Όταν η Ζου Χονγκιάν γέννησε τον γιο της το 1988 στην επαρχία του Χουμπέι στν Κίνα, οι τρομερές επιπλοκές στη γέννα τον άφησαν ανάπηρο για όλη του τη ζωή με εγκεφαλική παράλυση.

Οι γιατροί την ενθάρρυναν να το εγκαταλείψει, άποψη που συμμεριζόταν και ο σύζυγός της, αφού πίστευαν ότι το αγόρι θα οδηγούσε σε μια άθλια και δυστυχισμένη ζωή.

Ωστόσο, η Ζου απέρριψε τους ισχυρισμούς τους, χώρισε τον πατέρα του παιδιού της και έκανε σκοπό της ζωής της να στηρίξει το μωρό της όσο κανένας άλλος.

Εργαζόταν σε τουλάχιστον τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα και να μεγαλώσει τον γιο της,  ενώ παράλληλα έπαιζε μαζί του νοητικά παιχνίδια για να οικοδομήσει τα θεμέλια της νοημοσύνης του. Ακόμη, τον δίδαξε πώς να χρησιμοποιεί τα chopsticks (ξυλάκια) για το φαγητό του, όταν τα άκαμπτα χέρια του δεν μπορούσαν να τα κρατήσουν.

«Δεν ήθελα να αισθάνεται ντροπή για τα σωματικά του προβλήματα», δήλωσε η Ζου στην South China Morning Post. «Επειδή είχε κατώτερες ικανότητες σε πολλούς τομείς, ήμουν αρκετά αυστηρή μαζί του για να προσπαθήσει σκληρά και να καλύψει τα κενά που υπήρχαν δυσκολίες».

Μετά από 29 χρόνια, το ίδιο αγόρι, ο Ντινγκ Ντινγκ έχει πτυχίο στις περιβαλλοντικές επιστήμες και στη μηχανική από το πανεπιστήμιο του Πεκίνου, ενώ τώρα ξεκίνησε και τις σπουδές του στη νομική του Χάρβαρντ.

Η μητέρα του πρέπει να είναι πολύ περήφανη για την εξέλιξή του, ενώ ο Ντινγκ Ντινγ αισθάνεται ευγνωμοσύνη για τον μεγαλύτερο υποστηρικτή του.