Κανείς δεν έχει απαντήσει με κατηγορηματικό τρόπο στο ερώτημα: «Είναι ευχή ή κατάρα για ένα κράτος να διαθέτει πλούσιο υπέδαφος και μάλιστα με αποθέματα υδρογονανθράκων;».

Κανείς δεν έχει απαντήσει με κατηγορηματικό τρόπο στο ερώτημα: «Είναι ευχή ή κατάρα για ένα κράτος να διαθέτει πλούσιο υπέδαφος και μάλιστα με αποθέματα υδρογονανθράκων;». Κι όπως όλα δείχνουν, κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα.

Η πρόσφατη Ιστορία καταδεικνύει ότι οι μεγάλες συγκρούσεις τον τελευταίο αιώνα έγιναν για τον έλεγχο της παραγωγής και των διαδρόμων μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το ίδιο συνεχίζει να καταγράφει ο ιστορικός του παρόντος, σε όλες τις εκφάνσεις και σε όλες τις περιπτώσεις.
Είναι εξαιρετικά απλοϊκό να δεχθούμε (και μάλιστα χωρίς αντίλογο) πως όλα όσα ζουν η Κύπρος και οι πολίτες της από τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου έχουν πηγή και αποκλειστική αιτία τα πετροδόλαρα των Ρώσων μεγιστάνων. Σε σύγκριση με τα ποσά που διακινούνται καθημερινά στις διεθνείς αγορές, τα μερικά δεκάδες δισ. ευρώ που διατηρούν οι Ρώσοι επιχειρηματίες σε κυπριακές τράπεζες είναι ασήμαντα. Ωστόσο, αυτά τα χρήματα δεν ήταν υπό τον έλεγχο των τραπεζών του ισχυρού πυλώνα της ευρωζώνης, που σήμερα ηγεμονεύεται από το Βερολίνο.
Ακόμη και η εξήγηση πως οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες επιθυμούσαν να αποκτήσουν πελάτες τους Ρώσους, που κατέθεταν τα χρήματά τους στη Μεγαλόνησο, ακούγεται πολύ απλοϊκή. Κι αυτό διότι δεν χρειαζόταν η «σφαγή των τραπεζών» που παρακολουθούμε τα τελευταία 24ωρα, για να αλλάξουν ρότα τα συγκεκριμένα κεφάλαια.
Αποθέματα
Η δυστυχία της Κύπρου, που ξεκίνησε ως ευτύχημα, είναι πως στον βυθό της θάλασσας που την περιβάλλει, υπάρχουν πλούσια αποθέματα φυσικού αερίου (που έχουν διακριβωθεί ήδη σε ένα μέρος τους) και (ισχυρό το ενδεχόμενο) πετρελαίου. Στην περίπτωση αυτήν, όπως συνέβη και σε άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, η χαρά (από τον πλούτο) εν ριπή οφθαλμού μετατρέπεται σε λύπη (για τα δεινά που φέρνει μαζί του).
Εδώ και σχεδόν μία δεκαετία οι Κύπριοι έκαναν μία στρατηγική επιλογή για να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά και για να απομακρύνουν τις οποιεσδήποτε απειλές θα εμφανίζονταν για τον ορυκτό της πλούτο από τη μεριά της Τουρκίας: συμμάχησαν με το Ισραήλ και επέλεξαν να αναθέσουν τις έρευνες σε αμερικανική εταιρεία (Noble Energy).
Η Ανατολική Μεσόγειος, ωστόσο, βρέθηκε στο επίκεντρο σαρωτικών αλλαγών, τις οποίες προωθούν εδώ και πολλά χρόνια οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ (σχέδιο «Νέα Μέση Ανατολή») και έχουν βασικό στόχο την απομάκρυνση κάθε απειλής για τα συμφέροντά τους και τον πλήρη έλεγχο κυβερνήσεων, χωρών και ολόκληρων περιοχών.
Τα ρωσικά συμφέροντα αναδεικνύονται ως απειλή, και για τον λόγο αυτόν όλες οι κυβερνήσεις που είχαν την παραμικρή, έστω, σχέση με τη Μόσχα είτε εξαφανίστηκαν είτε βρίσκονται υπό διωγμόν, όπως το τελευταίο προπύργιο των ρωσικών συμφερόντων, το καθεστώς Άσαντ.
Κόντρες
Η Κύπρος είναι το τελευταίο σημείο αναφοράς για τις ενεργειακές κόντρες μεταξύ γιγάντων, και αυτό πληρώνει. Η επίθεση που δέχεται τα τελευταία 24ωρα αποτελεί την κορύφωση μίας ολόκληρης στρατηγικής, με βάση την οποία η Λευκωσία θα πρέπει να αποσπαστεί από οποιαδήποτε διαφορετική επιρροή και να προσκολληθεί σε συγκεκριμένο άρμα συμφερόντων.
