Σύνοψη: Η Τερέζα είναι μια εβδημανταεπτάχρονη γυναίκα, λίγο πριν την έξοδο της από την κοινωνία και την απόσυρσή της στη λεγόμενη Αποικία. Εκεί απομονώνουν τους γερασμένους, δίχως καμιά δυνατότητα κοινωνικής συμμετοχής. Η Τερέζα επιλέγει να δραπετεύσει, μέσα από το μονοπάτι του Αμαζόνιου.

Σκηνοθεσία: Γκαμπριέλ Μασκάρου

Παίζουν: Ντενίζ Γουάινμπεργκ

Σε κινηματογραφικό επίπεδο, ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Ντενίζ  Μασκάρου αγωνιά για τον τρόπο με τον οποίον κινηματογραφείται το γερασμένο σώμα, καθώς αυτό μοιάζει παραμελημένο από το σινεμά, αλλά και από την κοινωνία. Αυτό το δεύτερο επίπεδο, το κοινωνικό, αποτελεί και το ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της συμπαθητικής ταινίας, με το σενάριο να αποτελεί τη βάση στήριξής της. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης το υπογράφει, κερδίζοντας τον θαυμασμό μας, για τον τρόπο που αναπτύσσει την πρόβλεψή του για τους γηρασμένους ανθρώπους, σε έναν όχι και τόσο μακρινό μέλλοντα χρόνο.

Για την ακρίβεια, όλα μοιάζουν ρεαλιστικά και σημερινά και μέσα σε αυτό το περιβάλλον τοποθετεί τη λεγόμενη «Αποικία», μια κοινότητα υποχρεωτικής φιλοξενίας απόμαχων. Αυτό το «υποχρεωτικής» είναι που κάνει τη διαφορά. Μια μικρή δικτατορία, στο πλαίσιο της οποίας, είναι αδύνατη οποιαδήποτε μετακίνηση και ανάπτυξη πρωτοβουλίας. Κλούβες κυκλοφορούν στους δρόμους και ένας άτυπος «μπόγιας» μαντρώνει τους υπερηλίκους, σαν σκυλιά. Οδηγούνται στην Αποικία, απ’ όπου είναι αδύνατη οποιαδήποτε σκέψη δραπέτευσης.

Υπό την απειλή του επικείμενου εγκλεισμού, η εβδομηνταεπτάχρονη Τερέζα κάνει την επανάστασή της, ξεγελάει ακόμη και την οικογένειά της, αναζητά οδό διαφυγής. Ο εγκλωβισμός είναι τόσο ασφυκτικός, που οδηγεί τον θεατή στον παραλληλισμό με κάθε είδους δικτατορία, όχι μόνον ηλικιακή, αλλά κοινωνική. Αυτό το περιβάλλον δεν είναι απλά δυστοπικό (για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της μόδας), αλλά σημερινό. Πληθώρα απαγορεύσεων και περιορισμών συνθέτουν μια κοινωνία «αιχμαλωσίας», μακριά από την ελευθερία της κριτικής σκέψης. 

Μετά την έξοδό της από το εργοστάσιο εκδοράς αλιγατόρων, μόνος δρόμος η Αποικία, ένας τόπος για το «γδάρσιμο των ηλικιωμένων». Η Τερέζα εφευρίσκει έναν δικό της. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες «μ’ αεροπλάνα και βαπόρια», την περιμένει το «γαλάζιο μονοπάτι» του τίτλου, ο Αμαζόνιος. Η παράλληλη κινηματογράφηση της ροής του ποταμού, με τη ροή της ζωής, αποτυπωμένης σ’ ένα σταφιδιασμένο σώμα, συμπαρασύρει τον θεατή, στην τρομακτική προσπάθεια της ηρωίδας να βρεθεί σε έναν κόσμο ελευθερίας. Στο κέντρο του βρίσκεται η αυτογνωσία, η «τελευταία επιθυμία» ενός ανθρώπου να γνωρίσει τον εαυτό του. Να επαναπροσδιορίσει τις έννοιες της κίνησης, των σχέσεων, της γνωριμίας με το άγνωστο, το απρόοπτο, το ερωτικό σκίρτημα ακόμα-ακόμα, στην επαφή με τη νεότητα. Ντόπιοι κάτοικοι του Αμαζόνιου προσφέρουν στην Τερέζα το υλικό για την επίσκεψή της στην αγωνία του μεταφυσικού και στη χαρά του φυσικού.

Δεν υπάρχει καλύτερος εκπρόσωπος του φυσικού κόσμου από αυτήν την πηγή ζωής και το μάθημα αυτοτροφοδοσίας και αυτοσυντήρησης, το οποίο παραδίδει ο ποταμός-κεντρική αρτηρία του πλανήτη. Ίσως δεν είναι γνωστό ότι ο Αμαζόνιος διαθέτει ένα δικό του «κύκλο αναπνοής», με βάση τον οποίον συντηρούνται τα «δάση της βροχής». Το καραβάκι με το οποίο κατεβαίνει η Τερέζα την κοίτη είναι η ίδια η πορεία μας στη ζωή, η δυνατότητα που μας δίνει να τη βιώσουμε «εν επόπτρω και εν αινίγματι», όπως το πρόφερε ο Απόστολος Παύλος. Η κάμερα αξιοποιεί τα φυσικά καθρεφτίσματα του ποταμού για να τα λειτουργήσει  σαν φυσικό κάτοπτρο και τη γύρω βλάστηση να γεννάει την απορία και το θαυμασμό της ηρωίδας. Ο Μασκάρου κινηματογραφεί «γλυκά» μια σκληρή κατάσταση κι αυτό γίνεται ανακουφιστικό για τον θεατή. Μπορεί να μη διεκδικεί εύσημα πρωτοτυπίας η ταινία,  η οποία κέρδισε την «Αργυρή Άρκτο» στο τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου, σίγουρα όμως δικαιούται το βραβείο της «τίμιας δημιουργίας».

Αξιολόγηση: **1/2

Διαβάστε επίσης

Αυτό είναι το ακυκλοφόρητο χριστουγεννιάτικο τραγούδι των Queen «Not For Sale (Polar Bear)» (Video)

Ο Κίλιαν Μέρφι επιστρέφει στον ρόλο του Τόμι Σέλμπι με την ταινία «Peaky Blinders: The Immortal Man» – Δείτε το επίσημο teaser

Ισραήλ: Πέθανε ο σκηνοθέτης Μοχάμεντ Μπάκρι – Υπερασπιστής των Παλαιστινίων, έκανε το θρυλικό ντοκιμαντέρ Τζενίν Τζενίν