Η πρόσφατη «κινητικότητα» των ΗΠΑ γύρω από τα λιμάνια σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική: τη μείωση της κινεζικής παρουσίας σε κρίσιμες ευρωπαϊκές υποδομές και τη δημιουργία εναλλακτικών διαύλων για αμερικανικά και δυτικά συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο.

Η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ Κίμπερλι Γκιλφόιλ το έκανε ήδη σαφές: η Ελλάδα θεωρείται «κρίσιμος κόμβος» για τον περιορισμό κινεζικής και ρωσικής επιρροής. Η συνάντησή της με τον υπουργό Ανάπτυξης Τάκη Θεοδωρικάκο (Τρίτη 19 Νοέμβρη) εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο: οι ΗΠΑ εξετάζουν όχι μόνο το εμπορικό επίπεδο, αλλά και το ζήτημα ασφαλείας των λιμένων, των logistics και της πρόσβασης σε κρίσιμες αλυσίδες ανεφοδιασμού.

Ο Πειραιάς αποτελεί το πιο δύσκολο πεδίο για την αμερικανική στρατηγική.

– Η COSCO κατέχει το 67% της ΟΛΠ Α.Ε., με συμβάσεις μακράς διάρκειας, επενδυτικές υποχρεώσεις και θεσμική θωράκιση.

– Ο Πειραιάς έχει διαμορφωθεί ως βασικό κινεζικό logistics-hub στην Ευρώπη, άρα οποιαδήποτε απόπειρα αποδυνάμωσης απαιτεί πολιτικό, οικονομικό και νομικό κόστος, που δεν μπορεί να απορροφήσει εύκολα ούτε η ελληνική κυβέρνηση ούτε οι ίδιοι οι Αμερικανοί.

– Το ενδεχόμενο «εκδίωξης» της COSCO συζητείται σε ορισμένα αμερικανικά κέντρα, αλλά πρακτικά δεν υφίσταται ως άμεση επιλογή.

Με άλλα λόγια: ο Πειραιάς είναι στρατηγικά κρίσιμος, αλλά ανελαστικός.

Σε αντίθεση με τον Πειραιά, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης προσφέρει μεγαλύτερα περιθώρια αμερικανικού bypass:

– Η σύνδεση με βαλκανικά και ανατολικοευρωπαϊκά δίκτυα το καθιστά χρήσιμο για στρατιωτικές και εμπορικές αμερικανικές ροές.

– Η αμφιλεγόμενη ρωσική – συνδεδεμένη παρουσία στον μετοχικό έλεγχο το καθιστά γεωπολιτικά ευάλωτο και άρα πρόσφορο για δυτική επενδυτική «εξυγίανση».

– Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αναβαθμίσουν τη χρήση του λιμένα σε επιχειρησιακό, όχι μόνο εμπορικό, επίπεδο.

Οι ΗΠΑ δεν στοχεύουν κατ’ ανάγκη στην εκτόπιση της Κίνας από τον Πειραιά – κάτι εξαιρετικά δύσκολο – αλλά στη δημιουργία ενός παράλληλου δικτύου πρόσβασης:

– Θεσσαλονίκη για στρατο-επιμελητειακή ισχύ.

– Αλεξανδρούπολη για ενεργειακή και στρατιωτική διείσδυση.

Κάπως έτσι η χώρα βρίσκεται στο κέντρο δύο μεγάλων ρευμάτων ισχύος. Δεν μπορεί να αγνοήσει την κινεζική παρουσία, αλλά ούτε να αποφύγει την αμερικανική πίεση για περιορισμό της. Η ισορροπία δεν θα είναι στατική: θα εξελίσσεται ανάλογα με τις επενδύσεις, τις διεθνείς εντάσεις και τις επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων.

Διαβάστε επίσης:

Από τα εξώδικα Δημητριάδη έως τις μηνύσεις Λαζαρίδη – Η οργανωμένη στοχοποίηση γυναικών του ΠΑΣΟΚ από τον στενό κύκλο του Πρωθυπουργού

Μια ακόμα ήττα του Τραμπισμου στην Λατινική Αμερική, η περίπτωση του Εκουαδόρ

Ο μέγας χειμερινός οδηγός επιβίωσης χωρίς καλοριφέρ, αλλά με πλεόνασμα** (έκδοση 2025)