Καλημέρα σας

Κόσμος και κοσμάκης χτες στα εγκαίνια της πρόσοψης του υπουργείου Άμυνας έργο Βαρώτσου και ευγενική χορηγία Ευάγγελου Μυτηλιναίου.

Τι κρατάμε για τα πολιτικά πράγματα;

Μία παρουσία με νόημα: Του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δύο απουσίες, επίσης με νόημα: Του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά.

Ένα πρώτο βασικό συμπέρασμα από την παρουσία και τις απουσίες; Μα ότι προσπάθησαν όλες οι πλευρές να μην μετατρέψουν την εκδήλωση σε… εσωκομματικό θέμα.

Αν απουσίαζε ο πρωθυπουργός ή ήταν παρόντες οι πρώην πρωθυπουργοί – ή έστω ένας από αυτούς – η προσοχή θα στρέφονταν στα μηνύματα αυτών των επιλογών.

Διαπιστώνω δηλαδή ότι ξαφνικά από την ψυχρότητα των τελευταίων ημερών επικράτησε μία… ψύχραιμη στάση όλων. Είτε επειδή δεν αντέχεται άλλο αυτό το κλίμα μεταξύ Μητσοτάκη και Δένδια, είτε γιατί μπορεί να έχουμε… κλιματική αλλαγή – δούμε δηλαδή στο βάθος του δρόμου θερμές μέρες. Απλά το επισημαίνω.

Το ότι κάποιοι χαρακτήρισαν την ομιλία του υπουργού Άμυνας «αρχηγική», το βάζω στην άκρη για περαιτέρω σκέψη και εκτίμηση.

–      Από τα ενδιαφέροντα επίσης σημειώνω και τις κάποιες απουσίες επιχειρηματιών, που έχουν συμβολική σημασία και για τον Πρωθυπουργό και για τον υπουργό Άμυνας.

Ας πει κάποιος μια κουβέντα στη Ζωή

Έχει καταντήσει κουραστικό -μην πω ότι είναι η απόλυτη βαρεμάρα – να ακούς τη Ζωή Κωσταντοπούλου να ξιφουλκεί με ότι πιο υπερβολικό υπάρχει στο λεξιλόγιο, εναντίον όποιου βρει μπροστά της, στη Βουλή, ή στα τηλεοπτικά πλατό. Κάποιες εύστοχες παρατηρήσεις της, πάνε αδιάβαστες από την ένταση και τις υπερβολές. Βρίσκεται ένας συνεργάτης, φίλος και συγγενής να της πει μια κουβέντα;

Χάος καλεί χάος

Δύο ευρήματα συγκράτησα από τη χθεσινή μέτρηση της Interview.

Το πρώτο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει δεν μπαίνει στη Βουλή – μάλλον τυπική επιβεβαίωση του κλίματος και των τάσεων που επικρατεί στο χώρο. Ειδικά μετά δημόσια δήλωση για… αυτοδιάλυση του κόμματος για χάρη του Αλέξη Τσίπρα. Θα έλεγα ότι το 2,6% που καταγράφει το κόμμα στην πρόθεση ψήφου, είναι μάλλον υπερβολικό.

Το δεύτερο έχει πιο πολύ γούστο: Στο ερώτημα λέει «Μητσοτάκης ή χάος», η πλειοψηφία, ήτοι το 42% προτιμά το… «χάος». Δεν είναι και ιδιαιτέρως τιμητικό αυτό τον για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Βέβαια, το 42% είναι παντελώς αδιάφορο στα σχέδια που κάνει το Μαξίμου. Το οποίο ενδιαφέρεται να «δέσει» το 30% που δηλώνει «Μητσοτάκης» και να πάρει ένα ποσοστό από το 28% που δηλώνει «άλλο» – πιθανόν οι κυβερνώντες ευελπιστούν ότι κάποιοι από αυτούς τους τελευταίους εννοούν «και Μητσοτάκης και χάος», άρα είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ΝΔ κι ας ακολουθήσει… χάος.

Ωραία πράγματα…

Αναζητείται διαχωριστική γραμμή με Δρυμιώτη

Έχει χαθεί κάθε μέτρο και καλά θα κάνει η κυβέρνηση να διαχωρίσει τη θέση της από ακρότητες τύπου Δρυμιώτη. Από την Καθημερινή που τον φιλοξενεί συχνά τις Κυριακές ή ακόμα και από τον ΣΚΑΙ, που τον βάζει σε περίοπτη θέση προσδοκώντας στην επόμενη ακροδεξιά έξαρσή του, για χάρη της τηλεθέασης, δεν περιμένουμε πολλά. Αλλά τουλάχιστον από την κυβέρνηση θα ήταν μάλλον φρόνιμο, έστω και διακριτικά να τραβήξει μία διαχωριστική γραμμή από τον τοξικό του λόγο, τον οποίο ασμένως υιοθέτησε προ ημερών η Ομάδα Αλήθειας.

