Οφείλουμε να πραδεχτούμε ότι κανένα άλλο κόμμα δεν έχει πάρει τόσο πολύ στα σοβαρά το ρόλο του έπειτα από τις τελευταίες εκλογές όσο αυτό της Χρυσής Αυγής.

Γράφει η Δώρα Ζαγγογιάννη

Οφείλουμε να πραδεχτούμε ότι κανένα άλλο κόμμα δεν έχει πάρει τόσο πολύ στα σοβαρά το ρόλο του έπειτα από τις τελευταίες εκλογές όσο αυτό της Χρυσής Αυγής. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την ανεξάντλητη ενέργεια των μελών του, που τρέχουν από εδώ και από κει στην Αθήνα με έναν σταυρό και ένα προτεταμένο χέρι για να ξορκίσουν το κακό. Παπάδες με τα κομποσκοίνια αφήνουν για λίγο τις ενορίες, φιλήσυχες Ελληνίδες νοικοκυρές πετάγονται σε μια διαδήλωση κατά των μεταναστών ίσα όσο χρόνο χρειάζεται μέχρι να γίνουν τα ντολμαδάκια που σιγοβράζουν στην κατσαρόλα. Και φυσικά τα πρωτοπαλίκαρα οι βουλευτές της που έχουμε τη χαρά να τους βλέπουμε να αγορεύουν στην Ελληνική Βουλή. Περήφανοι και καμαρωτοί είναι η απόλυτη ενσάρκωση των λόγων του Χάϊνριχ Χάϊνε ‘’εκεί που σήμερα καίνε βιβλία αύριο θα καίνε ανθρώπους ‘’. Και πράγματι ύστερα από ατέλειωτες φιλολογίες στα Μέσα περί ακροδεξιάς, ύστερα από τις γραφικές αψιμαχίες βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, ύστερα από μεγαλόσχημες αγορεύσεις περί μη ανοχής στη δράση ‘’ταγμάτων εφόδου’, εδώ κυρίες και κύριοι αποκαλύπτεται το πρόσωπό της. Λες και όλα τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν προηγούμενα ήταν ψηφίδες που ένα αόρατο χέρι τις διάλεγε με υπομονή και φροντίδα, τις έβαζε στη θέση τους και στεκόμαστε τώρα εμείς, όσοι μείναμε μέσα σε αυτό το χάος με ενεργή ακόμα τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά, να κοιτούμε με ένα μορφασμό τρόμου που συσπά ολόκληρο το πρόσωπό μας την ολοκλήρωση ενός μοτίβου με μαύρο και κόκκινο που αναπαριστά την επέλαση της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Και μόνο επέλαση μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει, αφού κανείς δεν αντιδρά. Οι πολίτες φοβούνται το μέλλον τους και η σκέψη και η καρδιά αλαφραίνει στην ιδέα ότι όλα θα φτιάξουν άμα διώξουμε, εξοβελίσουμε-εξοντώσουμε?-όλους τους μετανάστες. Οι πολιτικοί επιδίδονται σε αυτό που ξέρουν καλύτερα- επιτηδευμένους βερμπαλισμούς και ανόητες ρητορείες. Μια Αριστερά αποδυναμωμένη σε αναζήτηση πολιτικού φρονήματος και προσανατολισμού, η κυβέρνηση ένα συνονθύλευμα από νούμερα που πρέπει να βγουν και αρχηγούς που όλο διαφωνούν ξέρουν όμως ότι στο τέλος θα μιλήσει το χρήμα. Οσο για τα υπόλοιπα θεσμικά ή μη όργανα? Η Δικαιοσύνη πάντα τυφλή-θα είναι από τη Ζάκυνθο-, και η Αστυνομία ύποπτα και επικίνδυνα αδρανής. Κάποιοι φλερτάρουν με τη φιλοσοφία, δε μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας πλέον, ενώ οι υπόλοιποι δεν είναι πρόθυμοι να υπερασπίσουν και να τραυματιστούν για χάριν οποιουδήποτε πολίτη για όλα κι όλα 800 Ευρώ το μήνα. Και οι δημοσιογράφοι? Έχω τόση απορία όση και αγανάκτηση. Γιατί δε μιλούν, γιατί δε στηλιτεύουν τη δράση των φασιστών? Έχουμε συνειδητοποιήσει το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε? Πριν από λίγες μέρες μια παράσταση ματαιώθηκε επειδή το αντικείμενό της δεν ήταν συμβατό με τα χριστιανικά ήθη. Είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη αλλά αυτά που συνέβησαν εκεί δε μού θυμίζουν τίποτα από όσα έχω διαβάσει στην Καινή Διαθήκη. Εκεί δεν είδα πατριώτες χριστιανούς, είδα ένα κοπάδι σκοταδιστών, τυφλωμένων από μίσος που εκφύλιζαν αυτά τα ίδια ήθη που υπερασπίζονταν και ενεργούσαν με πώρωση και προφανώς ελλείψει παιδείας και καλλιέργειας ως υπερασπιστές της κυρίαρχης κουλτούρας. Αυτής της αναθεματισμένης κυρίαρχης κουλτούρας του λευκού χριστιανού, οικογενειάρχη, ευπατρίδη και λοιπά που τόση πολλή βία πυροδότησε ανά τον κόσμο μέσα από τις κοινωνικές κατασκευές που επιδίωξαν να εξασφαλίσουν την αέναη συνέχισή της επιρροής της. Και όταν οι οργανωτές αυτού του διαβήματος κλήθηκαν να μιλήσουν για αυτό στα κανάλια, δε βρέθηκε ούτε ένας να τους πει’’τι κάνετε εδώ? Δεν είστε αποδεκτοί σε μια δημοκρατική κοινωνία.’’ Μιλάμε για τα αυτονόητα, την ανεξιθρησκεία και την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, άλλοι δημοσιογράφοι ανά τον κόσμο έχουν για αυτά φυλακιστεί, θανατωθεί, κι εδώ μιλούσαν στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής ήρεμα και συγκαταβατικά. Μα τόσο πολύ τους φοβόμαστε πλέον? Διότι αν και η τέταρτη εξουσία έχει αρχίσει πλέον να πετρώνει στη θέα αυτή της ανεξέλεγκτης φασιστικής δράσης, τότε η κοινωνία μας πολύ γρήγορα εκτός από φτωχή θα μετατραπεί σε ζούγκλα και το μόνο που θα μας διαχωρίζει από αυτήν θα είναι ότι οι απόγονοι του Ταρζάν δε θα φορούν πλέον κιτρινόμαυαρα σλιπάκια αλλά λευκές κελεμπίες με δύο τρύπες στη θέση των ματιών τους.

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους)

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.