Στο τελευταίο διάστημα οι κυβερνητικοί άρχισαν να πουλάνε ήδη το «στόρι» μιας άμεσης επαναπροκήρυξης του διαγωνισμού υποβοηθούμενοι και από την Κομισιόν, που ανακοίνωσε πως ένας νέος διαγωνισμός θα πρέπει να προχωρήσει το ταχύτερο.

Ίσως ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, ο Σταυρίδης, με τη γλαφυρότητα του λόγου του να έθεσε καλύτερα την κυβερνητική άποψη για τη ΔΕΠΑ: «Η νύφη μπορεί να έμεινε σύξυλη από τον γαμπρό, αλλά τα κοσμήματά της τα έχει όλα». Δήλωση που πιθανόν να έκανε τον γύρο του κόσμου, εάν δεν την προλάβαιναν τα «νέα» της ΕΡΤ.
Βέβαια οι καλύτεροι όροι (τώρα που το Grexit απομακρύνθηκε) θα είναι πιο αυστηροί για τους ενδιαφερόμενους. Και, με δεδομένο ότι όλος ο κόσμος είδε πώς διαχειρίζεται ένα κράτος όπως το ελληνικό τέτοιου είδους διαγωνισμούς, είναι μάλλον αμφίβολο αν θα… τρέξουν. Παρ’ όλα αυτά, στην κυβέρνηση έσπευσαν να πουλήσουν επικοινωνιακά ακόμη και την ανακοίνωση της Gazprom την περασμένη Τρίτη που έλεγε ότι, εάν υπάρξει νέος διαγωνισμός, ίσως… ενδιαφερθεί ξανά αφού μελετήσει τους όρους. Πρόκειται για την κλασική περίπτωση του απατημένου συζύγου που δέχεται με νέο γάμο τον σύντροφο που του τα… φόρεσε.

Το παραδάκι
 Πέραν των κωμικών και των επικοινωνιακών, πάντως, ένας νέος διαγωνισμός θα είναι πολύ δύσκολο να ολοκληρωθεί με διαφανείς διαδικασίες πριν από το τέλος του χρόνου. Πολύ περισσότερο, δε, να προσφέρει και το παραδάκι που θέλουν να δουν να «πέφτει» οι δανειστές. Και αυτή είναι η μία σκληρή αλήθεια.
Μια δεύτερη σκληρή αλήθεια είναι ότι ένας δεύτερος διαγωνισμός θα μπορούσε να «τρέξει» εάν υπήρχε στον πρώτο έστω και ένας ενδιαφερόμενος επενδυτής. Κάτι τέτοιο όμως δεν υπάρχει, γεγονός που για τους γνωρίζοντες τις αγορές μειώνει de facto την αξία της προς πώληση εταιρείας σε οποιοδήποτε μελλοντικό στάδιο.
Μια ακόμη σκληρή αλήθεια είναι τα παρατράγουδα στο Μαξίμου και η δυσαρέσκεια για ορισμένους από τους πρωταγωνιστές του φιάσκου της ΔΕΠΑ. Δηλαδή, ποιοι θα επωμιστούν την ευθύνη, που πραγματικά υπάρχει, για το φιάσκο. Το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον, που είχε αφήσει σε κάποια στελέχη την πρωτοβουλία των κινήσεων, αισθάνθηκε εκτεθειμένο από την… έκθεση που υπέστη ο Σαμαράς και πέρασε στην αντεπίθεση.
1 Ο πρώτος που υπέστη την επίθεση του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος ήταν ο Μάκης Παπαγεωργίου, στον οποίο απέδωσαν την υπεραισιοδοξία για το πρόγραμμα της ΔΕΠΑ, αλλά και εσφαλμένες ενημερώσεις προς τον πρωθυπουργό.
2 Ο δεύτερος στον οποίο αποδίδονται ευθύνες για το φιάσκο είναι ο Σίμος Κεδίκογλου. Ο σπουδασμένος στη Ρωσία κυβερνητικός εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ φέρεται να είχε κρίσιμο ρόλο τόσο στο κλείσιμο όσο και στην ουσία των ραντεβού του Σαμαρά με τον Αλεξέι Μίλερ. Δηλαδή στο ότι ο Σαμαράς είδε τετ-α-τετ τον ισχυρό άνδρα της Gazprom. Άλλωστε ο Κεδίκογλου είχε πάντοτε λόγο στα περί τη Ρωσία δρώμενα, αρχής γενομένης από την υπόθεση της έρευνας της κυβέρνησης Καραμανλή για τους πυραύλους TOR-M1. Η οργή του περιβάλλοντος πρωθυπουργού ήταν τέτοια, ώστε λέγεται ότι σκοπίμως άφησε τον Κεδίκογλου τόσο μόνο στις ανακοινώσεις για την ΕΡΤ…
3 Πυρά όμως δέχεται και ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι «αρνήθηκε» να δει εκείνος τον Μίλερ, με συνέπεια να «μην υπάρχει άλλος» να δει τους ανθρώπους της ρωσικής εταιρείας.
4 Τελευταίος στη λίστα ο Στέλιος Σταυρίδης, που, αν και καθ’ ύλην αρμόδιος, θεωρήθηκε ότι ανέλαβε τα πράγματα όταν όλα είχαν πια κριθεί… Άλλωστε, όπως επίσης γλαφυρά δήλωσε ο ίδιος για το ναυάγιο, «δεν το περιμέναμε, αλλά δεν υποστήκαμε και σοκ». Μια ένδειξη ότι κάτι ίσως είχε καταλάβει.

