​Είναι μια σκηνή που επαναλαμβάνεται με δραματική συνέπεια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στέκεται στο τιμόνι, και το «καράβι» της ελληνικής κοινωνίας, αντί να πλέει σε ήρεμα νερά, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα κοινωνικά και οικονομικά βράχια. Εδώ και έξι χρόνια, η κυβερνητική πολιτική μοιάζει με μια συνειδητή πράξη βύθισης, όπου η “αποπληρωμή” ενός εσωτερικού χρέους προς τους πολίτες αντικαθίσταται από την πρόωρη, άσκοπη και πανηγυρική εξυπηρέτηση του εξωτερικού.

Ο Πρωθυπουργός με το θράσος που πηγάζει από την άνεση της πολιτικής του κυριαρχίας, μιλάει για οικονομική σταθερότητα, την ώρα που ο κάθε πολίτης βιώνει την εξοντωτική υπερφορολόγηση. Τα χρήματα, που συλλέγονται από την πλειονότητα των Ελλήνων μέσω των ασφυκτικών έμμεσων φόρων, του ΦΠΑ, του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και των δεκάδων άλλων κρυφών επιβαρύνσεων, δεν κατευθύνονται στην ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ),στην Παιδεία ή στην πραγματική ανακούφιση των νοικοκυριών από την ακρίβεια.

​Αντιθέτως, χρησιμοποιούνται για την πρόωρη και «άνευ λόγου» αποπληρωμή δανείων δισεκατομμυρίων σε ξένους δανειστές. Γιατί αυτή η σπουδή; Όταν τα νοικοκυριά πνίγονται στα χρέη και η αγοραστική δύναμη καταρρέει ποιος ο λόγος να «ξοφλήσουμε» τους ξένους νωρίτερα, με χρήματα που θα μπορούσαν να σώσουν τα νοικοκυριά τους μικρομεσαίους,τους συνταξιούχους,τους αγρότες;Η απάντηση είναι απλή. Η αποπληρωμή αυτή είναι μια πολιτική επιλογή προτεραιοποίησης. Προτεραιότητα στους οίκους αξιολόγησης και τους διεθνείς πιστωτές, και όχι στον δοκιμαζόμενο πολίτη.

​ Αυτή η κυβέρνηση δεν λειτουργεί ως καπετάνιος που προσπαθεί να σώσει  επιβάτες και πλήρωμα, αλλά ως κυβερνήτης που στέλνει το πλοίο στα βράχια για να μπορέσουν να αρπάξουν τα “λάφυρα” οι εκλεκτοί του. Το καράβι βυθίζεται, αλλά οι λίγοι έχουν ήδη εξασφαλίσει τις πολυτελείς σωσίβιες λέμβους τους.

Το θράσος να μιλάς για «ανάπτυξη» ενώ η πλειοψηφία βλέπει το βιοτικό της επίπεδο να συρρικνώνεται καθημερινά, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής. Η πολιτική της πρόωρης αποπληρωμής, εν μέσω κοινωνικής εξαθλίωσης, είναι η ακριβής απεικόνιση μιας ηγεσίας που έχει αποκοπεί πλήρως από την πραγματικότητα του πολίτη. Ο καπετάνιος οδηγεί το καράβι στα βράχια. Το ερώτημα δεν είναι αν θα βυθιστεί, αλλά πόσο ακόμη αντέχουμε να βλέπουμε την βύθιση πριν πάρουμε το τιμόνι στα χέρια μας.

Η Ιωάννας Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια

Διαβάστε επίσης

Όχι βούτυρο, κανόνια!

Πισωγύρισμα η ενσωμάτωση των Πολεοδομιών στην Κεντρική Κυβέρνηση

Ένα 2026 γεμάτο αβεβαιότητες