Στην κυριακάτικη συνέντευξή του στο «Βήμα» ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να αναθεωρήσει τη θέση του για την απλή αναλογική προκειμένου να ψηφιστεί με 200 ψήφους και να αποφευχθεί η «περιπέτεια» των διπλών εκλογών. Αφήνει δε να εννοηθεί ότι, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ («ισχυρίζεται ότι») είναι κόμμα εξουσίας, άρα μπορεί να είναι και πρώτο κόμμα ξανά, δεν έχει να φοβηθεί από την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την επαναφορά του μπόνους, που θα επιτρέψει σταθερές κυβερνήσεις.
Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαταβολικά απαντήσει αρνητικά. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρόσφατη «πρεμιέρα» του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, όπου εγκρίθηκε ένα σχέδιο επτά σημείων (πάνω – κάτω ένας οδικός χάρτης έως το συνέδριο του Μαΐου), επαναλαμβάνεται η θέση για την απλή αναλογική.

Ειδικότερα στο σημείο 2 σημειώνεται:
«Η απλή αναλογική που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει και να δημιουργήσει μία νέα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στα κόμματα, το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες. Σε αυτό το πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν πρόκειται να συναινέσει σε αλλαγή του εκλογικού νόμου. Οι πολιτικές συγκλίσεις είναι αναγκαίες σε προγραμματική βάση και με ορίζοντα μία νέα προοδευτική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία».
Επίσης, σχετικά πρόσφατο είναι το μήνυμα που έχει στείλει ο Αλέξης Τσίπρας από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (30.11.2019) «να μην κάνουν όνειρα για διπλές κάλπες, δεν θα χρειαστεί» θέλοντας να καταδείξει ότι σε τυχόν πρόωρες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ προσέρχεται με αξιώσεις σχηματισμού κυβέρνησης – και μάλιστα κυβέρνησης συνεργασίας με άλλα προοδευτικά κόμματα – και όχι ως «καμένο χαρτί».
Ακόμα και αν η παραπάνω δήλωση προέκυψε ως ένας ελιγμός επί χάρτου προκειμένου η Κουμουνδούρου να απορρίψει το δίλημμα και να απαντήσει στην πολιτική πίεση των σεναρίων για πρόωρες εκλογές με στόχο το «κάψιμο» της απλής αναλογικής και την προσφυγή σε δεύτερες κάλπες με τον νέο εκλογικό νόμο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λόγο να αλλάξει τη στάση του.

Μπορεί μετά τις εκλογές, όταν το κάθισμα της μπίλιας στο 32% εξέπληξε ακόμη και την Κουμουνδούρου, πιο συστημικές φωνές εντός ή πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ να διαπίστωναν ότι δεν έχει πλέον νόημα η απλή αναλογική, εφόσον το κόμμα εδραιώνεται ως δεύτερος πόλος του πολιτικού συστήματος, ωστόσο αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιμετωπίζει κάποια επιτακτική αναγκαιότητα ώστε να υπαναχωρήσει από μια πάγια, αριστερών καταβολών, θέση αρχής απογοητεύοντας φίλους και οπαδούς και προσελκύοντας τα φαρμακερά βέλη των εχθρών.

Μπορεί στο μέλλον να αξιοποιήσει κάλλιστα τον νέο εκλογικό νόμο χωρίς να τον έχει ψηφίσει επωμιζόμενος το πολιτικό κόστος που θα είχε μια τέτοια κίνηση. 
Προς το παρόν η ηγεσία διαπιστώνει ότι η απλή αναλογική εξακολουθεί να λειτουργεί ως ένα εργαλείο πίεσης προς τα μικρότερα κόμματα (ΚΙΝΑΛΛ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25). 

«Ιδού η Ρόδος…»
Από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης, όπως προαναφέραμε, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διεμήνυσε ότι σε περίπτωση πρόωρων εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ θα απευθυνθεί στα άλλα προοδευτικά κόμματα προκειμένου να σχηματίσει μια κυβέρνηση συνεργασίας. 
Στην αύξηση της πολιτικής πίεσης που θα ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ εκπέμποντας αυτό το μήνυμα, βοηθά και η έντονη αντιδεξιά ρητορική του, η οποία αποτελεί και συνεκτικό κρίκο της ευρύτερης συμμαχίας που οικοδομεί με τον κεντρώο χώρο – κάτι που στην πράξη προς το παρόν μεταφράζεται σε συνεργασίες με στελέχη του γιωργοπαπανδρεϊκού και του σημιτικού ΠΑΣΟΚ ως επί το πλείστον. 
Πατάει στα «γαλάζια» πεπραγμένα, αφού το φιλελεύθερο στίγμα που θεωρητικά τουλάχιστον καλλιεργεί ως προσωπικό προφίλ ο Κυριάκος Μητσοτάκης «θολώνει» από την προσπάθεια κατευνασμού των ακραίων στο εσωτερικό της Ν.Δ. διά του δεξιού ύφους της διακυβέρνησης που αποτυπώνεται ευκρινέστερα στην υλοποίηση του δόγματος «νόμος και τάξη».

Βασικός στόχος προς τον οποίο επιθυμεί να στρέψει την πίεση ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφώς το Κίνημα Αλλαγής καλώντας το να αποδεχτεί την πραγματικότητα: αφενός ότι δηλαδή «κάηκε» η προσδοκία να αναλάβει τον ρόλο του φορέα ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, αφετέρου να διαλέξει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει». 
Σε κάθε περίπτωση, η πίεση φαίνεται να αποσκοπεί στην «περαιτέρω» συρρίκνωση πολιτικής κι εκλογικής επιρροής των μικρών κομμάτων. Ειδικότερα, όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει στην πορεία που έχει χαράξει μέχρι στιγμής, τα μικρά κόμματα θα δέχονται την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα καλεί σε συνεργασία προκειμένου να αποκρουστεί η δεξιά «λαίλαπα».
Αν τα πράγματα φτάσουν σε πρόωρες εκλογές, η πίεση αυτή – υπό τον «φόβο» των διπλών εκλογών – θα μετατραπεί και σε εκλογική που μπορεί να καταλήξει σε εκλογική λεηλασία των «μικρών» και κατά βάση του ΚΙΝΑΛΛ. Εκτός αν ΚΙΝΑΛΛ σε πρώτο πλάνο και ΜέΡΑ25 (το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να προσέλθει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας) εκπέμψουν σήμα ότι επιλέγουν την «προοδευτική» ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της νεοφιλελεύθερης και ταυτόχρονα ακραία συντηρητικής Δεξιάς του Μητσοτάκη με στόχο μια μετεκλογική συνεργασία. 

Στη σχετική αποστροφή του σχεδίου επτά σημείων επισημαίνεται άλλωστε με νόημα ότι «οι πολιτικές συγκλίσεις είναι αναγκαίες σε προγραμματική βάση και με ορίζοντα μία νέα προοδευτική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία».
Με άλλα λόγια, το μήνυμα Τσίπρα είναι «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».