Γράφει ο Γρηγόρης Λιονής*

Βασικό ζήτημα προβληματισμού σήμερα στους κόλπους της ΕΕ είναι πως η προσπάθεια αξιοποίησης της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης» και της επεκτατικής οικονομικής πολιτικής που τη στήριζε, δηλαδή της πολιτικής που «τρέχει» όλα τα τελευταία χρόνια, απέτυχε να διαχειριστεί αποτελεσματικά την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και τις οξυνόμενες αντιφάσεις του καπιταλισμού λόγω αυτής.          

Έτσι, η στροφή στη πολεμική οικονομία και την πολεμική προετοιμασία, αποτελούν την επόμενη προσπάθεια διαχείρισης της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Παράλληλα, η αδυναμία κερδοφόρων επενδύσεων οξύνει γενικά τις αντιθέσεις και, σε συνδυασμό με τη μάχη για τη παγκόσμια πρωτοκαθεδρία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, αυξάνουν «γεωμετρικά» την πιθανότητα εκδήλωσης πολέμων.       

Η πολεμική οικονομία, η οποία προωθείται σε όλα τα επίπεδα από την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση, δεν επηρεάζει μόνο τις στρατηγικές επιλογές της εξωτερικής πολιτικής, αλλά διαμορφώνει τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες εντός της χώρας. Τα δισ. που διατίθενται για την πολεμική προετοιμασία απαιτούν μια σαφή ανακατανομή των πόρων προς πολεμικούς εξοπλισμούς και υποδομές «κομμένες και ραμμένες» στις ανάγκες της πολεμικής προετοιμασίας, την ώρα που το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» αδυνατίζει ακόμα περισσότερο. Οι υποδομές που αναπτύσσονται είναι προσανατολισμένες στον πόλεμο και όχι στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και οι κοινωνικές δαπάνες περιορίζονται ή «παγώνουν», ενώ ταυτόχρονα το κόστος ζωής αυξάνεται λόγω του πληθωρισμού και των αυξανόμενων αναγκών των εργαζομένων. Στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την ΕΕ το δίλημμα «βούτυρο ή κανόνια» απαντάται από το κεφάλαιο με απόλυτη σαφήνεια.    

Η  επικίνδυνη, για τον λαό, στάση της κυβέρνησης απέναντι στα δίκαια αιτήματα των αγροτών, που ξεκληρίζονται συστηματικά από την προώθηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, είναι αποκαλυπτική. Την ώρα που δαπανώνται δεκάδες δισ. ευρώ για την πολεμική προετοιμασία, την ώρα που προβλέπονται εκατοντάδες εκατομμύρια και αφορολόγητο πετρέλαιο για τους «άπορους» εφοπλιστές, την ίδια ώρα για τους αγωνιζόμενους αγρότες η οικονομία δεν έχει «αντοχές» και το πλαίσιο της ΕΕ «δεν επιτρέπει»…      

Ο προϋπολογισμός κινείται ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο. Από τη μια πλευρά, η κυβέρνηση αυξάνει ακόμα περισσότερο τα φορολογικά βάρη για τον λαό, που ήδη πληρώνει πάνω από το 95% των εσόδων του προϋπολογισμού, ενώ από την άλλη προβλέπει ελάχιστη φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο, διατηρώντας τους παλαιούς μηχανισμούς νόμιμης φοροαποφυγής του μεγάλου κεφαλαίου -πχ αφορολόγητα κέρδη των εφοπλιστών- και προβλέποντας νέους, όπως οι υπεραποσβέσεις για τις πολεμικές δαπάνες.         

Οι προτάσεις των κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας για την αύξηση της φορολόγησης των μερισμάτων είναι τουλάχιστον προσχηματικές. Δεν μιλούν καθόλου για τη φορολόγηση των κερδών του κεφαλαίου που δεν διανέμονται, που είναι και το μεγάλο κομμάτι, δεν «ακουμπούν» καθόλου τις τεράστιες φοροαπαλλαγές, όπως για παράδειγμα των εφοπλιστών και συγκαλύπτουν τις ευθύνες τους -ως κυβέρνηση- για τις μεγάλες μειώσεις φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.      

Συγχρόνως, ο προϋπολογισμός του 2026 χαρακτηρίζεται από κλιμάκωση της επίθεσης στους εργαζόμενους και στις ανάγκες τους. Μισθοί και κοινωνικές δαπάνες παραμένουν «παγωμένα», την ώρα που οι ανάγκες των εργαζομένων αυξάνονται συνεχώς λόγω της αύξησης του πληθωρισμού,της εμπορευματοποίησης παιδείας και υγείας, της αύξησης των τιμών στο ρεύμα, το νερό κ.ά.  

Στην πραγματικότητα, ο προϋπολογισμός του 2026 αναδεικνύει τη φύση του ως ένα εργαλείο αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και παράλληλα ευθυγραμμίζει τη οικονομική πολιτική της χώρας με τις απαιτήσεις του πολέμου.   

Ο λαός βρίσκεται μπροστά σε δύο δρόμους: Είτε να συνεχίσει να θυσιάζει τις ανάγκες του για τη δημοσιονομική σταθερότητα του αστικού κράτους και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του για τον πόλεμό τους  είτε  να κινηθεί σε πορεία σύγκρουσης με αυτήν την πολιτική, στο δρόμο της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που γεννά φτώχεια και πολέμους. Μόνο αυτός ο ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης που βάζει τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του στο επίκεντρο, μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική ευημερία, μπορεί να ξεριζώσει τον πόλεμο που είναι άρρηκτα δεμένος με το ίδιο το κέρδος. 

Το ΚΚΕ καλεί σήμερα τον λαό να οργανωθεί, να αντισταθεί στη καπιταλιστική βαρβαρότητα και μέσα από τους αγώνες του να προετοιμαστεί για τις μεγάλες μάχες που έρχονται το επόμενο διάστημα. 

*Ο Γρηγόρης Λιονής, είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Διαβάστε επίσης:

Οι αγρότες υλοποιούν τις αποφάσεις κλιμάκωσης, η κυβέρνηση πετάει το μπαλάκι στην ΕΕ για τα αιτήματα – Συμβολικοί αποκλεισμοί σήμερα, «σηκώνουν» μπάρες το Σάββατο

«Σφυροκόπημα» στρατιωτικών στο νομοσχέδιο Δένδια για τις αλλαγές στις Ένοπλες Δυνάμεις

«Πρεμιέρα» Πιερρακάκη στη συνεδρίαση των ΥΠΟΙΚ της G7 ως πρόεδρος του Eurogroup