Αυτές τις μέρες, η Γαλλία κιτρίνισε από αγανάκτηση. Επειδή εμείς εδώ στην Ελλάδα σε κάτι τέτοια είμαστε πρωτοπορία και τελευταίοι των τελευταίων σε όλα τα παραγωγικά και δημιουργικά ζητήματα, όπου ακούω για αγανάκτηση και δίκαια αιτήματα, όχι μόνο κρατώ μικρό καλάθι αλλά το πετώ και τρέχω με χίλια.

Πριν από όλα, ο αυθορμητισμός είναι καλός στα νεαρά ερωτευμένα ζευγαράκια, και αυτό με πολλές επιφυλάξεις. Όχι στα ιδεολογικά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Δεύτερο και σημαντικότερο, αυτά τα ανεξάρτητα κινήματα  πλαγιοκοπούνται από αριστεροδέξιους φασίστες που καραδοκούν σαν τις ύαινες να κατασπαράξουν την δημοκρατία και λειτουργούν διαλυτικά στην Ενωμένη Ευρώπη.  Τρίτο, κανένα κίνημα  σχεδόν ποτέ  όσο αυθόρμητο κι αν δηλώνει ή φαίνεται, δεν εκφέρει τους πραγματικούς λόγους που κρύβονται πίσω από την αγανάκτηση. Πάντα διαλέγονται  δίκαια και πραγματικά αιτήματα τα όποια λειτουργούν ως πρόσχημα για να δικαιολογηθεί το μπάχαλο και το χάος και όχι η εξεύρεση λύσεων – που ενίοτε είναι εκ των πραγμάτων ιδιαίτερα πολύπλοκες. Οι ακραίοι αριστεροδέξιοι φασίστες, στην προκειμένη περίπτωση Λεπέν και Μελανσόν, τρέφονται από το χάος και όχι από την επίλυση των προβλημάτων.

Στην δική μας περίπτωση, η κατάργηση των μνημονίων ως δίκαιο αίτημα των αγανακτισμένων κατέληξε αμέσως – αμέσως σε αναίμακτη υποθήκευση για εκατό χρόνια της δημόσιας περιουσίας εκτός όλων των άλλων τεράστιων καταστροφών που ακολούθησαν. Ήδη, ο πρωθυπουργός των αγανακτισμένων, Αλέξης Τσίπρας, όταν πια εδραιώθηκε για τα καλά στην εξουσία, δημοσίως ομολόγησε ότι ενεργούσε με θολωμένο μυαλό που ξεθόλωνε κάθε φορά την τελευταία στιγμή – με τεράστιο κόστος για την χώρα και την κοινωνία.  

Αλλά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μπορεί να τα κάνει μπάχαλο γιατί η κυρία Μακρόν φορά πανωφόρι 3500 ευρώ;  Ακούγεται πολύ ωραίο και αγανακτισμένο. Ωστόσο, μια τέτοια αναταραχή πόσο κοστίζει στις πολλαπλές της συνέπειες κι επιπτώσεις; Δεν μπορώ να δεχτώ με καμιά λογική ότι μια αύξηση το πολύ 20 ευρώ, τυχαία το υπολογίζω, στα μηνιαία έξοδα για κατανάλωση βενζίνης δικαιολογεί μια τόσο καταστροφική και ακραία επικίνδυνη εξέγερση που μπορεί να κοστίσει απείρως πολλαπλάσια όχι μόνο στις ίδιες τις ζωές των εξεγερμένων αλλά σε πολύ περισσότερες…  

Τα περισσότερα κίτρινα γιλέκα πολύ πιθανόν να είναι Μακρονιστές που βιάζονται να εξαργυρώσουν την ψήφο τους.  Είναι δίκαιο αίτημα να καίγεται το Παρίσι για να μην αυξηθεί η τιμή της βενζίνης μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που η Γαλλία και οι άλλες προηγμένες χώρες της Δύσης για δεκαετίες δεκαετιών είχαν μάθει και βολευτεί να επιβάλλουν τους όρους τους δίχως αντίπαλο;  Τώρα έχουν να ανταγωνιστούν τους πρώην υπηρέτες τους που με μισθούς 200 και 300 ευρώ καλπάζουν ως κοινωνίες για να βελτιώσουν τη δική τους ζωή. Το άδικο ήταν αιώνες άδικο για τους κίτρινους Ασιάτες.  Στο παγκόσμιο ΑΕΠ, τόσο η Αμερική του Τραμπ όσο και η Ευρώπη υποχωρούν ενώ η Κίνα καλπάζει αλματωδώς. Το ίδιο και η «εξωτική» Ινδία.

Οι αγανακτισμένοι που φορούν τα κίτρινα γιλέκα για παραλλαγή στο συνολάκι της Μπριζίτ, καλό θα είναι να στηρίξουν μια Ευρώπη Ενωμένη  και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται αν θέλουν να διατηρήσουν το υψηλό επίπεδο ζωής που κατέχουν εδώ και αιώνες σε σχέση με άλλους λαούς. Πίσω από τα κίτρινα γιλέκα κρύβεται η βαθιά Γαλλία και μια υπεροψία που δεν σε αφήνει να αντιληφθείς την πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν επαναστάσεις ή εξεγέρσεις πολυτελείας. Τώρα διεκδικούν κι άλλοι μερίδιο από τον παγκόσμιο πλούτο – με μισθούς κάτω των 300 ευρώ.

Απλά θυμίζω ότι στη χώρα μας  οι αγανακτισμένοι πρότειναν ως εθνική λύση τον Τσίπρα και τον Μιχαλολιάκο (μια παραλλαγή του Μελανσόν και της Λεπέν προς το …βαλκανικότερο) που ήρθαν στη θέση των γερμανοτσολιάδων να δώσουν τα φώτα τους και να βάλουν τάξη στην χώρα καταργώντας τα μνημόνια και οδηγώντας την στην ηρωική έξοδο – που άλλαξε δραματικά το επίπεδο ζωής και… ευτυχούμε.

Γενικότερα, υπάρχει μια -τουλάχιστον περίεργη- επιβεβλημένη προοδευτική ανάγνωση των εξεγέρσεων τις οποίες διάφοροι ερμηνεύουν κατά το δοκούν. Πίσω από τα κίτρινα γιλέκα δεν υπάρχουν προλετάριοι, αλλά μικροαστοί βολεμένοι, το πιθανότερο ψηφοφόροι του Μακρόν που πιέζουν για τις καλύτερες μέρες που τους υποσχέθηκε ο Μακρόν και αργεί χαρακτηριστικά βάζοντας σε κίνδυνο τις …διακοπές τους. Μαζί με αυτούς, αναμιγνύονται στο κινηματικό αμάλγαμα ισλαμιστές, φασίστες, ακροαριστεροί μπαχαλάκηδες, επαγγελματίες ταραχοποιοί παντός καιρού και ύφους που -συντρέχοντος του χάους- βρίσκουν στα ειδυλλιακά εξεγερσιακά περιβάλλοντα την ευκαιρία να ανανεώσουν τα πανάκριβα iphone τους λεηλατώντας τα καταστήματα. Να είναι άραγε οι παράπλευρες απώλειες του ηθικού πλεονεκτήματος των κινηματιών ή μήπως «δίκαιες απαλλοτριώσεις» όπως χαρακτηρίζονται εδώ οι επαναστατικές ληστείες τραπεζών;