Ένα από τα επιτεύγματα του συγγραφέα, που απολαύσαμε στην «Τριλογία του Βερολίνου» όσο και στο «Μοιραία Πράγα», είναι πως κατάφερε να καταστήσει συμπαθή τον Μπέρνι Γκούντερ, έναν αστυνομικό επιθεωρητή που εργάζεται στις τάξεις των ναζί, που είναι περιτριγυρισμένος από την πιο εγκληματική στιγμή της γερμανικής ιστορίας.

Ένα από τα επιτεύγματα του συγγραφέα, που απολαύσαμε στην «Τριλογία του Βερολίνου» όσο και στο «Μοιραία Πράγα», είναι πως κατάφερε να καταστήσει συμπαθή τον Μπέρνι Γκούντερ, έναν αστυνομικό επιθεωρητή που εργάζεται στις τάξεις των ναζί, που είναι περιτριγυρισμένος από την πιο εγκληματική στιγμή της γερμανικής ιστορίας. Πράγματι ο Γκούντερ δρα σε μια περίοδο που θέλουν να ξεχάσουν όλοι, αποτρόπαια απάνθρωπη και ιδιαζόντως εγκληματική. Μπορεί ο Μπέρνι Γκούντερ να μην συμπαθεί τους ναζί, αλλά αναγκάζεται να συναγελάζεται μαζί τους και να είναι ένα από τα πολλά γρανάζια του ίδιου αποτρόπαιου συστήματος.

Το δε κυριότερο είναι ότι η αντιπάθειά του εδράζεται κυρίως όχι σε μια πολιτική – ιδεολογική σαφή διαφοροποίηση, αλλά σε πολιτισμικό επίπεδο: οι ναζί του είναι περισσότερο αισθητικά θαρρείς αφόρητοι, δίχως αυτό να δηλώνεται – ευφυώς πράττοντας – πουθενά, τουλάχιστον ξεκάθαρα. Η αντιπαράθεσή του με τις θηριωδίες τους μοιάζει να βασίζεται στην αστυνομική – ηθική αντίληψή και του περί δικαίου και αδίκου αισθήματός του. Παρ’ όλα αυτά, και ενταγμένος μέσα στο πιο ακατάλληλο ιστορικό περιβάλλον, ο Γερμανός αυτός μελαγχολικός ήρωας ζει την τραγωδία της εποχής του μέσα από έναν αμυντικό κυνισμό, όπου όλα διατηρούν σταθερά τη μουντάδα μιας ζωής απελπιστικά φρικώδους, κυρίως γιατί δεν υπάρχει ούτε μια ρωγμή ελπίδας.

Στον «Άνθρωπο χωρίς ανάσα» ο Γκούντερ έχει εγκαταλείψει την Πολιτική Αστυνομία και εργάζεται στο γερμανικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου στο Βερολίνο.

Επίσης ένα ακόμα προσόν του Philip Kerr είναι ότι καταφέρνει να συνδυάζει αριστοτεχνικά τις εντυπωσιακά λεπτομερείς γνώσεις της εποχής που περιγράφει με τη μυθοπλασία του. Στον παρόντα τόμο το έγκλημα δεν εδράζεται στις ναζιστικές θηριωδίες, δίχως αυτές να λείπουν από τον περιβάλλοντα χώρο και χρόνο. Πρωταγωνιστικό ωστόσο ιστορικό ρόλο έχει το απερίγραπτο και για δεκαετίες αποσιωπημένο αριστοτεχνικά από την κομμουνιστική προπαγάνδα μαζικό έγκλημα του Κατίν. Εκεί δεκάδες χιλιάδες νεαροί Πολωνοί αξιωματικοί βρέθηκαν δολοφονημένοι με πανομοιότυπο τρόπο – εκτελεσμένοι με μια σφαίρα στο πίσω μέρος της κεφαλής – και ενταφιασμένοι «εργοταξιακά» από τον Κόκκινο Στρατό του συντρόφου Στάλιν.

Μέσα από έναν καταιγισμό ιστορικών στοιχείων, συνδυασμένων με τη μυθοπλασία, ο Μπέρνι Γκούντερ βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων και κατόπιν εντολής του ίδιου του Γκέμπελς αναλαμβάνει να αποκαλύψει αυτό το αποτρόπαιο ομαδικό έγκλημα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από την προπαγάνδα ως αντιστάθμισμα για τα εγκλήματα των ναζιστών.

Ιστορία και μυθοπλασία μέσα σε ένα περιβάλλον εκρηκτικό συνθέτουν ένα απερίγραπτα γοητευτικό ανάγνωσμα, που φέρνει στο φως το αποτρόπαιο σταλινικό πρόσωπο. «Αν ο Χίτλερ ήταν ο διάβολος, ο Στάλιν ήταν η ίδια η κόλαση» αποφαίνεται ένας ήρωας του δράματος. Τα πραγματικά ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα προσδίδουν στην αφήγηση μια ξεχωριστή ένταση, που αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε λογοτεχνικό – απολαυστικό επίπεδο αλλά και ως ένα αξιόπιστο ιστορικό ανάγνωσμα που στέκεται κριτικά και με ψυχραιμία απέναντι σε αδιανόητες ιστορικές θηριωδίες, τις οποίες οι πολιτικές σκοπιμότητες φορτίζουν ή αποφορτίζουν ανάλογα με τα συγκυριακά τους συμφέροντα.