Την ώρα που ο πρωθυπουργός αναζητούσε έμπρακτη στήριξη από τους ισχυρούς συμμάχους και εταίρους στο Βερολίνο, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον, κάποιες ειδή­σεις που κυκλοφόρησαν στο εσωτερικό αξίζουν την προσοχή μας:

Την ώρα που ο πρωθυπουργός αναζητούσε έμπρακτη στήριξη από τους ισχυρούς συμμάχους και εταίρους στο Βερολίνο, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον, κάποιες ειδή­σεις που κυκλοφόρησαν στο εσωτερικό αξίζουν την προσοχή μας:

•   ΟΠαπανδρέου πρότεινε δημοσίως στη Μέρκελ την αξιοποίηση των ελληνικών νη­σιών για παραγωγή «πράσινης» ενέργειας.

•   Στο υπουργείο Ενέργειας αναζωογονήθη­καν οι συνομιλίες με εταιρείες που έχουν συμβόλαια έρευνας για πετρέλαιο στην περιοχή γύρω από τη Θάσο, αλλά και ευ­ρύτερα, ενώ παράλληλα δημιουργήθηκε ενιαίος φορέας διαχείρισης των μεγάλων λιμανιών της χώρας.

Στις δηλώσεις μετά τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με Μέρκελ, Σαρκοζί και Ομπάμα ακούσαμε χορταστικά λόγια υποστήριξης και συμπάθειας. Καθώς στην παγκόσμια πολιτική-διπλωματική ιστορία κανείς δεν έσωσε κανέναν τζάμπα, εύλο­γα προκύπτει το ερώτημα: Ποιο είναι το αντάλλαγμα που ζητούν οι ισχυροί για να μας υποστηρίξουν;

Προς το παρόν, εκτός από τον πρωθυπουργό και τους στενούς του συνεργάτες, κανείς δεν γνωρίζει την απάντηση. Θα αρχίσου­με ίσως να αποκτούμε μια σαφέστερη εικόνα για το αντίτιμο της «διάσωσης» μας όταν θα εμφανιστούν οι συμφωνίες που σήμερα βρίσκονται υπό κυοφορίαή διαβούλευση.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα πληροφορηθούμε τι χρήμα και από ποιον θα επενδυθεί σε ποια κατεύθυνση, τι παράπλευρο ενδε­χομένως περιλαμβάνει η επένδυση, τι όφελος προκύπτει-αν προκύπτει-για το ελληνικό Δημόσιο…Το ίδιο ισχύει και για τα… πράσινα ελληνικά νησιά με τις γερ­μανικές ανεμογεννήτριες ή για το ποιος τελικά θα ψάξει και κυρίως θα εκμεταλλευ­τεί τα όποια πετρελαϊκά κοιτάσματα στη Θάσο ή οπουδήποτε αλλού…