Διότι όταν φτάνει να τον αποδοκιμάζει μέχρι και ο Δημήτρης Μαρκόπουλος, που εσχάτως δείχνει πολιτική αντανακλαστικά, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με την εντύπωση που διαμορφώνεται ότι η ΝΔ ταυτίζεται με τον τοξικό του λόγο…

–      Αυτοί δε που επικαλούνται τον τοξικό λόγο που έχει χρησιμοποιηθεί εναντίον της κυβέρνησης και του Μητσοτάκη για να αποφύγουν το ερώτημα για Δρυμιώτη, θυμίζω ότι η αντιπολίτευση το έχει πληρώσει με ήττες και δημοσκοπική υστέρηση έναντι της ΝΔ. Έτσι για να ξέρουμε τι λέμε και να μην δικαιολογούμε με ατυχείς συμψηφισμούς τα πράγματα. 

Οι Ευρωπαίοι εξοπλίζουν την Τουρκία, οι Έλληνες έχουν ακόμα αυταπάτες

Σαν να μην έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα κάποιοι ευρωβουλευτές μας, μου φάνηκε η παρέμβαση του Γιάννη Μανιάτη, που ζήτησε να επιβληθεί… εμπάργκο στην πώληση όπλων από τις ευρωπαϊκές χώρες στην Τουρκία.

Η παρέμβαση μοιάζει σαν να γίνεται – επιεικώς να το πω – σε… κενό χρόνου.

Βλέπετε, μόλις πριν λίγες μέρες ο Βρετανός πρωθυπουργός Στάρμερ υπέγραψε την πώληση στην Τουρκία 20 Eurofighter, ενώ φτάνει σήμερα στην Άγκυρα ο Γερμανός καγκελάριος Μερτς, προκειμένου μεταξύ άλλων να εμπεδώσει τη συνεργασία των δύο χωρών στο πεδίο της πώλησης όπλων στη γειτονική χώρα. Για να μην πω άλλες αγορές του Ερντογάν από ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Ισπανία πχ).

Μήπως να αναπροσαρμόσουν τη ρητορική τους οι δικοί μας για να μην ακούγονται απλά για να ακούγονται;

Αλλαγές στην Αίγινα

Ο Άδωνις Γεωργιάδης έδωσε τελικά το πράσινο φως και απομακρύνθηκε ο πρόεδρος του Κέντρου Υγείας της Αίγινας, Φίλιππος Τζίτζης, ο οποίος πλήρωσε ουσιαστικά την τραγωδία με τον θάνατο της 79χρονης τον Αύγουστο, εξαιτίας της έλλειψης οδηγών για το ασθενοφόρο.

Άνθρωπος του Κατσαφάδου ο Τζίτζης δεν κατάφερε να σωθεί – στη θέση διορίστηκε ο επιχειρηματίας Πτερούδης, με αναφορά κατευθείαν στο μητσοτακικό περιβάλλον.

Οι τράπεζες πανηγυρίζουν, η κοινωνία μετρά τα ρέστα

Κατηγορηματικά αποκλείουν στην κυβέρνηση κάθε σκέψη για έκτακτη φορολόγηση των τραπεζικών κερδών — αυτά που, παρεμπιπτόντως, σπάνε ρεκόρ. Η επίσημη γραμμή λέει πως ένας τέτοιος φόρος θα έπληττε την κεφαλαιακή επάρκεια, θα ανέβαζε το κόστος δανεισμού και θα φρέναρε την ανάπτυξη.

Μόνο που, εν τω μεταξύ, οι τράπεζες συνεχίζουν να ανακοινώνουν κέρδη-μαμούθ, πάνω από τα 5 δισ. ευρώ, χωρίς η κοινωνία να βλέπει το παραμικρό «μέρισμα» από αυτή την ευημερία. Οι καταθέτες εξακολουθούν να παίρνουν ψίχουλα, τα επιτόκια δανείων παραμένουν στα ύψη, και η περίφημη «πιστωτική επέκταση» μοιάζει περισσότερο με επέκταση των τραπεζικών ισολογισμών παρά της πραγματικής οικονομίας.

Και κάπως έτσι, το μόνο που επεκτείνεται με συνέπεια είναι η απόσταση ανάμεσα στις τραπεζικές επιδόσεις και την καθημερινότητα των πολιτών. Το κράτος δεν φορολογεί, οι τράπεζες πανηγυρίζουν — και ο λογαριασμός, όπως πάντα, μένει στην κοινωνία.

Διαβάστε επίσης:

Η ψυχρότητα Μητσοτάκη – Δένδια, ο ανασχηματισμός πάει Άνοιξη, η έλευση της Κίμπερλι, το μήνυμα Δούκα, η (λάθος) κίνηση του Τσίπρα και ο απαράδεκτος Δρυμιώτης

Η παρουσία του Μητσοτάκη στη στρατιωτική παρέλαση και ο Δένδιας, οι γκάφες του ΠΑΣΟΚ, το «ναι» του ΣΥΡΙΖΑ στη μη πρόταση του Τσίπρα

Ο ανασχηματισμός και η περίπτωση Λοβέρδου, η υποχώρηση Δένδια για Δούκα, η παράδοση ΣΥΡΙΖΑ στον… Τσίπρα, οι κινήσεις Σαμαρά και ο Νικήτας