Αναμένεται να επαναβεβαιωθεί η παρουσία της γενιάς του Αλέξη Τσίπρα σε κυβερνητικούς θώκους.

 

Η στιγμή του κυβερνητικού λίφτινγκ δεν είναι μακριά και οι διαθέσιμες πληροφορίες συγκλίνουν σε κάποια βασικά του στοιχεία, όπως ο χρόνος (μετά την 20ή Αυγούστου και έως μερικές μέρες πριν από τη ΔΕΘ στις 8 Σεπτεμβρίου) και το εύρος: περιορισμένος σε ό,τι αφορά τη μόστρα των κορυφαίων υπουργών, αλλά με δυνατότητες για επιμέρους αλλαγές, μετακινήσεις κ.λπ.

Ένα ακόμη στοιχείο που θεωρείται κοινός τόπος στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία είναι η επαναβεβαίωση – και ενδεχομένως ενίσχυση – της παρουσίας της γενιάς του Αλέξη Τσίπρα σε κυβερνητικούς θώκους. Αυτό ίσως είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του επερχόμενου ανασχηματισμού, διότι:

● Αποτελεί σταθερό προσανατολισμό του πρωθυπουργού.

● Σε αυτή τη «στροφή» θα κριθεί και το αποτέλεσμα της παρουσίας στελεχών με αυτό το χαρακτηριστικό στην κυβέρνηση.

● Το νέο σχήμα πιθανότατα θα είναι εκλογικό, άρα θα διαφανεί το πρόσωπο που θα θέλει ο Τσίπρας να «πουλήσει» στην κοινωνία.

Στη σύνθεση του νέου κυβερνητικού σχήματος, εκτός από την αποτελεσματικότητα που επέδειξαν οι υπουργοί του τρέχοντος, αναμένεται να κριθούν και να αποτυπωθούν τα εξής ζητούμενα:

1. Η προοπτική και οι προσδοκίες για αποτελεσματική διακυβέρνηση κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο.

2. Η ενίσχυση της κυβέρνησης με ανθρώπους που δεν θα κρυφτούν πίσω από τις βαριές πόρτες των υπουργείων, αλλά θα βγουν μπροστά για να δώσουν μάχες.

3. Η αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σπάσει τα όρια της αποκαλούμενης «παραδοσιακής» Αριστεράς και έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να συνομιλεί με άλλους χώρους και κοινωνικά στρώματα, αλλά και να τα εκπροσωπεί.

Οι αποτελεσματικοί

Σε αντίθεση με τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τα οποία θέσεις στην κυβέρνηση έπαιρναν άνθρωποι που αποτύπωναν κομματικές και ιδεολογικές ισορροπίες, αυτό το κριτήριο έχει ήδη χαλαρώσει καθώς το καμίνι του τρίτου μνημονίου απέδειξε ότι:

● Όσοι επέμειναν να μετατρέψουν σε κυβερνητική πολιτική τις ιδιαίτερες ιδεολογικές απόψεις τους συχνά προκάλεσαν συγκρούσεις εξαιρετικά επικίνδυνες για την πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του. Ως εκ τούτου είδαν την πόρτα της εξόδου ή, απλώς, δεν θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν την τύχη τους σε υπουργικό θώκο.

● Όσοι κατάφεραν είτε να υπερβούν τις αντιλήψεις τους είτε να επιδείξουν συμβιβαστικό «ρεαλισμό» και απτό αποτέλεσμα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους (κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος), συγκαταλέγονται σε αυτή τη φάση στους θεωρούμενους ως κατ’ εξοχήν επιτυχημένους υπουργούς – και μάλιστα με την πλήρη αποδοχή των δανειστών –, οι οποίοι, μάλιστα, είτε θα διατηρήσουν τις θέσεις τους είτε θα δουν τις μετοχές τους να εκτοξεύονται παρά τω Τσίπρα.

Οι πιστοί

Το δεύτερο κριτήριο που αναφέραμε αφορά αυτούς που ήδη έχουν επιδείξει διάθεση να βγαίνουν μπροστά και είτε να υπερασπίζονται τα κυβερνητικά πεπραγμένα είτε να δίνουν τις πολιτικές μάχες που έχει ανάγκη η κυβέρνηση στο διάσπαρτο με συγκρούσεις πολιτικό και μιντιακό τοπίο και, βεβαίως, σε αυτό των υπό διερεύνηση σκανδάλων.

Η αλήθεια είναι ότι, είτε στο πεδίο των αρμοδιοτήτων τους είτε σε αυτό της γενικής κυβερνητικής πολιτικής, υπάρχουν υπουργοί που κινούνται με χαμηλούς τόνους, αλλά παράγουν αποτελέσματα. Αυτοί δύσκολα θα θιγούν. Αντιθέτως, πρόβλημα αναμένεται να αντιμετωπίσουν όσοι δεν έχουν να επιδείξουν ούτε μαχητικότητα ούτε κάποια σαφή αποτελέσματα.

Στο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι, αντίθετα με κάποιους «κουρασμένους», οι νεότεροι, χάρη και στο ισχυρό τους κίνητρο για ανάδειξη, ενδέχεται να κάνουν πολύ πιο αισθητή την παρουσία τους στις μάχες της επόμενης – και δη της προεκλογικής – περιόδου, συνεπώς θα πρέπει είτε να επιβραβευθούν διά της παραμονής τους είτε να μπουν στο παιχνίδι. Τυπικά παραδείγματα αυτού του είδους αποτελούν:

● Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο οποίος έχει «ψωμοτύρι» τη σύγκρουση όταν παρίσταται ανάγκη.

● Ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης, ο οποίος, έντονα παρεμβατικός στον τομέα της αρμοδιότητάς του, δεν έχει πρόβλημα να συγκρουστεί με μεγάλους επιχειρηματίες που βρίσκονται σε πόλεμο με την κυβέρνηση (π.χ. Μαρινάκης).

Η διεύρυνση

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές – με τη λήξη των μνημονίων ο όποιος χρόνος απομένει στην κυβέρνηση θα έχει σκληρά προεκλογικά χαρακτηριστικά – η σύγκρουση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛΛ θα λαμβάνει πιο άγριο χαρακτήρα.

Άλλωστε είναι προφανές ότι ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει την πολιτική διεμβολισμού του κόμματος της Κεντροαριστεράς με στόχο να συνεχίσει να εκπροσωπεί το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του παραδοσιακού εκλογικού του ακροατηρίου, το δε ΚΙΝΑΛΛ έχει αποφασίσει ότι θα κάνει τα πάντα για να απαξιώσει τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να καταγράψει εκλογικές επιστροφές.

Στο πλαίσιο αυτό αναμένεται ότι θα καταγραφεί κάποια νέα είσοδος (ίσως πάνω από μία) πολιτικού στελέχους προερχόμενου από την Κεντροαριστερά, ίσως και προσώπου – έκπληξη, του οποίου το όνομα δεν έχει «παίξει» ακόμη.

Σε κάθε περίπτωση πάντως ο ανασχηματισμός θα γίνει με κύριο στόχο να επιδείξει η κυβέρνηση ένα πιο φρέσκο πρόσωπο, το οποίο θα μπορεί να συνδυαστεί με την έξοδο από το μνημόνιο, με την προοπτική της μεταμνημονιακής περιόδου, αλλά και με τα διλήμματα που θα προβληθούν εν όψει της εγχώριας κάλπης, όποτε και αν αυτή στηθεί.