Με αφορμή την αποκάλυψη ότι εθνικιστικοί κύκλοι επιχείρησαν να οργανώσουν επίσκεψη/προβοκάτσια στα Ιμια με στόχο την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις προκύπτουν κάποια ενδιαφέροντα ερωτήματα και συμπεράσματα:

Ήταν τα Ίμια ελληνικό έδαφος τον Γενάρη του 1996 που έσπευσε να υπερασπιστεί η κυβέρνηση Σημίτη όταν Τούρκοι δημοσιογράφοι κατέβασαν την ελληνική σημαία που είχε τοποθετήσει ο  τότε Δήμαρχος Καλύμνου;

Ήταν τότε το 1996 το έδαφος των Ιμίων εντός της ελληνικής επικράτειας ή παρανόμως ο «βοσκός της Καλύμνου» Βεζυρόπουλος έβοσκε εκεί τα κατσίκια του;

Είναι σήμερα τα Ιμια ελληνικό έδαφος; Κι αν είναι γιατί κανείς Ελληνας πολίτης ανεξαρτήτου πολιτικής τοποθέτησης δεν μπορεί να πάει εκεί;

Οι απαντήσεις στα πιο πάνω απλά ερωτήματα οδηγούν και σε απλά συμπεράσματα:

1.Το Ιμια μέχρι τον Γενάρη του 1996 ήταν ελληνικό έδαφος και επειδή ήταν ελληνικό έδαφος υπήρχε στις νησίδες ελληνική δραστηριότητα. Ένας βοσκός τα είχε νοικιάσει από τον Δήμο Καλύμνου ως βοσκοτόπι.

2. Από τις 31 Γενάρη του 1996 με την περίφημη «Συμφωνία (όχι κατσίκες, όχι σημαίες, όχι ένοπλες δυνάμεις) απεμπλοκής που επέβαλαν οι Αμερικανοί τα Ίμια δεν είναι ελληνικό έδαφος. Στην καλύτερη περίπτωση είναι «γκρίζα περιοχή» από πλευράς κυριαρχίας. Και δεν είναι μόνο τα Ίμια…

Υπάρχουν ακόμα μια σειρά από νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο όπου «απαγορεύεται» κάθε είδους δραστηριότητα ακόμη και η επίσκεψή τους καθώς έχει γίνει αποδεκτή η τουρκική θέση ότι «είναι αδιευκρίνιστης κυριαρχίας» και πως το  καθεστώς τους θα πρέπει να συμφωνηθεί μέσα από έναν ελληνοτουρκικό διάλογο. Αυτό, επί της ουσίας, είναι και το αντικείμενο του περιβόητου ελληνοτουρκικού διαλόγου «επί θεμάτων υψηλής πολιτικής» που κρατάει από τότε χωρίς προφανώς να έχει δώσει κάποιο αποτέλεσμα.

Επειδή, λοιπόν, «εθνικό είναι το αληθές» καλό είναι αυτές τις δύσκολες και επικίνδυνες μέρες να γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει συμβεί και το πολιτικό σύστημα να αναλάβει τις ευθύνες και το κόστος των επιλογών που έχει κάνει στο παρελθόν: τον Γενάρη του 1996 η κρίση των Ιμίων έληξε με την απώλεια εδάφους (χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά).

Το πολιτικό σύστημα της χώρας έκρυψε την αλήθεια προσφέροντας μύθους «περί ισχυρής Ελλάδας», ευρώ, ολυμπιακούς αγώνες, θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα , μίζες και όλα αυτά με πίστωση…

Ήρθε λοιπόν η στιγμή που ο λογαριασμός έχει εμφανιστεί για εξόφληση και όλοι μας σφυρίζουμε αδιάφορα…

Υ.Γ. Το γεγονός ότι οι φασίστες εμφανίζονται να «ανησυχούν» για αυτήν την υπόθεση δεν σημαίνει ότι και όποιος άλλος ανησυχεί είναι φασίστας. Το φασισταρίο απλώς, αξιοποιεί την αδυναμία/ απροθυμία του πολιτικού συστήματος να πει την αλήθεια, να αναλάβει τις ευθύνες του και το κυριότερο να συμφωνήσει σε ένα σχέδιο (στρατηγική)  για την αντιμετώπιση της επικίνδυνης κατάστασης…