Το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα «Ιθάκη», γράφει ήδη εκδοτική και μάλλον και πολιτική ιστορία.

Ανεξάρτητα μάλιστα από το πόσο θα βοηθήσει τον πρώην πρωθυπουργό στην προσπάθεια επιστροφής του σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή.

Η ανάλυση του βιβλίου, τόσο από συγγραφική, όσο και από πολιτική άποψη είναι μία σύνθετη και μάλλον μακρά διαδικασία, καθώς όλοι συμφωνούν πως είναι νωρίς για συμπεράσματα και πόσο θα επιδράσει στα διάφορα πεδία ενδιαφέροντος.

Ωστόσο, ακριβώς επειδή έχουν προηγηθεί βιβλία από άλλους ηγέτες και πολιτικές προσωπικότητα, ρωτήσαμε κάτι απλό το AI: Να κάνει μία σύγκριση ανάμεσα στην Ιθάκη και τις μέσω αυτής στοχεύσεις του Αλέξη Τσίπρα, με τέσσερα συγγράμματα: Αυτών που κατέθεσαν στον δημόσιο διάλογο (και στην κρίση της… ιστορίας), ο Τόνι Μπλερ, ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Φρανσουά Ολάντ και ο… Γιάνης Βαρουφάκης – για προφανείς λόγους επιλέχθηκε ο τελευταίος, καθώς είχε καταθέσει από νωρίς τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα του 2015, στα οποία αναφέρεται ο Αλέξης Τσίπρας.

Συγκριτική ανάλυση του βιβλίου “Ιθάκη” με άλλες πολιτικές απολογίες

1. Tony Blair – A Journey (2010)

Στόχος Blair: να ξαναγράψει το αφήγημα του πολέμου στο Ιράκ.
Στόχος Τσίπρα: να ξαναγράψει το αφήγημα του 2015.

Ομοιότητα:
Και οι δύο προσπαθούν να μετατρέψουν μια αμφιλεγόμενη απόφαση σε “αναγκαίο κακό”.
Blair: «έπρεπε να γίνει για να σταματήσει ο Σαντάμ».
Τσίπρας: «έπρεπε να υπογράψουμε για να μην καταρρεύσει η χώρα».

Διαφορά:
Ο Blair κάνει μάχη με την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Ο Τσίπρας με την ελληνική.
Ο πρώτος δείχνει μεγαλύτερο πολιτικό θάρρος στην ανάληψη ευθύνης.
Ο δεύτερος κάνει “ελεγχόμενη” αυτοκριτική — όσο χρειάζεται, όχι όσο αξίζει.

2. Barack Obama – A Promised Land (2020)

Στόχος Obama: να διαφυλάξει το προσωπικό του brand ως “ηθικός, ψύχραιμος, φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής”.
Στόχος Τσίπρα: να διαφυλάξει το brand «Τσίπρας, ο ρεαλιστής σωτήρας στην κρίση».

Ομοιότητα:
Και οι δύο χρησιμοποιούν έντονη προσωπική αυτοαφήγηση:
“εγώ, η ευθύνη, το βάρος, η στιγμή”.

Διαφορά:
Ο Obama γράφει για να κλείσει έναν κύκλο.
Ο Τσίπρας γράφει για να ανοίξει έναν καινούργιο.

Με απλά λόγια:
Ο Obama αποχαιρετά.
Ο Τσίπρας κάνει teaser επιστροφής.

3. François Hollande – Les Leçons du Pouvoir (2018)

Στόχος Hollande: να υπερασπιστεί μια αποτυχημένη προεδρία ως “στιβαρή αλλά παρεξηγημένη”.
Στόχος Τσίπρα: να παρουσιάσει μια αμφιλεγόμενη διακυβέρνηση ως “ηρωική αλλά παρεξηγημένη”.

Ομοιότητα:
Και οι δύο προσπαθούν να ενισχύσουν το πολιτικό τους legacy μετά από ήττα.
Και οι δύο υιοθετούν νοσταλγικό, μερικώς εξιδανικευμένο ύφος.

Διαφορά:
Ο Hollande γράφει από θέση πολιτικά τελειωμένου.
Ο Τσίπρας από θέση “εν δυνάμει επιστρέφοντος”.

4. Varoufakis – Adults in the Room (2017)

Αν και δεν είναι ηγέτης κράτους, είναι το κατεξοχήν βιβλίο που ο Τσίπρας προσπαθεί να εξουδετερώσει.

Στόχος Βαρουφάκη: να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον μόνο που είχε σχέδιο, το οποίο ο Τσίπρας “δεν άντεξε”.
Στόχος Τσίπρα: να παρουσιάσει τον Βαρουφάκη ως ριψοκίνδυνο οραματιστή που δεν καταλάβαινε τα όρια της πραγματικότητας.

Ομοιότητα:
Και τα δύο βιβλία είναι τεχνικά “απολογίες”.
Ο πρώτος λέει: «με εγκατέλειψαν».
Ο δεύτερος λέει: «τον σταμάτησα για να σωθεί η χώρα».

Διαφορά:
Το βιβλίο του Βαρουφάκη είναι εκρηκτικό και προσωπικό.
Το «Ιθάκη» είναι πιο κομψή, αλλά επίσης πολύ στοχευμένη εκδοχή των γεγονότων — σχεδόν θεατρικά “καθαρή”.

Διαβάστε επίσης:

Εξεταστική ΟΠΕΚΕΠΕ: Αποκαλύψεις Ντογκούλη για «Μάκη» και… γκάνγκστερ – ΠΑΣΟΚ: «Έκθετος ο Βορίδης»

Υπεγράφησαν τρία νομοθετήματα του Τσιόδρα για τα χημικά από Μέτσολα και Μπιέρρε

Κυριάκος Μητσοτάκης στο Υπουργικό Συμβούλιο για τις Συλλογικές Συμβάσεις: «Κεντροδεξιά κυβέρνηση κάνει αυτή την τομή»