Από μικρολαθάκια που δεν  φαίνονται διά γυμνού οφθαλμού έως και μεγαλοπρεπέστατες «πατάτες» που ξέφυγαν από τα νύχια του τελικού μοντάζ, ο κόσμος του κινηματογράφου βρίθει από στιγμές που μπορεί να «ξεγέλασαν» το κοινό

Από μικρολαθάκια που δεν  φαίνονται διά γυμνού οφθαλμού έως και μεγαλοπρεπέστατες «πατάτες» που ξέφυγαν από τα νύχια του τελικού μοντάζ, ο κόσμος του κινηματογράφου βρίθει από στιγμές που μπορεί να «ξεγέλασαν» το κοινό, δεν απέφυγαν όμως το αετίσιο μάτι των ειδικών ή όσων είναι υπερβολικά παρατηρητικοί όταν βλέπουν ένα έργο. Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, όλο και κάποιο μπουμ θα χωθεί κατά λάθος στη φάτσα του πρωταγωνιστή ή οι κομπάρσοι θα κάνουν του κεφαλιού τους, φέρνοντας τους σκηνοθέτες ένα βήμα πριν από το… ανεύρυσμα. Άλλοτε πάλι στο μοντάζ η ζημιά είναι τόσο ανεπανόρθωτη, που νομίζεις ότι βλέπεις δύο διαφορετικά έργα.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, ακόμα και στη Μέκκα του κινηματογράφου. Οι πολυδάπανες χολιγουντιανές παραγωγές, με εκατοντάδες συντελεστές στην παραγωγή και προσεγμένο εξοπλισμό, έχουν προσφέρει μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες γκάφες στην Ιστορία του κινηματογράφου. Μάλιστα, οι περιπτώσεις λαθών είναι αρκετά τραγελαφικές, με αρκετές εμπορικές υπερπαραγωγές να μένουν χαραγμένες στη μνήμη του θεατή και για τα λάθη τους, και να γίνονται ανέκδοτα στις παρέες των σινεφίλ.

Λάθη που βγάζουν μάτι
Δεν χρειάζεται η όρασή μας να συναγωνίζεται αυτήν του Σπάιντερμαν για να αντιληφθούμε μερικές από τις πιο τραγικές περιπτώσεις λαθών, ειδικά όταν ορισμένες από αυτές βγάζουν μάτι. Πάρτε για παράδειγμα την τρίτη ταινία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, η Επιστροφή του Βασιλιά». Ταινιάρα μεν, αλλά ο κ. Πίτερ Τζάκσον μάλλον δεν επέβλεπε με προσοχή όλες τις σκηνές, και ειδικά αυτές με την ουλή στο πρόσωπο του Φρόντο (Ελάιτζα Γουντ), η οποία άλλαζε διαδοχικά… τοποθεσία. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός πως η εν λόγω ουλή έκανε… χαριτωμενιές στην κάμερα, πηγαίνοντας πότε στο δεξί και πότε στο αριστερό μάγουλο του συμπαθούς χόμπιτ για το υπόλοιπο του φιλμ (για να μη μιλήσουμε και για τις απότομες αυξομειώσεις του μεγέθους της).
Στο αστυνομικό αριστούργημα «Οι συνήθεις ύποπτοι» του Μπράιαν Σίνγκερ, πόνταραν στο γεγονός πως ο κόσμος δεν έχει ιδέα από αεροπλάνα, με αποτέλεσμα να μας προσφέρουν ένα αξιομνημόνευτο λάθος στην κινηματογραφική Ιστορία. Το Μπόινγκ 747 με τους τέσσερις κινητήρες σε πρώτο πλάνο που προσεδαφίζεται, «χάνει» ως διά μαγείας τους δύο στο αμέσως επόμενο πλάνο! Το πώς μεταμορφώθηκε σε Μπόινγκ 767 εν κινήσει, παραμένει μεγαλύτερο μυστήριο και από την ταυτότητα του κακού ήρωα Κάιζερ Σόζε.

