Παλιότερα είχαμε τον τρελό του χωριού που διόρθωνε με το δικό του τρόπο τα κακώς κείμενα της κοινότητας. «Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια», συνηγορούσε από δίπλα η λαϊκή σοφία, χαρίζοντας ένα λούστρο θυμοσοφίας στον πρώιμο λαϊκισμό. Αλλά ποια αλήθεια, ωστόσο, καθώς στην ανεκτική μας κοινωνία η αφέλεια, οι παραδοξότητες και οι ψεκασμένες θεωρίες άνοιξαν έναν επικίνδυνο δρόμο που οδηγεί ανεμπόδιστα στα ενδότερα του Καπιτωλίου. Από «το σπάμε πλάκα» στο «τα σπάμε για πλάκα», η διαφορά είναι τεράστια. Τα προβλήματα της ασυμμάζευτης διάδοσης και παγκόσμιας διασποράς του λαϊκισμού μαζεύονται πλέον δύσκολα. Χρόνια τώρα, παρακολουθούμε την τρομακτική διάδοση της ηλιθιότητας αδρανώντας.

Η εικόνα του κερασφόρου Τζέικ Άντζελι που εισέβαλε μαζί με άλλους γραφικούς καρνάβαλους στο Καπιτώλιο, να δίνει …συνέντευξη, εξηγεί το πώς ένας τύπος σαν τον Τραμπ έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ. Οι σύγχρονες κοινωνίες ερμήνευσαν λάθος το δικαίωμα της ισηγορίας και παρέβλεψαν εγκληματικά την συντριπτική δύναμη του ηλίθιου. Ο λαϊκισμός είναι ο κορωνοϊος της δημοκρατίας και η διασπορά όλων αυτών των ανεξέλεγκτων ηλιθιοτήτων που κυκλοφορούν ανεμπόδιστα είναι η αιτία της διασωληνώσεώς της. Όσο πιο ακραία γελοίος εμφανίζεσαι, τόσο ευκολότερα κερδίζεις την προσοχή, την συμπάθεια και ίσως την προεδρία των ΗΠΑ. Στο πρόσωπο του Τζέικ Άντζελι μπορεί να βλέπουμε έναν μελλοντικό πλανητάρχη!

Η τεράστια επιτυχία και η θηριώδης δημοφιλία που γνωρίζουν όλες οι εκδοχές της αφέλειας, της γραφικότητας και της βλακείας, που εκφράζονται μέσα από ιδεοληψίες, θεολογικές προσκολλήσεις, θεωρίες συνομωσίας και άλλους ψεκασμούς, θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις της ανθρωπότητας και κυρίως επαναφέρουν στο προσκήνιο -καθιστώντας την επικίνδυνα ελκυστική- την αναγκαιότητα διάφορων εκδοχών του ολοκληρωτισμού… Η τραγωδία με τον Τραμπ δεν είναι τα γεγονότα του Καπιτωλίου αλλά η αποδοχή μιας γελοίας φιγούρας στην κορυφαία θέση του πλανήτη. Όταν δεν αντιδρά κανείς σε μια θητεία σπαρμένη με θηριώδεις ανοησίες, επικίνδυνες απόψεις και απροκάλυπτες απειλές, δεν είναι ο Τραμπ που κατεβάζει τους ψεκασμένους στο Καπιτώλιο αλλά η αδράνεια της δημοκρατίας, η αδυναμία της να επέμβει.

Η δημοκρατία πέτυχε να γίνει αιχμάλωτη των δικαιωμάτων της, των κατακτήσεών της, να εγκλωβιστεί στις διακηρύξεις της και τις καλές της προθέσεις. Ο Τραμπ δεν ήταν γεμάτος εκπλήξεις, όπως ισχυρίζονται. Υπήρξε αφοπλιστικά ειλικρινής και τρομερά αναμενόμενος. Ήταν ο πρόεδρος των ΠΑ που δήλωνε ότι ακόμα και αν έβγαινε στην Πέμπτη Λεωφόρο με περίστροφο και σκότωνε έναν περαστικό, όλοι θα τον ακολουθούσαν, όλοι θα τον αγαπούσαν ακόμα περισσότερο. Τι ακριβώς γνωρίζει ο Τραμπ που οι σύγχρονες δημοκρατίες αγνοούν; Σε αυτή του την δήλωση δεν αντέδρασε το σύστημα, δεν ίδρωσε το αυτί της δημοκρατίας. Κυρίως, δεν ακούστηκε παράταιρα στα αυτιά της κοινής γνώμης. Ήταν μια άποψη που μπορούσε ο πρόεδρος των ΠΑ να ξεστομίσει με την άνεσή του. Μάλιστα, το πιθανότερο είναι να είχε δίκιο, να εξέφραζε κάτι που πίστευε.

Το πρόβλημα στα χθεσινά επεισόδια δεν ήταν τόσο η κατάληψη του Καπιτώλιου αλλά ο Τζέικ Άντζελι που έδινε αυτάρεσκα συνέντευξη μπροστά στις κάμερες σε παγκόσμια σύνδεση εκστομίζοντας ανενόχλητος απερίγραπτες ανοησίες. Είναι αυτή η αυτοκαταστροφική για την δημοκρατία, δυνατότητα που παρέχεται ανεξέλεγκτα στον κάθε τυχάρπαστο ελαφρόμυαλο ψεκασμένο να χρησιμοποιεί ένα μέσο χρίζοντάς τον ιεροκήρυκα του παγκόσμιου ηλίθιου κοινού. Είναι η εικόνα του, το όνομά του και οι απόψεις του που διαδόθηκαν αυτόματα σε όλον τον κόσμο. Αυτός είναι ο βασικός κίνδυνος για την δημοκρατία, για τον κόσμο, για την ειρήνη.