Από δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν τους προηγούμενους μήνες, πριν από την επίσημη επανεμφάνιση του Τσίπρα, προέκυπτε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν το μόνο στον χώρο της Κεντροαριστεράς / Αριστεράς που δεν ανησυχούσε για σημαντικές απώλειες εάν ο πρώην πρωθυπουργός δημιουργούσε νέο κόμμα.

Σε αυτή την περίπτωση, απορροφώντας πολύ μεγάλο μέρος της αριστερής ψήφου, θα μπορούσε να συγκεντρώσει μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή την επιλογή υιοθέτησε αρχικά ο Τσίπρας στο όνομα του περίφημου rebranding, αλλά σύντομα την εγκατέλειψε, αφού μάλλον του περιόρισε την αρχική ευρεία «περίμετρο ψήφου». Γι’ αυτό άφησε νωρίς στην άκρη τις γητειές προς τους κεντρώους και μετέφερε το παιχνίδι του στο γήπεδο της Αριστεράς, το οποίο ξέρει καλύτερα.

Αυτή η δεύτερη επιλογή φαίνεται πως έγινε επειδή οι δημοσκοπήσεις υποδείκνυαν ότι εκεί – στον ΣΥΡΙΖΑ, στην Πλεύση Ελευθερίας και λιγότερο στο ΚΚΕ – υπήρχε έτοιμη η μαγιά που ο Τσίπρας έχει ανάγκη για να εδραιώσει δημοσκοπικά την παρουσία του.

Εάν, όπως είναι πολύ πιθανό, επιμείνει σε αυτόν τον δρόμο, τουλάχιστον μέχρι να δημιουργηθεί μια συμπαγής εκλογική βάση, τότε το παράθυρο ευκαιρίας του ΠΑΣΟΚ να προσελκύσει κεντρώα ψήφο αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας παραμένει ορθάνοιχτο.

Σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα μείνει ανοιχτό για πάντα, αφού η μάχη στην Κεντροαριστερά για τη δεύτερη θέση στις πρώτες εθνικές κάλπες θα είναι σκληρή.

Όποιος δημιουργήσει πρώτος δυναμική δύσκολα θα χάσει το ματσάκι. Προφανώς δεν αποκλείεται να ευοδωθεί ο πόθος του Μητσοτάκη και οι κεντροαριστεροί μονομάχοι να περιοριστούν σε ισοπαλία στα πολύ χαμηλά, η οποία θα βοηθήσει τον πρόεδρο της Ν.Δ. να θέσει σκληρά διλήμματα ενόψει της δεύτερης κάλπης.

Υπάρχει όμως και η πιθανότητα ένας από τους Ανδρουλάκη και Τσίπρα να ηγεμονεύσει στην Κεντροαριστερά και να πάει με σοβαρές αξιώσεις στις δεύτερες εκλογές. Όποιος από τους δύο το καταφέρει σώζεται και ο αντίπαλός του πέφτει κατηγορία άνευ λοιπών διατυπώσεων…

Διαβάστε επίσης

Από το παραμύθι των «αρίστων», στην πραγματικότητα των «ανίδεων»

Οι τρεις μεγάλες εκκρεμότητες του Τσίπρα

Η ανθρωπιστική γύμνια της Ευρώπης