και την εθνική και κοινωνική διαχείριση των δημοσίων αγαθών.

Το διαρκές έγκλημα των Τεμπών, τα δεκάδες σκάνδαλα και η συμπεριφορά τής εκχωρημένης από τους δανειστές διαχρονικής μνημονιακής εξουσίας και κυρίως τού σημερινού επιτελικού κράτους τής διαρκούς παρανομίας, πρέπει να αποτελέσουν την απαρχή μιας νέας συνειδητοποίησης όλων των Ελλήνων απανταχού τής οικουμένης. Γιατί φτάσαμε στο σημείο οι αρμόδιες Αρχές να αρνούνται ακόμη και την εκταφή των πτωμάτων των νέων ανθρώπων που κάηκαν στο μοιραίο τρένο και που τάφηκαν σε σακούλες, ανακατωμένοι με μπάζα και άλλα υλικά που θα αποδείκνυαν και τις υποκείμενες τής σύγκρουσης αιτίες των θανάτων.

Αλλά κυρίως φτάσαμε να υπερβούμε τη μείζονα ηθική-πολιτιστική διάσταση τού σεβασμού των νεκρών, που έθεσαν οι αρχαίοι Έλληνες ως πρώτιστο καθήκον των επιζώντων συνανθρώπων. Δηλαδή να φέρονται με ιερότητα και δέος στα άψυχα κουφάρια των νέων μας, θυμάτων πολλαπλών παραλείψεων και εγκλημάτων των εμπλεκομένων φορέων και παραγόντων. Ο απόλυτος σεβασμός των νεκρών είναι μία από τις ακλόνητες βάσεις τού ελληνικού πολιτισμού όπως δίδαξε στην «Αντιγόνη» ο μεγάλος Σοφοκλής στον περίφημο διάλογό της με τον σκληρό Κρέοντα.

Μπορεί να πιστέψει έστω και ένας νεοέλληνας ότι οι φορείς τής νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας δεν αντιλαμβάνονται πως αυτό το αυτονόητο αίτημα πηγάζει από τις απαρχές τού ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού και αποτελεί νομική τους υποχρέωση;

Γι’αυτό, επειδή βιώνουμε την απόλυτη ετερονομία, παρακμή και ιδιοτέλεια, είναι καιρός να επανέλθουμε στις ράγες τού ελληνικού πολιτισμού και να αρχίσουμε τη σταδιακή ανασυγκρότηση της πατρίδας προτού ο κατήφορος δεν θα έχει επιστροφή.-

*Ο Δημήτρης Π. Μητρόπουλος είναι νομικός

Διαβάστε επίσης:

Φεστιβάλ – κάλεσμα αγώνα και «ανάσα» αισιοδοξίας

Ιδιωτικά και κερδοσκοπικά (μη) Πανεπιστήμια: Οι θλιβερές επιπτώσεις μιας διάτρητης δικαστικής απόφασης

ΔΕΘ 2025: Ο Ανδρουλάκης χαράζει τη γραμμή σύγκρουσης με τον καθεστωτισμό Μητσοτάκη