Πέτρος Τατσόπουλος

Είσαι και φαίνεσαι

Μια αιχμηρή ματιά

Εκδόσεις: Μεταίχμιο 

Σελ.: 519

Από τις πάμπολλες επιθέσεις που έχει δεχτεί κατά καιρούς  ο Τατσόπουλος, θυμάμαι μια στην οποία απάντησε -γιατί δεν αφήνει και τίποτα να πέσει κάτω!- με ειλικρινή απορία. Πρέπει κάποιος ή κάποιοι να είχαν αμφισβητήσει την συγγραφική του ιδιότητα. Στη χώρα που ζούμε, η απαξίωση είναι κεκτημένο δικαίωμα κάθε ηλιθίου. Τότε είχε πει: «ναι, μπορεί να μου αμφισβητήσει κανείς τα πάντα, αλλά όχι την συγγραφική μου ιδιότητα. Έχω γράψει, διάβολε, 18 βιβλία!». Στην Ελλάδα δεν είσαι μόνο ότι δηλώσεις αλλά και ότι σου αμφισβητούν οι άλλοι. Τότε ήταν 18 τα βιβλία του. Σήμερα με το «Είσαι και φαίνεσαι» ξεπερνούν κατά ένα τα είκοσι!

Το εικοστό πρώτο βιβλίο του ανήκει στην κατηγορία των μη μυθιστορημάτων. Για την ακρίβεια, είναι μια σειρά επιλεγμένων άρθρων τα οποία δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Τα Νέα» κατά την διετία 2017-2019. Ο Τατσόπουλος ενεπλάκη ενεργά στον δημόσιο διάλογο κυρίως στα χρόνια της κρίσης. Θα μπορούσε να ισχυριστεί μάλιστα κάποιος ότι έφαγε την κρίση με το κουτάλι, καθώς βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και στα δυο μέτωπα! Σε όλο αυτό το επώδυνο για όλους, διάστημα, διακρίθηκε για δυο θέσεις του: την αντιναζιστική του πολεμική και την σύγκρουσή του με τον ολοκληρωτικό ανορθολογισμό της λαϊκίστικης επέλασης του ΣΥΡΙΖΑ.  

Εδώ καλό είναι να σημειώσουμε ότι ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν υπηρέτησε ποτέ το πρότυπο του δήθεν εστέτ συγγραφέα που απέχει από τα «ταπεινά» δημόσια τεκταινόμενα, μια τάση που καλλιεργήθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης από λογοτεχνικούς κύκλους που πρόβαλλαν κυρίως την αισθητική ανωτερότητα του ιδιωτικού οράματος έναντι του δημοσίου. Από τα πρώτα του βήματα, υπήρξε συγγραφέας που επέδειξε έντονο ενδιαφέρον για όσο συνέβαιναν στην δημόσια σφαίρα.  Η παράδοση κατά την οποία, συγγραφείς υπήρξαν ταυτόχρονα και ενεργοί δημοσιογράφοι, είναι παλιά όσο και η ιστορία του Τύπου. Δεν είναι λίγες εκείνες οι περιπτώσεις  που κείμενα συγγραφέων – δημοσιογράφων ξέφυγαν  από την μοίρα του εφήμερου.  Όπως, επίσης, δεν είναι αμελητέα η ποιοτική επιρροή που άσκησαν στον τύπο οι συγγραφείς – δημοσιογράφοι.    

Η μεταπήδηση ενός κειμένου από τις σελίδες της εφημερίδας σε αυτές του βιβλίου, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Σπάνια ένα κείμενο μπορεί να φιλοξενηθεί και στις δυο αυτές μορφές. Μάλιστα, πολλές φορές, τα προτερήματα της εφημερίδας είναι μειονεκτήματα του βιβλίου και το αντίστροφο. Εύκολα κανείς μπορεί να διαπιστώσει από τις πρώτες κιόλας γραμμές, ότι τα κείμενα  αυτού του τόμου κινούνται ανάμεσα στη διαχρονικότητα και το εφήμερο. Αντλώντας ένα θέμα από την επικαιρότητα, ο Τατσόπουλος το μετατρέπει  σε έναν πολύχρωμο κόσμο, καθώς το συνδέει με ένα μυθιστόρημα, ένα ιστορικό γεγονός, μια ταινία, ή μια μουσική, συνδυάζοντας την ζωή με την τέχνη, την πραγματικότητα με την υπέρβασή της.

Δυο χρόνων κείμενα (2017-2019), κατανεμημένα σε πέντε χαλαρές ενότητες, γεμάτα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις που ζήσαμε -άλλες φευγαλέα άλλες πιο έντονα-, μπλέκονται γλυκά με την αφηγηματική μαεστρία του Τατσόπουλου μέσα σε ιστορίες της πραγματικότητας που θα μπορούσαν να είναι φανταστικές! Τα κείμενα αυτά έχουν αναφορές σε συγγραφείς, σε αποσπάσματα μυθιστορημάτων, δοκιμίων, πολιτικής και ιστορίας, σε ηθοποιούς κι ερμηνείες εξαίσιες, σε μουσικές που ανασταίνουν τον κόσμο – αυτόν που ζούμε, αυτόν που είναι και φαίνεται δικός μας!