Οι Αμερικανοί (που δεν είχαν ποτέ ισχυρά ερείσματα στη Μεγαλόνησο) δεν φαίνεται να βιάζονται τόσο πολύ. Εκείνοι που σπεύδουν (ή τουλάχιστον επιχειρούν) να αποκτήσουν ισχυρή παρουσία και πρόσβαση στον ορυκτό πλούτο της Κύπρου είναι τα μεγάλα συμφέροντα της Ευρώπης, που σε αυτήν τη συγκυρία εκπροσωπούνται από τη γερμανική κυβέρνηση.
Ως γνωστόν, η Γερμανία είναι μία από τις πιο ενεργοβόρες οικονομίες της Γηραιάς Ηπείρου, χωρίς να έχει δικά της κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Με την περιβόητη «ευρωπαϊκή διάσταση» των αποθεμάτων των κρατών – μελών επιδιώκουν να γίνουν κυρίαρχοι στον εθνικό πλούτο των εταίρων τους. Ακριβώς αυτόν τον στόχο επιδιώκει το ψήφισμα που εγκρίθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο στο πλαίσιο της κοινής ενεργειακής πολιτικής στην Ε.Ε. για τις επόμενες δεκαετίες. Στην ίδια ακριβώς ρότα κινείται και η πρόταση Σαμαρά να μετατραπεί το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ σε «ευρωπαϊκή υπόθεση».
Αυτό σημαίνει πως τα ισχυρά κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης, των οποίων το επίκεντρο σήμερα βρίσκεται στο Βερολίνο, θα αποκτήσουν χωρίς κόπο και κυρίως χωρίς κόστος την πλήρη κυριότητα του όποιου πλούτου κρύβεται στον βυθό του Αιγαίου ή και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης και, χωρίς να δίνουν λόγο σε εθνικές κυβερνήσεις, θα διαχειρίζονται αυτόν τον πλούτο με βάση τα δικά τους συμφέροντα.
Εάν αυτά εξυπηρετούνται καλύτερα σε συμφωνία, για παράδειγμα, με την Τουρκία για συνεκμετάλλευση, θα το κάνουν, χωρίς να ρωτήσουν τους Έλληνες ή όποιους άλλους…
Εμπόδιο
Ακριβώς σε αυτήν τη στρατηγική ήταν εμπόδιο η Κύπρος. Κι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο συγκρούστηκαν τα γερμανικά και τα ρωσικά συμφέροντα. Ας μην ξεχνάμε αυτό που το «Π» (από τα ελάχιστα ΜΜΕ της χώρας) έχει αναδείξει εδώ και μερικές εβδομάδες: Η ρωσική Gazprom συμφώνησε με τους Ισραηλινούς να προχωρήσουν από κοινού στην εμπορική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο πεδίο Tamar (το δεύτερο μεγαλύτερο σε «οικόπεδο» όμορο με την ΑΟΖ της Κύπρου).
Η κίνηση αυτή οδηγεί στη συρρίκνωση (έως εξαφάνιση) των διαθέσιμων ποσοτήτων που θα μπορούσαν να «τρέξουν» από άλλους αγωγούς, όπως ο Nabucco («μικρός» ή «μεγάλος»), στον οποίο έχουν συμμετοχή (άρα και συμφέροντα) γερμανικές εταιρείες. Έτσι οι Ρώσοι (ολιγάρχες ή καπιταλιστές, μικρή σημασία έχει…) τείνουν να αναδειχθούν στους βασικότερους πρωταγωνιστές στο μοίρασμα της ενεργειακής πίτας στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που δημιουργεί τεράστια εμπόδια στην προσπάθεια γιγάντωσης του γερμανικού πολυεθνικού κεφαλαίου.
Προς το παρόν, ο αμερικανικός παράγοντας παραμένει σιωπηλός. Στην παρούσα φάση δεν έχει λόγο να αναμειχθεί, καθώς περιμένει να διαπιστώσει ποιος θα επιζήσει και θα επικρατήσει αμέσως μετά τον «βομβαρδισμό» που προκαλούν οι πολιτικές λιτότητας και κατάρρευσης ολόκληρων οικονομιών και ολόκληρων κοινωνιών.
Ο «πόλεμος» των μεγάλων δυνάμεων για τις ενεργειακές πηγές βρίσκεται σε εξέλιξη και περνά μέσω της Κύπρου, όπως προηγουμένως πέρασε από τη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη Συρία και την Παλαιστίνη. Και, εάν δεν υπάρξει σθεναρή αντίσταση από ηγεσίες και λαούς, δεν πρόκειται να σταματήσει το καταστροφικό του έργο.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.