«Ο κρατούμενος δεν δικαιούται να επιλέξει φυλακή. Εχει δικαίωμα να ζητήσει τη μεταγωγή του σε άλλη φυλακή, για συγκεκριμένους λόγους. Οπως ορίζει ο Σωφρονιστικός Κώδικας», δηλώνει σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», η Σοφία Νικολάου. 

Η γενική γραμματέας Αντιεγκληματικής Πολιτικής μιλάει -μεταξύ άλλων- στον Δημήτρη Δανίκα για τον απεργό πείνας, τον χαρακτηρισμό «Θάτσερ» και τις απειλές που δέχεται. 

«Ο κρατούμενος δεν δικαιούται να επιλέξει φυλακή. Εχει δικαίωμα να ζητήσει τη μεταγωγή του σε άλλη φυλακή, για συγκεκριμένους λόγους. Οπως ορίζει ο Σωφρονιστικός Κώδικας. Οπως, λόγου χάριν, να είναι κοντά στην οικογένειά του. Οπως να απολαμβάνει τη φροντίδα ενός πλησιέστερου νοσοκομείου. Και φυσικά κατόπιν δικαστικής αποφάσεως. Η αναφορά στον Νόμο “να επιστρέψει στην φυλακή από την οποία προήλθε” δεν του θεμελιώνει αυτοτελές δικαίωμα να πάει στο συγκεκριμένο σωφρονιστικό κατάστημα. Αυτό είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Πολιτείας. Ούτε μπορεί να πιέσει, ούτε να εξαναγκάσει, ούτε να εκβιάσει. Μια τέτοια απόφαση είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Πολιτείας», αναφέρει για τον απεργό πείνας. 

«Ο Κορυδαλλός είναι φυλακή υποδίκων, είναι κατάστημα τύπου Α’ για κρατούμενους οικονομικών παραβάσεων. Αλλωστε, επί ΣΥΡΙΖΑ και με προεδρικό διάταγμα του 2017, ο Κορυδαλλός, για άλλη μία φορά, επαναχαρακτηρίστηκε φυλακή υποδίκων», επαναλαμβάνει. 

Και σχολιάζοντας την απόφαση του Δημήτρη Κουφοντίνα να κάνει απεργία πείνας λέει: «Δεν είναι πρώτη φορά που κάνει απεργία πείνας. Είναι προσφιλής τακτική. Πολλές φορές το είχε κάνει και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οπως το 2015 είχε κάνει απεργία πείνας γιατί δεν ήθελε να είναι στην ίδια φυλακή με διεφθαρμένους πολιτικούς. Δεν ήθελε Κορυδαλλό. Τώρα κάνει απεργία πείνας με την ακριβώς αντίθετη επιθυμία. Πέρασε ένα διάστημα από τις Φυλακές Αυλώνα, που είναι ανηλίκων, και τοποθετήθηκε σε πτέρυγα εφήβων».

«Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή του είπαμε να καταφύγει στη Δικαιοσύνη να δει αν έχει δίκιο. Εν προκειμένω, στα δικαστήρια Λαμίας. Να χρησιμοποιήσει νομικά μέσα αντί να “πυροβολεί” ασκόπως κάνοντας εκκλήσεις και να ζητάει την έκδοση παράνομων, χαριστικών αποφάσεων. Ας πάει νομότυπα εκεί που πρέπει, δηλαδή Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας. Εκείνος συνεχίζει να λέει ψέματα. Οτι δεν πήρε αντίγραφα. Και αν είναι έτσι, γιατί πήγε τώρα;», σημειώνει. 

«Κανείς δεν θέλει να πεθάνει ο Κουφοντίνας», λέει η Σοφία Νικολάου και συνεχίζει: «Η ζωή του είναι στα χέρια του. Και αν υπάρχει κίνδυνος, είναι υποχρέωση της Πολιτείας να τον διασώσει. Γι’ αυτό εκδόθηκε εισαγγελική παραγγελία που, απευθυνόμενη προς τους γιατρούς, λέει να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε ιατρική ενέργεια και μάλιστα κατά παρέκκλιση της βουλήσεως του, ώστε να σωθεί η ζωή του. Είναι υποχρεωμένη η Πολιτεία να φροντίσει για τη σωτηρία του. Είμαστε υποχρεωμένοι βάσει του Νόμου να φροντίσουμε να ζήσει. Γι’ αυτό η αναγκαστική σίτιση. Υπάρχει μια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), σύμφωνα με την οποία συνιστάται η υποχρεωτική σίτιση προκειμένου να σωθεί η ζωή του κρατούμενου. Και μάλιστα αυτό δεν συνιστά παραβίαση του άρθρου 3 της Χάρτας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», 

Επαναλαμβάνει μάλιστα τι ορίζει ο «Σωφρονιστικός Κώδικας με τα άρθρα 31 και 29 από τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, όταν απειλείται η ζωή του κρατούμενου, λόγω απεργίας πείνας, ο αρμόδιος εισαγγελέας μπορεί, αντίθετα με τη βούληση του κρατούμενου, να διατάξει να του παρασχεθεί κάθε πρόσφορο μέσο για την αποτροπή του θανάτου η σοβαρής βλάβης της υγείας του».

Στη συνέντευξή μεταξύ άλλων μιλά για την προσωπική της ζωή και το σύζυγό της. 

Σε ερώτηση για τον «χαρακτηρισμό “δήμιος του Κουφοντίνα”», λέει: «Από την αρχή με λέγανε Θάτσερ. Επειδή έσπασα το απόστημα των φυλακών. Κανείς δεν ήθελε να τα βάλει με τους ποινικούς. Δεν είναι καλά τα καλάσνικοφ».

«Γενικά στη ζωή σου δεν μπορείς να ζεις με φόβους. Κοιμάμαι με ανοιχτά παράθυρα το καλοκαίρι. Είμαι και κρυουλιάρα. Απειλές άφθονες. Με τηλεφωνήματα, στο email, στο γραφείο μου, παντού. Ολοι αυτοί απειλούν να με σκοτώσουν», προσθέτει, δηλώνοντας ανυποχώρητη. 

«Τι να υποχωρήσω; Ποτέ. Αν είναι έτσι τότε καλύτερα να πάω σπίτι μου. Οι θέσεις αυτές έχουν το τίμημά τους. Αν φοβάσαι δεν αναλαμβάνεις. Τελεία και παύλα. Το κάνεις ή δεν το κάνεις. Το ολίγον έγκυος δεν μου πάει».