Όταν η δημοσιογραφία θέλει , μπορεί. Το  ιστορικό πρωτοσέλιδο των  New York Times απέδειξε  με τον πιο σαφή και συγκινητικό  τρόπο ότι η πολιτική παρέμβαση του τύπου δεν χρειάζεται ούτε ηχηρούς τίτλους ,ούτε φωτογραφίες , ούτε χαρακτηρισμούς ούτε υπερβολές. Χρειάζεται μόνο ρεπορτάζ , στόχευση και φαντασία .

Δίνοντας  πρόσωπο στην πανδημία  οι άνθρωποι της  εφημερίδας  New York Times έσπασαν την ψυχρότητα που έχουν οι αριθμοί και έδωσαν υπόσταση  στο δράμα που δημιούργησε η κακή διαχείριση του κορονοιού από το Τραμπ.

Το κάθε ένα από τα ονόματα, ήταν και μία γροθιά στο πρόσωπο του Αμερικανού προέδρου  για το ανύπαρκτο σύστημα υγείας , την ελλιπή ασφαλιστική μέριμνα  καθώς και για το απατηλό αμερικάνικο όνειρο. Όπως αναφέρει  άλλωστε πρόσφατη ανάλυση της ΜΚΟ Fair Health ένας ανασφάλιστος στις ΗΠΑ μπορεί να κληθεί να πληρώσει σε νοσήλια, ως ασθενής με κορονοϊό, από 42.000 έως και 74.000 για τη νοσηλεία του. 

Η εφημερίδα με το πρωτοσέλιδο της απέδειξε ότι οι περίπου  100.000  άνθρωποι που έχασαν την ζωή τους στις ΗΠΑ ,  δεν είναι απλώς ένας αριθμός. Ο καθένας από αυτούς είχε μια ιστορία  και άφησε το στίγμα του στην κοινωνία.  Ήταν η  «Ρόντα Χατς, 73 ετών, η πρώτη στην οικογένειά της που αποφοίτησε από το κολέγιο» ή «Ρεγκίνα Ν. Κούλεν, 81, μικρή το δέμας αλλά δυνατό πνεύμα» ή «Αντόνιο Νιέβες, 73, Σιγάκο, πάντα ήταν απασχολημένος με κάποιο μερεμέτι στο σπίτι» ή «Τσαρλς Κονστανίνο, 86, Νιου Τζέρσι, εργάστηκε 40 χρόνια για τους The New York Times».

Στην πραγματικότητα η New York Times «καθάρισαν» πολιτικά τον Τραμπ καθώς κατάφεραν να παρουσιάσουν  με τον πιο απλό και εύγλωττο τρόπο μια μεγάλη αλήθεια . Ότι σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες 29 εκατομμύρια άνθρωποι δηλαδή το 10% του πληθυσμού δεν καλύπτονται από καμία υγειονομική περίθαλψη.

Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι στις  ΗΠΑ καταγράφονται 18.000 θάνατοι τον χρόνο λόγω αδυναµίας των ασθενών να καλύψουν τις δαπάνες περίθαλψής τους. Το ποσοστό αυτών των θανάτων εµφανίζεται κατά 37% ανώτερο στους έγχρωμους πληθυσμούς της Αµερικής απ’ ό,τι στους λευκούς.

Το σύστημα υγείας, είναι κυρίως στα χέρια του ιδιωτικού τομέα, την στιγμή που η ανεργία χτυπάει κόκκινο με 6.6 εκατ. ανθρώπους να κάνουν αίτηση στα ταμεία ανεργίας  .Την ίδια ωρα μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2019, λέει ότι  περίπου 530.000 από τις πτωχεύσεις πολιτών ετησίως στις ΗΠΑ οφείλονται σε ιατρικά χρέη.

Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα είπαν με το πρωτοσέλιδο τους οι New York Times  σε μια στιγμή που η ανθρωπότητα παρακολουθεί μουδιασμένη τις μακάβριες συνέπειες της πανδημίας.

Μέσα σε αυτό το μούδιασμα   η δημοσιογραφία –τουλάχιστον στην συγκεκριμένη περίπτωση – έρχεται να υπηρετήσει  το  δημόσιο συμφέρον και το συμφέρον των πολιτών αποδεικνύοντας ότι όταν θέλει  είναι λειτούργημα και όχι μέρος της διαπλοκής και βήμα για την επίτευξη άλλων στόχων.