Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει νιώσει τον πόνο που προκαλεί ένα trigger point και πολλές φορές έχει απευθυνθεί στη φυσικοθεραπεία για την ανακούφισή του.

Τι είναι τα trigger points;

Πρόκειται για υπερευαίσθητους, εστιασμένους  πυρήνες μόνιμης μυϊκής σύσπασης, τα γνωστά σε όλους μας οζίδια -γρομπαλάκια σε απλά ελληνικά- που έχουμε, πιθανόν, κατά καιρούς ψηλαφήσει είτε στους δικούς μας μύες, είτε σε κάποιο άλλο σώμα, συνήθως κατά τη διάρκεια μάλαξης.

Στην κυριολεξία αποτελούν εστιασμένους μικρο-σπασμούς, νευρικής αιτιολογίας που δημιουργούνται στα πιο αδύναμα, μηχανικά, σημεία του εκάστοτε μυ και περιορίζουν τοπικά την αιμάτωση του. Αυτή η διαδικασία δεν επιτρέπει να κυκλοφορήσει ελεύθερα στη σφιγμένη περιοχή «φρέσκο» αίμα. Κατά συνέπεια, μειώνεται το διαθέσιμο οξυγόνο, που είναι απαραίτητο για την καύση του «ενεργειακού καυσίμου», της γλυκόζης και ως εκ τούτου μειώνεται και η παραγωγή «ενεργειακού νομίσματος» (ή ATP) από τα μυϊκά κύτταρα και αυξάνεται η παραγωγή γαλακτικού οξέος και άλλων μεταβολικών προϊόντων μυϊκής εξάντλησης.

Κάθε trigger point αντανακλά πόνο σε συγκεκριμένα σημεία, τα οποία πλέον έχουν επισήμως χαρτογραφηθεί. Σχεδόν στο 74% των περιπτώσεων, το σημείο πυροδότησης δε βρίσκεται εκεί που ο ασθενής νιώθει το σύμπτωμα!
Διακρίνονται σε:

Ενεργά: Αναφέρουν πόνο και άλλες αισθήσεις και εμφανίζονται σαν αντίκτυπος μετά από έναν μυϊκό τραυματισμό, κακή στάση (καθιστική εργασία, άσχημη στάση στον ύπνο) ή λάθος βιομηχανική στο σώμα, συχνά επαναλαμβανόμενη χρήση ενός μυ (σιδέρομα, διάφορα αθλήματα).

Ανενεργά: πρόκειται για χρόνια trigger points που δεν είχαν αντιμετωπιστεί κατά την εμφάνιση τους και μετά από περιόδους ύφεσης, εμφανίζουν εκ νέου τα συμπτώματα. Προκαλούν περιορισμό στη κίνηση του μυ και αδυναμία του. Παράγοντες επανενεργοποίησης τους μπορεί να είναι η υπέρχρηση του μυ ή η υπερβολική διάταση του.

Πώς δημιουργούνται;

Τα trigger points δημιουργούνται σε μύες που έχουν ταλαιπωρηθεί από χρόνια ή επαναλαμβανόμενη αδιάκοπη και υπερβολική χρήση. Αυτό μπορεί να έχει συμβεί εξαιτίας άσκησης σε κάποιο σπορ ή των συνθηκών εργασίας (πχ σήκωμα βάρους με κακή εργονομία, μετακόμιση, υπερβολές στο γυμναστήριο ή παρατεταμένη χρήση υπολογιστή), από άμεσο ή έμμεσο τραύμα στον μυ (πτώσεις, αυτοκινητιστικό ατύχημα, εισαγωγή νέων ασκήσεων σε πρόγραμμα γυμναστικής), από χρήση της περιοχής σε έδαφος κακής εμβιομηχανικής (απορρύθμισης της άρθρωσης) και μη ιδανικού κινητικού μοντέλου (πχ. προπόνηση ή δραστηριότητα, ενώ πονάμε από άλλη αιτία).

Κλινικά Συμπτώματα:

Τοπικός πόνος

• Προβαλλόμενος πόνος. Η ενεργοποίηση ενός σημείου πυροδότησης έχει ως αποτέλεσμα την προβολή του πόνου σε μια απομακρυσμένη περιοχή που είναι χαρακτηριστική σε κάθε μυ
• Διαταραχές στο νευρικό σύστημα (ανατρίχιασμα, ζαλάδα, έλλειψη ισορροπίας
• Οίδημα και κυτταρίτιδα λόγο της κακής κυκλοφορίας του αίματος
• Απώλεια τριχών σε κάποια περιοχή του σώματος
• Διαταραχές ύπνου.

Αντιμετώπιση:

Τα trigger points «απενεργοποιούνται» με δύο τρόπους:
● Με ισχαιμικές πιέσεις και διατάσεις. Ο ειδικός κάνει τρεις πιέσεις εναλλάξ με διατάσεις στο εκάστοτε trigger point. Χρησιμοποιεί τον αντίχειρά του ή ένα ειδικό όργανο και πιέζει σταθερά στο σημείο πυροδότησης του πόνου με κυκλική φορά από έξω προς το κέντρο για 45-60 δευτερόλεπτα και με ένταση ανάλογη με την αντοχή του ασθενούς. Οι πιέσεις αυτές αποκαλούνται ισχαιμικές, γιατί ελαττώνουν την κυκλοφορία του αίματος στο συγκεκριμένο σημείο και στη συνέχεια με την απομάκρυνση του δαχτύλου την επαναφέρουν απότομα. Μετά την ολοκλήρωση κάθε πίεσης, τοποθετείται πάγος στην περιοχή και ακολουθεί διάταση (τέντωμα) του μυός, ώστε να αποκτήσει τη χαμένη του ελαστικότητα.
● Με στεγνή βελόνα. Με την τεχνική της στεγνής βελόνας, οι θεραπευτές εισάγουν σε ένα trigger point μια αποστειρωμένη λεπτή και εύκαμπτη βελόνα μιας χρήσης, αντίστοιχη με αυτήν που χρησιμοποιείται στο βελονισμό, με σκοπό να χαλαρώσει ο μυς πιο γρήγορα. Έπειτα, ακολουθεί η διάταση του μυός. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι βοηθά και η ταυτόχρονη έγχυση φυσιολογικού ορού ή ξυλοκαΐνης. Την πρώτη ημέρα μετά την εφαρμογή της τεχνικής, ο ασθενής νιώθει βάρος και μούδιασμα στην περιοχή ή πιο έντονο πόνο από πριν. Ωστόσο, από τη δεύτερη ημέρα, ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί, καθώς ο μυς χαλαρώνει σταδιακά και αποκτά ελαστικότητα και δύναμη. Ο θεραπευτής μπορεί επίσης να εφαρμόσει στην περιοχή θεραπευτικό υπέρηχο και λέιζερ χαμηλής τάσης, που ενισχύουν τη διαδικασία επούλωσης. Αποτελεσματική είναι και η τοποθέτηση ειδικών ταινιών KINESIO TAPES (ταινίες υποστήριξης κίνησης) στην περιοχή, οι οποίες τονώνουν την κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η αίσθηση κακουχίας.