Πριν από 5 μήνες μια επιστολή που έστειλε ανώνυμα ερ­γαζόμενος στα ΕΛΠΕ στην Κίνηση Πολιτών ECOELEUSIS, προκάλεσε delirium tremens στα στελέχη της διοίκησης, αφού  παρουσίαζε τεκμηριωμένα τις σο­βαρότατες αμέλειες της διοίκησης των  σε ό,τι αφο­ρά τα κυκλώματα (αγωγούς) διακίνησης προϊόντων στο διυλιστήριο.

 
Πριν από 5 μήνες μια επιστολή που έστειλε ανώνυμα ερ­γαζόμενος στα ΕΛΠΕ στην Κίνηση Πολιτών ECOELEUSIS, προκάλεσε delirium tremens στα στελέχη της διοίκησης, αφού ο εργαζόμενος παρουσίαζε τεκμηριωμένα τις σο­βαρότατες αμέλειες της διοίκησης των ΕΛΠΕ σε ό,τι αφο­ρά τα κυκλώματα (αγωγούς) διακίνησης προϊόντων στο διυλιστήριο και έκλεινε την επιστολή του με τη χαρακτη­ριστική φράση:

«Χρήματα υπάρχουν για τις οικειοθελείς αποχωρήσεις Διευθυντών (600.000 €) κατά μέσο όρο!!! Χρήματα δεν υπάρχουν για την ασφάλεια των εγκαταστά­σεων και του προσωπικού».
 
Kαι αυτή η φράση συνο­ψίζει με τον πιο τραγικό τρόπο το βαθύ πρόβλη­μα με τα ΕΛΠΕ, μια ιδιαί­τερου τύπου κρατικο…ιδιωτική βιο­μηχανία, που φαίνεται ότι μέχρι σή­μερα έχει μια ιδιότυπη ασυλία, τό­σο σε θέματα μάνατζμεντ και υπέ­ρογκων αμοιβών των στελεχών της όσο και σε θέματα ασφαλείας των εγκαταστάσεων.

Πρεμούρα

Είναι χαρακτηριστικό ότι για το 2013 τα Ελληνικά Πετρέλαια ανα­κοίνωσαν ζημίες για πρώτη φορά από την εισαγωγή τους στο Χρημα­τιστήριο πριν από 16 χρόνια, ζημι­ές που απέδωσαν σε έκτακτες δα­πάνες, στην ύφεση και στο διεθνές εμπάργκο στις εισαγωγές αργού πε­τρελαίου από το Ιράν.

Η προσπάθεια της διοίκησης να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ήταν εμφανέστατη αφού υποστήριξε ότι ήταν μια χρονιά που τα ΕΛΠΕ επέλε- ξαν να εστιάσουν στην αξιοποίηση των επενδύσεών τους σε σύγχρονα και ασφαλή διυλιστήρια, ανταγω­νιστικές εγκαταστάσεις αποθήκευ­σης και διακίνησης. Μάλιστα υπο­στήριξαν ότι εδώ και έξι χρόνια έχει ξεκινήσει η διαδικασία σημαντικών αλλαγών, εστιάζοντας στον εκσυγ­χρονισμό των διυλιστηρίων του ομίλου, τη βελτίωση της λειτουργί­ας σε όλες τις δραστηριότητες, την ενίσχυση της εξωστρέφειας και την αναδιοργάνωση.

Η πρεμούρα τους να αποδώσουν όλα τα κακώς κείμενα στην ευρω­παϊκή και ελληνική συγκυρία ήταν μεγάλη αφού το 2012 οι αναλυτές τους υποστήριζαν ότι τα ΕΛΠΕ θα σκίσουν και «έβλεπαν» αύξηση της οργανικής ανάπτυξης κατά 40% ενώ διαφήμιζαν πρόβλεψη για συγκρί­σιμα κέρδη ΕΒITDA 700 εκατ. ευρώ, με τη συνδρομή της νέας μονάδας διύλισης.

Η παταγώδης διάψευση των οι­κονομικών αποτελεσμάτων φαίνε­ται ότι δεν ίδρωσε το αυτί κανενός αφού σήμερα διαφημίζουν τη μεί­ωση των ζημιών!