Οι μεσάζοντες και το ημερήσιο καπέλο του 1.000.000 ευρώ
Βέβαια, ο Μίλερ δεν έφτασε… μόνος στο Μαξίμου. Συνοδευόταν – και θεσμικώς και επαγγελματικώς – από τον επιχειρηματία Δημήτρη Κοπελούζο, που ήταν παρών στο περιθώριο των συναντήσεων του Σαμαρά με τον ισχυρό άνδρα της Gazprom με την ιδιότητα του Έλληνα συνεργάτη των Ρώσων στην προμήθεια του φυσικού αερίου με βάση την τελευταία σύμβαση της ΔΕΠΑ.
Ο Κοπελούζος είναι παρών σε οποιαδήποτε εκδήλωση οικονομικών δημοσίων σχέσεων της κυβέρνησης (από τις αποστολές σε Κατάρ και Κίνα μέχρι τα δείπνα του πρωθυπουργού) και οι σχέσεις του με το «περιβάλλον» είναι αυτό που λέμε… καλοδουλεμένες. Αυτό το γνωρίζουν βέβαια οι περισσότεροι.
Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι, με βάση τη σύμβαση αυτήν, η οποία λήγει το 2016, η Gazprom πουλάει φυσικό αέριο στην Ελλάδα σε τιμές σχεδόν 30% ακριβότερες απ’ όσο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το γεγονός ανακοίνωσε η ίδια η ρωσική εταιρεία λίγες ώρες πριν από την… αποχώρησή της από τον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ. Ο Αλεξάντρ Μεντβέντεφ, ο δεύτερος τη τάξει της ρωσικής Gazprom, δήλωσε ότι, εάν ο όμιλός του καταβάλει υπερτίμημα για τη ΔΕΠΑ, θα το αποσβέσει σε ελάχιστο χρόνο, όσο διατηρεί υψηλές τιμές φυσικού αερίου στην Ελλάδα.
Το γιατί είναι υψηλές το αποκάλυψε ο ίδιος εξηγώντας την τιμολογιακή πολιτική της Gazprom, η οποία δημοσιεύτηκε σε πολλά ειδικά ΜΜΕ, από τα οποία αντιγράφουμε:
«Οι μέσες τιμές που πουλά το αέριο στις ευρωπαϊκές χώρες το 2013 βρίσκονται στα επίπεδα των 10,30 δολαρίων ΗΠΑ ανά εκατομμύριο Βρετανικές Θερμικές Μονάδες (1 MBTU αντιστοιχεί σε περίπου 27 κυβικά μέτρα), με την τιμή για τα 1.000 κυβικά μέτρα να διαμορφώνεται στα 380 δολάρια. Για την Ελλάδα οι τιμές είναι τουλάχιστον 30% υψηλότερες, αφού κυμαίνονται από 13,5 έως 15 δολάρια ΗΠΑ την MBTU.
Έτσι για τα 1.000 κυβικά μέτρα η “ελληνική” τιμή κινείται στα 480-540 δολάρια, δηλαδή 100-160 δολάρια περισσότερο. Με δεδομένο δε ότι η ΔΕΠΑ εισάγει κάθε χρόνο περίπου 2,5 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου, το καπέλο με το οποίο επιβαρύνονται οι Έλληνες καταναλωτές και η εγχώρια παραγωγή κάθε χρόνο ανέρχεται σε τουλάχιστον 250 εκατ. δολάρια τον χρόνο».
Σχεδόν 300 εκατ., προσθέτουμε εμείς, από τα οποία προκύπτει σε ρεαλιστικούς όρους η επιβάρυνση του 1.000.000 ευρώ ημερησίως για τη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία και τους Έλληνες καταναλωτές. Βιομηχανικούς ή οικιακούς δεν έχει τόση σημασία, αφού και οι βιομηχανίες, παράγοντας ακριβότερα, φτάνουν να πωλούν ακριβότερα.