Η έλλειψη σεβασμού απέναντι σε άλλες χώρες ή ενώσεις κρατών, είναι ο λόγος που τόσο ο Ντόναλντ Τραμπ όσο και ο Βλαντίμιρ Πούτιν στρέφονται εναντίον της Ευρώπης, αγνοώντας την. Τα κίνητρα των ηγετών των δύο εκ των τριών υπερδυνάμεων του πλανήτη (σ.σ. η άλλη είναι η Κίνα) είναι, σύμφωνα με ανάλυση του «Guardian» το κοινό τους πάθος για κύρος.

Οι αναλυτές του «Guardian» υποστηρίζουν ότι ο πόλεμος που κήρυξε η Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία και η στροφή του Ντόναλντ Τραμπ κατά της Ευρώπης πηγάζουν από την αγωνία τους για απώλεια τους κύρους τους.

Υπάρχουν αναλυτές που υποστηρίζουν ότι ο πόλεμος του Πούτιν δεν οφείλεται σε φόβους ή αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, αλλά στην έλλειψη σεβασμού των άλλων χωρών.

Η Ρωσία κάποτε ασκούσε εξουσία ως μία από τις δύο υπερδυνάμεις του κόσμου, αλλά από τότε έχει απωλέσει τη δύναμή της, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα.

Γνωρίζει ότι έχει χάσει τον σεβασμό των άλλων χωρών (ο Μπαράκ Ομπάμα χαρακτήρισε τη Ρωσία ως «περιφερειακή δύναμη») και ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ο τρόπος της να τον ανακτήσει.

Αυτό που ίσως προκαλεί έκπληξη είναι ότι η στροφή του Ντόναλντ Τραμπ εναντίον της Ευρώπης έχει παρόμοια κίνητρα. Ο Πούτιν γνωρίζει ότι ο επιθετικός ρεβανσισμός του δεν θα κερδίσει τη συμπάθεια των χωρών των οποίων τον σεβασμό επιθυμεί. Αλλά αν δεν μπορεί να γίνει αγαπητός, ελπίζει τουλάχιστον να προκαλέσει φόβο.

«Οι ΗΠΑ έχτισαν τον κόσμο που ο Τραμπ θέλει να καταστρέψει»

Έτσι, και ο Τραμπ θέλει να ανατρέψει μια κοινωνική τάξη που τον περιφρονεί και περιφρονεί την κοσμοθεωρία του. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και οι αξιωματούχοι του χαίρουν του σεβασμού δικτατόρων και βασιλέων (αν και ίσως όχι εκείνων των οποίων τον σεβασμό επιθυμούν περισσότερο – του Πούτιν και του Κινέζου ηγέτη, Σι Τζινπίνγκ), αλλά γνωρίζουν ότι οι ηγέτες πολλών άλλων δημοκρατικών χωρών τους περιφρονούν.

Τώρα είναι οι ΗΠΑ που θέλουν να ενεργήσουν ως… σπασίκλας, καταστρέφοντας την υπάρχουσα ιεραρχία του σεβασμού για να την αντικαταστήσουν με έναν κόσμο όπου ο Τραμπ θα λαμβάνει άνευ όρων υποταγή. Η Ευρώπη, με την έμφαση που δίνει στο κράτος δικαίου και τον πολυμερισμό, είναι το ισχυρότερο εναπομείναν παράδειγμα ενός ολόκληρου συστήματος κύρους και αξιών που η κυβέρνηση Τραμπ θέλει να καταστρέψει.

Η ειρωνεία είναι ότι ήταν οι ΗΠΑ που έχτισαν τον κόσμο που ο Τραμπ επιδιώκει να καταστρέψει. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουάσινγκτον ανέπτυξε μία νέα παγκόσμια φιλοδοξία. Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί μοιράζονταν την πεποίθηση ότι ένας κόσμος χτισμένος πάνω στις αμερικανικές αξίες θα ήταν καλύτερος για την Αμερική. Διακήρυξε ότι η δημοκρατία και το κράτος δικαίου ήταν τα ιδανικά με βάση τα οποία έπρεπε να αξιολογούνται οι χώρες.