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέ­λη Μαΐου τα ΕΛΠΕ πανηγύριζαν για­τί εμφάνισαν κατά το πρώτο τρίμη­νο του 2014 συρρίκνωση ζημιών. Όπως είχαν αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση, οι καθαρές ζημιές του ομίλου υποχώρησαν στα 38 εκατ. ευρώ, το πρώτο τρίμηνο του 2014, έναντι ζημιών 78 εκατ. ευρώ, την αντίστοιχη περυσινή περίοδο Να σημειωθεί ότι τα αποτελέσμα­τα του α' εξαμήνου του 2014 (σ.σ.: μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυ­τές οι γραμμές δεν είχαν ανακοινω­θεί επίσημα) εκτιμάται ότι θα κλείσουν με καθαρές ζημιές ύψους 53 εκατομμυρίων ευρώ από ζημιές 83 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.

Έτσι τα στοιχεία μαρτυρούν ότι τα Ελληνικά Πετρέλαια συνεχί­ζουν την αρνητική πορεία τους και η μό­νη έγνοια των ακριβοπληρωμένων στε­λεχών είναι να κάνουν πε­ρισπούδαστες αναλύσεις για το διε­θνές περιβάλλον και να αυτό θαυμάζονται υποστηρίζο­ντας ότι, παρά τα χαμηλό­τερα διεθνή περιθώρια διύλισης της τελευταίας 10ετίας και το χειρότερο περιβάλλον διύλισης των τελευταίων ετών στην Ευρώπη που επέδρασαν αρνητικά στα απο­τελέσματα των ΕΛΠΕ, το αναβαθμισμένο διυλιστήριο Ελευσίνας και τα προ­γράμματα μετασχηματισμού αντιστάθμισαν εν μέρει τα χα­μηλότερα διεθνή περιθώρια διύλι­σης της τελευταίας δεκαετίας.

Άνθρωποι που γνωρίζουν κα­λά το θέμα και την αγορά επισημαίνουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και η επίκληση του διε­θνούς περιβάλλοντος δεν αρκεί για να δικαι­ολογήσει την υποτίμη­ση της άλλοτε κραταιάς βιομηχανίας. Όπως επι­σημαίνουν, το «κλειδί» της υπόθεσης συνδέεται με την πώ­ληση της εταιρεί­ας με αποτέλεσμα η απαξίωσή της να έρχεται «λουκού­μι» σε εκείνους που θέλουν να την πάρουν κοψοχρονιά.

Και για να λέμε τα πράγ­ματα με το όνομά τους, το πάνω χέ­ρι έχει ο όμιλος Λάτση, ο οποίος κατέχει το 40,98% των ΕΛΠΕ. Και έχει το πάνω χέρι όχι μόνο γιατί έχει το δικαίωμα του πρώτου προτιμητέου αγοραστή, αλλά γιατί το υψηλό ποσοστό που κατέχει, αποτελεί αντικίνητρο για άλλον υποψήφιο αγοραστή ο οποί­ος μπορεί να βάλει ζεστό χρήμα με την προϋπόθεση ότι θα αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο και το μά­νατζμεντ των ΕΛΠΕ.

Έτσι, ΤΑΙΠΕΔ και κυβέρνηση, που σέρνουν τον διαγωνισμό, περι­μένουν τι θα αποφασίσει ο Λάτσης, εάν δηλαδή θα κάνει προσφορά για την απόκτηση του υπόλοιπου ποσο­στού της εταιρείας ή θα μπει στη δια­δικασία να πουλήσει το δικό του πο­σοστό, πράγμα, μάλλον, απίθανο.

Εν ολίγοις το μόνο σίγουρο είναι ότι η εταιρεία απαξιώνεται και ο επί­δοξος επενδυτής, όποιος κι αν εί­ναι, πανηγυρίζει με τα αρνητικά οι­κονομικά αποτελέσματά της αφού, όταν φτάσει το θέμα της πώλησης στην τελική ευθεία, θα ξυρίσει τον γαμπρό.

Να σημειωθεί ακόμα ότι δεν έχει γίνει καμιά επί της ουσίας αλλαγή από το 2007 στο διοικητικό status quo του ομίλου – εξαίρεση αποτε­λεί η ανάληψη της προεδρίας του Δ.Σ. από τον Γιάννη Παπαθανασί­ου -, το οποίο ακόμα στηρίζεται στην άτυπη συμφωνία Δημοσίου – Λάτση με την επιλογή του Γιάννη Κωστόπουλου στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου.

