Από το «πειρατικό του Στάθη» στο Ποντίκι, 4-4-2018

Δεκαπενταετία

Ο κ. Ερντογάν (και οι διάδοχοί του, αν τα πράγματα συνεχίσουν κατά την τρέχουσα φορά τους) θα φύγει από το Αφρίν, όσον έφυγε από την Κατεχόμενη Κύπρο.

Το ίδιο θα συμβεί και με όσα άλλα εδάφη θέσει υπό κατοχήν η Τουρκία στη Συρία ή το Ιράκ. Η ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν είναι μόνον θέμα σφαιρών επιρροής (απ’ τη Βοσνία έως την Άκαμπα κι από κει έως το

Μαρόκο) είναι και θέμα εδαφών. Και θαλασσών.

Και απ’ ό,τι φαίνεται τίποτα δεν πρόκειται να ανακόψει αυτήν την πορεία της Τουρκίας, εκτός από ένα στρατηγικό πλήγμα. Για το οποίον, ούτε σχέδια (από ορισμένες δυνάμεις) φαίνεται να υπάρχουν, ούτε δυνατότητες (από ορισμένες άλλες). Συνεπώς;

Το ερώτημα αυτό πρέπει να απαντηθεί όχι μόνον επειγόντως, αλλά στην ουσία του…

Ανίατη…

Τα παιδάκια σε πολλές πόλεις της Βρετανίας, σε πολλές εργατογειτονιές, παίρνουν το φαγητό τους από τα σχολεία, να το πάνε στο σπίτι, ώστε να φάει από λίγο και η υπόλοιπη οικογένεια.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ασθένεια. Αυτό που έγινε και γίνεται στην Ελλάδα με τα μνημόνια, έγινε στη Γερμανία με την Ατζέντα Σρέντερ και αλλού αλλιώς. Η ασθένεια αυτή (του νεοφιλελευθερισμού) είναι μεταδοτική – μεταδίδεται από πολίτη σε πολίτη! επιδημία ανίατη. Η ευκολία με την οποία πλήθος πολιτών μιλούν τη γλώσσα των αφεντικών καθώς και η ευκολία με την οποίαν στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου είναι πεισιθανάτια.

Μπορεί η παγκοσμιοποίηση να πέθανε, αλλά ο (γεννήτοράς της άμα τε και τέκνο της) νεοφιλελευθερισμός έχει να φάει πολύ κοσμάκη ακόμα…

e-mail: [email protected]