Η επανεμφάνιση και οι τραμπουκισμοί των ταγμάτων εφόδου στον Πειραιά, ο κρανοφόρος χρυσαυγίτης με τον σιδερολοστό και οι «φιλικές κουβεντούλες» με τα ΜΑΤ είναι τα σημάδια της επαναδραστηριοποίησης του νεοναζιστικού κόμματος «στο πεζοδρόμιο».

 

«Μη μου τους κύκλους τάραττε» είναι η στάση του τηρεί προσώρας ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Τόσκας, επί των ημερών του οποίου παρέμειναν ανέγγιχτα τα φασιστικά «σταγονίδια» στους κόλπους των Σωμάτων Ασφαλείας.

 

Το «αυγό του φιδιού» χρειάζεται τις κατάλληλες συνθήκες για να επωαστεί…

◆ Το 2012 ήταν η οικονομική κρίση και τα μνημόνια που έφεραν τη Χρυσή Αυγή από την ανυποληψία στο προσκήνιο.

◆ Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, την αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης των ταγμάτων εφόδου των νεοναζί και την προφυλάκιση του Μιχαλολιάκου και των «παλικαράδων του» για διεύθυνση και συμμετοχή στη συμμορία, το τέρας που επί χρόνια ζεσταινόταν στον κόρφο της ελληνικής κοινωνίας άλλαξε προσωρινά στάση.

 

Έχοντας σταθεροποιήσει ένα συμπαγές ποσοστό «πιστών» οπαδών κοντά στο 7%, που στις μνημονιακές πολιτικές συνθήκες έχει καταστήσει τη Χρυσή Αυγή τρίτη δύναμη στη Βουλή, οι υπόδικοι βουλευτές της, εκμεταλλευόμενοι τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου και της… Δημοκρατίας, την οποία αυτοί οι ίδιοι εξακολουθούν να χλευάζουν, τα τελευταία χρόνια επέλεξαν να φορέσουν τη μάσκα του «μετριοπαθούς ακροδεξιού» εκμηδενίζοντας τη δράση των ταγμάτων εφόδου και μεταφέροντας το κλίμα έντασης και ακροτήτων στις συνεδριάσεις της Βουλής. 

 

Στην πραγματικότητα, για όσο χρονικό διάστημα οι νεοναζί ανασυντάσσονταν και επανακαθόριζαν τη στάση τους, ζυγίζοντας παράλληλα τις κοινωνικές αντιδράσεις που με τον καιρό ατόνησαν – μέχρι που η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ο ρόλος των ηγετικών στελεχών της Χ.Α. σε αυτήν ουσιαστικά να έχει ξεχαστεί – «καλλιεργούσαν το έδαφος» για τη δυναμική επανεμφάνισή τους. Οι αφορμές που περίμενε η οργάνωση δόθηκαν σχετικά σύντομα.

 

Και αν η απογοήτευση τμημάτων της κοινωνίας από τη διάψευση των προσδοκιών που είχαν δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας και η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτυπώθηκε σε άνοδο των ποσοστών της Χ.Α. (σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, οι όποιες διαρροές ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνονται προς τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ και όχι προς τη Χρυσή Αυγή), το νέο μνημόνιο, το πάγωμα της αγοράς, η νέα φορολογική επιβάρυνση της μικρομεσαίας και μεσαίας τάξης και το… κλείσιμο των συνόρων με την Ευρώπη, που εγκλώβισε δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα, κρίθηκε από τους νεοναζί ότι τους προσφέρουν το κατάλληλο έδαφος.

 

Η επανεμφάνισή τους άρχισε από τα μέσα του 2015 και τους προπηλακισμούς «αγανακτισμένων κατοίκων» στην Κω, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου στο νησί, και εντάθηκαν έξω από τα υπό κατασκευή hotspots στα Δωδεκάνησα, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Διαβατά Θεσσαλονίκης.

 

Τα όσα συνέβησαν όμως την τελευταία εβδομάδα από τα τάγματα εφόδου της συμμορίας στον Πειραιά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας όπου έχουν κατασκευαστεί κέντρα προσωρινής φιλοξενίας για τους πρόσφυγες σήμαναν το ξύπνημα του τέρατος από έναν λήθαργο δύο και πλέον ετών. 

 

Η «πολιτικώς ορθή» στάση της Χρυσής Αυγής ανήκει στο παρελθόν. Οι υπόδικοι Κασιδιάρης, Λαγός, Ηλιόπουλος και φυσικά ο αρχηγός τους Μιχαλολιάκος κυκλοφορούν δίχως κανένα περιοριστικό μέτρο, επιδίδονται σε κηρύγματα μίσους εναντίον των προσφύγων, χύνουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και δεν διστάζουν πλέον να εκδηλώσουν δημοσίως τα ναζιστικά τους «πιστεύω». 

 

Την περασμένη Παρασκευή στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά, οι «φουσκωτοί» των ταγμάτων εφόδου έκαναν ανενόχλητοι περιπολίες στα στενά περιμετρικά του Δημοτικού Θεάτρου από τις 2 το μεσημέρι (!) περιμένοντας την εμφάνιση των αντιφασιστών και μελών του ΚΕΕΡΦΑ, που είχαν προγραμματίσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της Χρυσής Αυγής στις 5 το απόγευμα. 