Έτσι, ο Κωστόπουλος συνεχίζει να προτείνεται από το Δημόσιο, να εγκρίνεται από τον Λάτση και να εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές… παραμένοντας ο «εγγυητής» της βελούδινης συμφωνίας που πρα­κτικά εξυπηρετεί τον μεγαλύτερο μέτοχο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πριν από τη συγχώνευση των ΕΛΠΕ με την ΠΕΤΡΟΛΑ ο Κωστό­πουλος ήταν εκεί διευθύνων σύμ­βουλος, από το 2001. Επομένως το ποιος θα ενδιαφερθεί να πάρει ένα μειοψηφικό ποσοστό σε έναν πετρελαϊκό όμιλο που έχει ήδη πλειοψηφούντα ιδιώτη μέτοχο και τα οικονομικά του αποτελέσματα είναι (συμπτωματικά την περίοδο αυτή) δραματικά, είναι περισσότε­ρο από προφανές.

Προβλήματα ασφάλειας

Όπως προείπαμε, η διοίκηση της εταιρείας, όταν το 2013 έκλεισε με ζημιές για πρώτη φορά από την ει­σαγωγή των ΕΛΠΕ στο Χρηματι­στήριο, υποστήριξε ότι έχει ξεκινή­σει εδώ και έξι χρόνια τη διαδικασία σημαντικών αλλαγών, εστιάζοντας στον εκσυγχρονισμό των διυλιστη­ρίων του ομίλου, τη βελτίωση της λειτουργίας σε όλες τις δραστηρι­ότητες, την ενίσχυση της εξωστρέφειας και την αναδιοργάνωση.
Οι δεσμεύσεις αυτές, όμως, διαψεύδονται από την πραγματικό­τητα αφού τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Κίνηση Πολιτών ECOELEUSIS δεν μπορούν να αμφι­σβητηθούν.

Και τα στοιχεία μαρτυ­ρούν ότι τα τελευταία έξι χρόνια, τα χρόνια του εκσυγχρονισμού, έχουν σημειωθεί, όπως έχει επισημάνει το «Π» με δημοσίευμα στις 19 Ιουνίου, 17 σοβαρά ατυχήματα, χωρίς ο κα­τάλογος να είναι πλήρης αφού πολ­λά από αυτά δεν έλαβαν δημοσιότη­τα ανάλογη της σοβαρότητάς τους.
Να σημειωθεί ακόμα ότι το τελευ­ταίο χρονικό διάστημα στις εγκα­ταστάσεις των ΕΛΠΕ σημειώθηκαν δυο σοβαρά τεχνικά προβλήματα που προκάλεσαν την παρέμβαση του εισαγγελέα, και συγκεκριμένα για την παραμόρφωση του αντι­δραστήρα Κ3 της νέας μονάδας Νο 32 (FLEXYCOKER), όσο και για την πυρκαγιά στη δεξαμενή Νο 20 του διυλιστηρίου τα ξημερώ­ματα της Μεγάλης Παρασκευής 18.4.2014. Και όπως επισημαίνει η Κίνηση Πολιτών ECOELEUSIS, «αποτελεί πλέον εξαιρετικό γεγο­νός να περάσει μήνας χωρίς συμ­βάν στα δύο διυλιστήρια του Ομί­λου στο Θριάσιο!».

Όσον αφορά την επιστολή του εργαζομένου που αναφέραμε στην εισαγωγή, παρουσίαζε συγκεκρι­μένα στοιχεία για τους αγωγούς διακίνησης των προϊόντων (Fuel Oil, Diesel, Grude, Naptha, Gas Oil, LPG Propane) που έχουν κατασκευασθεί από το 1972 σε ποσοστό 80% και δεν λειτουργούν σύμφωνα με τις προδιαγραφές που ορίζει σχε­τική υπουργική απόφαση.

Η δημοσιοποίηση της επιστο­λής είχε προκαλέσει την έκρηξη ορ­γής της διοίκησης των ΕΛΠΕ αφού, όπως σημειώνει η Κίνηση Πολι­τών Ε^ΕΙΕυ5Ι5, συντάραξε την ηγετική πυραμίδα της εταιρείας, η οποία, όμως, αντί να απαντήσει επί της ουσίας, εξαπέλυσε επίθεση κα­τηγορώντας τον εργαζόμενο που προέβη στις καταγγελίες για εμπά­θεια, εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων και προσωπικών επιδιώξεων.

