Ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά τις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε διαρκή εσωστρέφεια αλλά και σε μεγάλο πολιτικό αδιέξοδο. Στρατηγική δεν έχει. Αντιπολίτευση δεν κάνει. Ίσως και να μη μπορεί. Εδώ και πάνω από ένα χρόνο το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης βρίσκεται αντιμέτωπο με εσωτερικά μαχαιρώματα. Συντροφικά.  

Τις τελευταίες μέρες είχαμε την παρέμβαση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, άτυπου επικεφαλής της εσωκομματικής ομάδας των «53+», αλλά και της Θεοδώρας Τζάκρη, επικεφαλής του εαυτού της. Ας τα πιάσουμε από την αρχή. Τι είπε ο Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα; Ότι δε μπορεί ο αρχηγός της Αξ. Αντιπολίτευσης να αποκαλεί τον Πρωθυπουργό τον «μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα».  Ποιος αλήθεια πέραν του σκληρού πυρήνα Πολάκη θα διαφωνούσε με αυτό; Ο λόγος των ΑΝ.ΕΛΛ και η επίθεσή τους στους πολιτικούς τους αντιπάλους με χυδαίες εκφράσεις και με κουβέντες πεζοδρομίου είναι καλά ριζωμένος στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Ποιος αμφισβητεί το γεγονός ότι με υβριστικούς χαρακτηρισμούς δεν γίνεται σοβαρή αντιπολίτευση; Τα ζήσαμε αυτά! Τελειώσανε. Το επίπεδο είναι ήδη χαμηλό, πρέπει να πάει ακόμα πιο κάτω; Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ιδιαίτερα ευγενής και ακόμα περισσότερο δημοφιλής είναι ένα πρόσωπο που για πολλά μπορείς να τον κατηγορήσεις, σίγουρα όμως δε μπορείς να του προσάψεις τίποτα όσον αφορά το επίπεδο της πολιτικής του αντιπαράθεσης. Ακόμα και όταν ήταν στην κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα. Και η αλήθεια είναι ότι αν έχει κάτι να καυχιέται ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διακυβέρνηση του είναι το γεγονός ότι έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια. Και αυτό το πέτυχε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Γιάνη Βαρουφάκη – τον άνθρωπο που θα πετούσε τη χώρα στα βράχια. Διαχειρίστηκε άψογα το πιο σκληρό κομμάτι και παρόλα αυτά παρέμεινε – σε όλες τις δημοσκοπήσεις – ο πιο δημοφιλής Υπουργός. 

Παράλληλα σε όλες τις κασέτες, τα ηχητικά και τα ρεπορτάζ που έβγαιναν για το σύστημα του Μαξίμου και την ομάδα του Αλέξη Τσίπρα δεν βγήκε στα κάγκελα. Αντιθέτως στήριξε το κόμμα του παρόλο που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί πολλά για ιδίων όφελος. «Καλογρίτσας gate», «Μιωνής», «διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες», «Φιάσκο Novartis ». Δεν είναι και λίγα αυτά που στοιχειώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται ότι ο Τσακαλώτος τα έχει καλά με τον εαυτό του αλλά και με τη συνείδησή του. Αυτό εισπράττω. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά. Διαγραφές, πειθαρχικά και γενικά το παρασκήνιο είναι έντονο για τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Την παρέμβαση Τσακαλώτου επισκίασε όμως η βουλευτής Θεοδώρα Τζάκρη που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ για να μην ψηφίσει άλλα Μνημόνια και αυτή τη στιγμή είναι το πρόσωπο της βουλής που έχει ψηφίσει και τα τρία. Η Τζάκρη όχι μόνο θύμισε Καμμένο – αλλά αυτόν τον ξεχάσαμε, ας πάμε αλλού, ας πούμε Βελόπουλο, έδειξε παράλληλα και πόσο αστοιχείωτη είναι με τις παραδόσεις αλλά και την ιδεολογία του κόμματος με το οποίο εκλέγετε. 

Η κ. Τζάκρη λοιπόν αποκάλεσε τον Μητσοτάκη «άπατρι και διεθνιστή». Τον αποκάλεσε αυτό που ήταν η μόνιμη άθλια κριτική της (Ακρο)δεξιάς προς την Αριστερά για δεκαετίες. Και αυτό το είπε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ για δεξιά κυβέρνηση. Μιλάμε περί ανοησίας. Και η κ. Τζάκρη δεν είναι απλά βουλευτής είναι αναπληρώτρια σκιώδης υπουργός Εξωτερικών. Παράνοια. Πολλοί έγιναν έξαλλοι. Και με το δίκιο τους. Βέβαια εννοείται ότι η κ. Τζάκρη θα έβρισκε παρηγορά στην αγκαλιά του Παύλου Πολάκη, ο οποίος και την στήριξε με το γνωστό σε όλους μας τρόπο. Το Facebook

Και αναρωτιέται κανείς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που λέει ο Τσακαλώτος ή η Τζάκρη και ο Πολάκης; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίζει το πολιτικό παιχνίδι «καλός μπάτσος – κακός μπάτσος». Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Τσίπρας ακούει τον Πολάκη, του αρέσει η ρητορική του Πολάκη. Ο Πολάκης είναι Τσίπρας και ο Τσίπρας είναι Πολάκης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η Τζάκρη που απλώς έχει μερικά στελέχη με διαφορετική κουλτούρα ήθος και διαδρομή που όμως είναι μειοψηφία και όσο και να αντιδρούν σε δηλώσεις σαν και αυτές της Τζάκρη, δε θα ακούγονται κινδυνεύοντας με… πειθαρχικό.