Παρά την προφανή υποκρισία (οι ίδιες οι ΗΠΑ ενεργούσαν τακτικά με αντιφιλελεύθερους, αντιδημοκρατικούς τρόπους και προτιμούσαν να κρίνουν παρά να κρίνονται), αυτό ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής «ήπιας δύναμης», της ικανότητάς της να επηρεάζει έμμεσα τον κόσμο μέσω του πολιτισμού και των αξιών. Άλλες χώρες θεωρούσαν τις ΗΠΑ ως πρότυπο προς μίμηση.

Η σύγχρονη Ευρώπη ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα της παλαιάς τάξης. Μετά τον Β’ ΠΠ, οι ΗΠΑ βοήθησαν στην ανοικοδόμηση των οικονομιών της Δυτικής Ευρώπης, προωθώντας την επιτυχία των φιλελεύθερων κομμάτων και συχνά υπονομεύοντας διακριτικά εκείνα που θεωρούσαν υπερβολικά αριστερά ή δεξιά.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ιστορικές ρίζες σε μια συμφωνία που δημιουργήθηκε για τον συντονισμό της αμερικανικής βοήθειας που διατέθηκε μέσω του σχεδίου Μάρσαλ. Καθώς μεγάλωνε, δημιούργησε ένα νέο καθεστώς για την Ευρώπη, βασισμένο στη συνεργασία μεταξύ των εθνών, τη σημασία του δικαίου και τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Μετά την κατάρρευση της σοβιετικής κυριαρχίας στην Ανατολική Ευρώπη, η ΕΕ επεκτάθηκε για να εντάξει χώρες στο νότο και την ανατολή της, με την προϋπόθεση ότι θα εσωτερικοποιούσαν τις δημοκρατικές αρχές. Από πολλές απόψεις, η ΕΕ ενσωμάτωσε τις αξίες της φιλελεύθερης τάξης που δημιούργησαν οι ΗΠΑ περισσότερο από την ίδια την Αμερική.

Τώρα, η κυβέρνηση Τραμπ θέλει να διαλύσει την παλιά τάξη και να την αντικαταστήσει με μία νέα, βασισμένη στην ισχύ και το εθνικό συμφέρον. Η νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας της κυβέρνησης διακηρύσσει ότι θέλει να «διατηρήσει την ασυναγώνιστη «ήπια δύναμη» των Ηνωμένων Πολιτειών», αλλά ότι ο δρόμος για να το επιτύχει αυτό περνά από την αναγνώριση της «εγγενούς μεγαλοσύνης και αξιοπρέπειας της Αμερικής». Ο Τραμπ καυχιέται στον πρόλογο της στρατηγικής ότι, επιτέλους, «η Αμερική είναι και πάλι ισχυρή και σεβαστή».

Γιατί ο Τραμπ επικεντρώνεται στην Ευρώπη

Αυτό εξηγεί γιατί η στρατηγική εθνικής ασφάλειας του Τραμπ αφιερώνει τόση ενέργεια και δηλητήριο στην καταγγελία της Ευρώπης. Ακόμα και ενώ οι ΗΠΑ αποκηρύσσουν επιδεικτικά την φιλοδοξία να αλλάξουν τον κόσμο, δηλώνουν ότι θέλουν να παρέμβουν στην Ευρώπη και να την μεταμορφώσουν.

Η Maga America (σ.σ. Make America Great Again) θέλει να βοηθήσει τα ευρωπαϊκά κόμματα που ευνοεί – αλλά αυτή τη φορά είναι τα ακροδεξιά. Αντί να προωθήσει την ευρωπαϊκή συνεργασία, όπως έκαναν οι ΗΠΑ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυβέρνηση Τραμπ ελπίζει τώρα να μετατρέψει τη δυσαρέσκεια στα νεότερα κράτη μέλη της ΕΕ σε ένα «σφυρί» κατά των φιλελεύθερων δημοκρατικών αξιών της ΕΕ, μετατρέποντας την Ευρώπη σε μία συλλογή κυρίαρχων εθνών, όλα έντονα εθνικιστικά και πολιτισμικά «λευκά».