Το μπουγιουρντί από το Ιράν

Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα ΕΛΠΕ είναι οι ανοικτοί λογαριασμοί με το Ιράν για την προμήθεια πετρελαίου της περιόδου Ιανουαρίου – Μαρτίου 2012, η οποία υπολογίζεται σε 760 εκατ. ευρώ.

Οι σχετικές ποσότητες ιρανικού πετρελαίου είχαν παραδοθεί πριν τεθεί σε ισχύ η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για απαγόρευση των πετρελαϊκών συναλλαγών με το Ιράν και τελικά έμειναν ανεξόφλητες προκαλώντας τελικά σημαντικές παρενέργειες στις σχέσεις των ΕΛΠΕ με την ιρανική εθνική εταιρεία πετρελαίου (NIOC – National Iranian Oil Company).

Τα ΕΛΠΕ επισημαίνουν ότι η οφειλή υπάρχει λόγω της άρνησης του διεθνούς τραπεζικού συστήματος να διεκπεραιώσει την πληρωμή, λόγω των κυρώσεων είτε της Ε.Ε. είτε των ΗΠΑ.

Μάλιστα σε σχετική ανακοίνωση που είχαν εκδώσει τα ΕΛΠΕ σημείωναν ότι έχουν ενημερώσει τη NIOC ότι προσπαθούν συνεχώς και επιθυμούν, αλλά αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του σχετικού μακροπρόθεσμου συμβολαίου και να εξοφλήσουν την οφειλή τους, καθώς αυτό οφείλεται σε «νομικές περιστάσεις, πέρα από τον έλεγχό τους».

Επενδυτικοί κύκλοι επισημαίνουν, πάντως, ότι το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς τα στελέχη των ΕΛΠΕ υπολογίζουν την οφειλή που υπάρχει απέναντι στο Ιράν στα λογιστικά βιβλία και αυτό γιατί, εάν στη σκακιέρα της διπλωματίας αλλάξουν οι συσχετισμοί, το μέχρι σήμερα ξεχασμένο χρέος θα γίνει άμεσα απαιτητό από τους Ιρανούς.

Ένα άλλο επίσης μεγάλο θέμα που στην πιάτσα ακόμα και οι πέτρες το γνωρίζουν, είναι το ζήτημα του υπερδανεισμού των ΕΛΠΕ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συνολικές υποχρεώσεις των ΕΛΠΕ αλλά και της θυγατρικής Hellenic Petroleum Finance Plc (που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2005 στο Ηνωμένο Βασίλειο για να ενεργεί ως ο κεντρικός χρηματοοικονομικός φορέας του ομίλου) έφταναν τα 2.758.371.000 ευρώ στις 31.12.2012.
Δεν είναι τυχαίο ότι η έκδοση του ομολογιακού δανείου των 500 εκατ. ευρώ, τον περασμένο Απρίλιο (από το οποίο τεχνηέντως αποκρύφτηκαν τα εταιρικά στοιχεία που οδήγησαν στις ζημιές 6μήνου των 173.000.000 ευρώ) έγινε κάτω από ένα επικοινωνιακό πέπλο πλήρους συσκότισης. Και για την ακρίβεια, μια τεράστια καμπάνια (φανερή και κρυφή) στα ΜΜΕ, ώστε να μην ασχοληθεί κανείς με κάποιες κρίσιμες λεπτομέρειες, αλλά αντίθετα να ασχοληθεί με αυτά που η διοίκηση επιθυμούσε.

Τι δεν ήθελε να δούμε η διοίκηση των ΕΛΠΕ;
• Ότι η έκδοση καλύπτεται από το αγγλικό δίκαιο, «αποφεύγοντας» έτσι την ελληνική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
• Ότι δεν υπήρξε αξιολόγηση, κατατάσσοντας την έκδοση σε καθεστώς Senior Unsecured.
• Και ότι ακριβώς λόγω της απουσίας αξιολόγησης αλλά και του status το ομόλογο θεωρείται υψηλού ρίσκου και για τον λόγο αυτόν η απόδοση βγήκε στο 8%.