Η απώλεια του πολυβραβευμένου Γιάννη Μπεχράκη βύθισε στο πένθος τον δημοσιογραφικό και όχι μόνο κόσμο.

Ηταν πάντα στην πρώτη γραμμή των κρισιμότερων παγκόσμιων γεγονότων. Με τον φακό του απαθανάτισε συγκλονιστικές εικόνες – ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του.

Η απώλεια του πολυβραβευμένου Γιάννη Μπεχράκη βύθισε στο πένθος τον δημοσιογραφικό και όχι μόνο κόσμο.

Το Έθνος, θέλοντας να τιμήσει τον σπουδαίο φωτορεπόρτερ που αφήνει πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό, εικονογραφεί όλες τις σελίδες της εφημερίδας (πλην των αθλητικών) με επιλεγμένες φωτογραφίες του Γ. Μπεχράκη.

«Πάντα θέλω να είμαι όπου με χρειάζονται-να βλέπω με την ψυχή και τα μάτια τους» έλεγε ο βραβευμένος φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης, κάθε φορά που ένας δημοσιογράφος τον ρωτούσε αν είναι αμέτοχος σε όλα όσα απαθανατίζει.

Με πραγματικό κίνδυνο της ζωής του και αντιμετωπίζοντας τον θάνατο που τώρα κατάφερε να του στήσει την πιο αποτελεσματική ενέδρα, βρέθηκε στα πιο επικίνδυνα μέτωπα: από τον εμφύλιο στη Γιουγκοσλαβία μέχρι την αιματοβαμμένη Τσετσενία, το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, τη Σιέρα Λεόνε.
Ήταν ο μοναδικός Έλληνας που κατάφερε να φέρει το Πόυλιτζερ στην Ελλάδα για τις φωτογραφίες που τράβηξε ως επικεφαλής του Ρόιτερς μαζί με τον Άλκη Κωνσταντινίδη και τον Αλέξανδρο Αβραμίδη καλύπτοντας την προσφυγική κρίση.

Η ευαισθησία του τον έκανε να ξεχωρίζει όπως και το σπάνιο ήθος και η ανθρωπιά του. Ξεκίνησε την καριέρα του επειδή η φωτογραφία τον έφερνε πιο κοντά σε αυτό που ήθελαν να εκφράσουν οι άνθρωποι και εμπνεύστηκε βλέποντας και απαθανατίζοντας τη συγκίνηση στον θριαμβευτικό για την Ελλάδα τελικό του μπάσκετ το 1987.

Κάλυψε την κηδεία του Χομεινί – «μόνο που έχασα εξαιτίας αυτού τα γεγονότα στην πλατεία Τιεν αμεν» έλεγε και από τότε βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή των πιο κρίσιμων παγκόσμιων γεγονότων.