 

Οι αριστεριστές και λίγοι αναρχικοί, οι οποίοι όλοι μαζί δεν ήταν περισσότεροι από 30 άτομα, δέχθηκαν την απρόκλητη επίθεση των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου υπό την καθοδήγηση του Ηλία Κασιδιάρη και του Γιάννη Λαγού! Οι διμοιρίες των ΜΑΤ, που έως την ώρα εκείνη παρέμεναν άφαντες, παρότι από νωρίς η ατμόσφαιρα ένθεν κακείθεν ήταν «ηλεκτρισμένη», επενέβησαν καθυστερημένα για να χωρίσουν τους χρυσαυγίτες από τους αριστεριστές. 

 

Όμως τα όσα κατέγραψαν τα ΜΜΕ επανέφεραν στη μνήμη πολλών εικόνες του παρελθόντος, με χρυσαυγίτες και ΜΑΤ να συμμετέχουν δίπλα – δίπλα σε συμπλοκές με αναρχικούς στο κέντρο της Αθήνας (3 Φεβρουαρίου 2008). 

 

Στόχος για τους φασίστες έγιναν και οι δημοσιογράφοι. Τα πλάνα με τον κρανοφόρο φουσκωτό να επιτίθεται με σιδερολοστό εναντίον του δημοσιογράφου και του κάμεραμαν του τηλεοπτικού σταθμού Epsilon μπορεί να προκάλεσαν σοκ στην κοινή γνώμη, αλλά είναι σαν να μη συνέβησαν ποτέ για την Ελληνική Αστυνομία και ο δράστης της δολοφονικής επίθεσης παραμένει ασύλληπτος.

 

Αίσθηση προκαλεί και η στάση τόσο της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. όσο και του αναπληρωτή υπουργού αρμόδιου για θέματα Δημόσιας Τάξης Νίκου Τόσκα, οι οποίοι προτίμησαν να κάνουν «ότι δεν είδαν ή δεν κατάλαβαν» τη μεροληπτική στάση πολλών αστυνομικών υπέρ των χρυσαυγιτών το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής. Κανένας δεν πίστευε ότι τα φασιστικά σταγονίδια στις τάξεις των χαμηλόβαθμων κυρίως υπηρετούντων και στελεχών στην Ελληνική Αστυνομία είχαν εκλείψει. Αλλά η στάση «πέρα βρέχει» της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, αν μη τι άλλο, προκαλεί δυσάρεστη έκπληξη. 

 

Επεισόδια, με πρωταγωνιστές ακροδεξιούς σημειώθηκαν και το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, μετά το τέλος συγκέντρωσης διαμαρτυρίας πρώην μελών της Χ.Α., που δημιούργησαν δικό τους θύλακο μετά την αποκάλυψη της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης τον Οκτώβριο του 2013. Μια ομάδα νεοφασιστών επιχείρησε να μπει στο λιμάνι και να κατευθυνθεί με άγριες διαθέσεις προς τους καταυλισμούς των προσφύγων, αλλά εμποδίστηκαν από τους αστυνομικούς των ΜΑΤ, οι οποίοι αναγκάστηκαν να κάνουν ρίψη χειροβομβίδων κρότου – λάμψης και χημικών για να τους σταματήσουν. 

 

Όσον αφορά το μέλλον, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι νεοναζί θα επιχειρήσουν να καπηλευθούν την προσφυγική κρίση και τη λαϊκή δυσαρέσκεια προς άγρα νέων οπαδών.

 

Αυτό λίγο – πολύ ήταν αναμενόμενο. Το ανησυχητικό σχετικά με την επανεμφάνιση της Χρυσής Αυγής είναι ότι αυτήν τη φορά οι νεοναζί επιλέγουν την οδό της ευθείας σύγκρουσης, με «αιχμή του δόρατος» τα νέα τάγματα εφόδου. Στην πραγματικότητα εύχονται και περιμένουν τη «φωτιά» που θα ανάψει το «φιτίλι» των ξενοφοβικών και ρατσιστικών συναισθημάτων μιας σημαντικής μερίδας κόσμου. 

 

Αυτό προσδοκούν να είναι μια κλοπή, μια ληστεία ή ένα ακόμη βαρύτερο έγκλημα με δράστη έναν πρόσφυγα ή μετανάστη. Στατιστικά, όμως, με δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες ουσιαστικά εγκλωβισμένους στην Ελλάδα, οι οποίοι ζουν σε πρόχειρα στημένους χώρους φιλοξενίας, χωρίς χρήματα και προοπτική για το μέλλον, το κακό περιστατικό είναι πολύ πιθανό να συμβεί.

 

Αυτό περιμένει η συμμορία ώστε να αναβιώσει το νεοναζιστικό παραλήρημα και το πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών που ακολούθησε τη δολοφονία του 41χρονου φαρμακοποιού Μανώλη Καντάρη από δύο Ιρανούς και έναν Αφγανό οικονομικούς μετανάστες τον Μάιο του 2011.