Σε αυτόν τον κόσμο, η Ευρώπη δεν θα αποτελεί πλέον εμπόδιο για την ιδεολογία Maga. Η πρόκληση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Τραμπ είναι ότι απλά δεν έχει την ικανότητα ή την παγκόσμια φιλοδοξία να επιφέρει αυτή τη μεταμόρφωση.

«Πούτιν και Τραμπ μοιράζονται το ίδιο πάθος για κύρος»

Όπως και η Ρωσία, ο Τραμπ θέλει σεβασμό, αλλά δεν έχει τη δύναμη να κάνει πολλά περισσότερα από το να λειτουργεί ως σπασίκλας. Θέλει να διαμορφώσει περισσότερο την Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα θέλει να εμπλακεί λιγότερο με την Ευρώπη, αποσύροντας τον ρόλο του ως εγγυητή του ΝΑΤΟ.

Η στρατηγική του Τραμπ καταγγέλλει το «τεράστιο στρατιωτικό, διπλωματικό, πληροφοριακό και εξωτερικό συγκρότημα βοήθειας» που έχει στηρίξει τις παγκόσμιες φιλοδοξίες των ΗΠΑ και κάνει ό,τι μπορεί για να το αδειάσει. Αλλά χωρίς αυτό το συγκρότημα, δεν θα είναι σε θέση να αναδιαμορφώσει την Ευρώπη σύμφωνα με την εικόνα της.

Σίγουρα, η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να χρησιμοποιήσει διάσπαρτες παρεμβάσεις για να τιμωρήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ προσπαθεί να βοηθήσει τα ακροδεξιά κόμματα να ανέβουν στην εξουσία. Ήδη αρνείται να χορηγήσει βίζες σε άτομα που έχουν ενεργήσει ως επαληθευτές γεγονότων και διαχειριστές κοινωνικών μέσων, τους οποίους κατηγορεί για λογοκρισία των ακροδεξιών απόψεων, και απειλεί την ΕΕ για την τόλμη της να ρυθμίσει υπηρεσίες όπως το X (πρώην Twitter). Ωστόσο, όπως δείχνει το παράδειγμα της Βραζιλίας – όπου οι προσπάθειες να τιμωρηθούν αξιωματούχοι και να βοηθηθεί ο Ζαΐρ Μπολσονάρο έχουν αποτύχει παταγωδώς – αυτό είναι πιθανό να βλάψει τους ιδεολογικούς συμμάχους της όσο και να τους βοηθήσει.

Η κυβέρνηση Τραμπ θέλει τα οφέλη του σεβασμού και της παγκόσμιας ήπιας δύναμης, γι’ αυτό και επιτίθεται στην Ευρώπη. Αλλά θέλει, επίσης, να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες, μετατρέποντας τις ΗΠΑ σε μία περιφερειακή δύναμη, όπως η Ρωσία, η οποία επενδύει τις δυνάμεις της στον εκφοβισμό των γειτονικών χωρών. «Δεν μπορεί να έχει και τα δύο», καταλήγει η ανάλυση του «Guardian».

Διαβάστε επίσης

Ρωσία: Χαροπαλεύει 38χρονος που ήπιε κοκτέιλ με υγρό άζωτο – Έπαθε ρήξη στομάχου (Video)

Μακάβρια υπόθεση μυστηρίου στο Λιχτενστάιν: Τέσσερα μέλη της ίδιας οικογένειας βρέθηκαν νεκρά

Η Βόρεια Κορέα έδωσε στη δημοσιότητα νέες φωτογραφίες του πρώτου της πυρηνικού υποβρυχίου