Το σκάνδαλο της… σκανδάλης
Ορισμένες φορές όμως, ακόμα και ένα καλό μυστήριο πάει στον κάδο ανακύκλωσης, ειδικά όταν η αφέλεια των κομπάρσων οδηγεί σε ένα, αγγλιστί, major spoiler. Αυτό ακριβώς ισχύει στην περίπτωση του εξαιρετικού «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων» του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Ούτε ο μετρ του αστυνομικού θρίλερ δεν μπορούσε να προβλέψει ότι στην εμβληματική σκηνή του «Mount Rushmore cafe» ένα παιδάκι – κομπάρσος θα του χάλαγε την… έκπληξη. Τη στιγμή που η Υβ (Έβα Μαρί Σαντ) σημαδεύει με το περίστροφο τον Ρότζερ (Κάρι Γκραντ), το αγοράκι στη δεξιά άκρη του πλατό είχε φροντίσει να «ασφαλίσει» τα αυτιά του, δευτερόλεπτα πριν την εκπυρσοκρότηση του όπλου, δίνοντας μια ιδέα στο κοινό τού… τι θα ακολουθήσει.
Παρόμοιο λάθος συναντάμε και στο «Pulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο. Σε μια από τις σημαντικότερες στιγμές του έργου μάλιστα, όπου ο Βίνσεντ Βέγκα (Τζον Τραβόλτα) και ο Τζουλς (Σάμιουελ Τζάκσον) σώζονται ως εκ θαύματος από πυρά στο διαμέρισμα του μικροαπατεώνα Μπρετ. Αξιοπρόσεχτες είναι οι προϋπάρχουσες στον τοίχο τρύπες από τα εν λόγω πυρά, λίγο πριν από την επίμαχη σκηνή. Αυτό είναι που λέμε ένα πραγματικό spoiler alert.

Αμαρτία εξομολογουμένη
Τα (κινηματογραφικά) λάθη όμως είναι ανθρώπινα και ουκ ολίγες φορές οι άνθρωποι της εκάστοτε παραγωγής είχαν τα «κότσια» να παραδεχθούν το… ατόπημά τους. Κάτι το οποίο έκανε ο Τζεφ Μπλάιθ, κάμεραμαν της «Λάμψης», ταινίας – ορόσημο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο εν λόγω κύριος τράβηξε τα πανοραμικά πλάνα στην αρχή του έργου, τη στιγμή που βλέπουμε το αυτοκίνητο της οικογένειας του Τζακ Τόρανς (Τζακ Νίκολσον) να διασχίζει τους λόφους του Glacier National Park. Το δυστυχές για τον Τζεφ ήταν πως η κάμερα συνέλαβε και τη… σκιά του ελικοπτέρου που μετέφερε τα μέλη της παραγωγής, με τα πλάνα να μην υπόκεινται σε «φιλτράρισμα» μετέπειτα. Ο ίδιος όμως εξήγησε πως ο Κιούμπρικ ενδιαφερόταν περισσότερο να εκπονηθεί η δουλειά και λιγότερο για τις… μικρολεπτομέρειες. Το ίδιο εξομολογητικός αποδείχθηκε και ο make up artist του «Ταξιτζή» του Μάρτιν Σκορσέζε, Ντικ Σμιθ. Προς το τέλος του έργου, το κάλυμμα που φοράει ο Ρόμπερτ ντε Νίρο στο κεφάλι του «ζαρώνει» επιδεικτικά, τη στιγμή που ο τελευταίος πιέζει την πληγή στον λαιμό του, κάτι το οποίο παραδέχθηκε ο Σμιθ στο ντοκιμαντέρ για την ταινία. Έτσι, έβαλε και τέλος στο ντιμπέιτ περί της αυθεντικότητας της προκλητικής κόμμωσης του διάσημου ηθοποιού στην ταινία. Ορισμένοι πάλι φρόντισαν να διορθώσουν το λάθος τους με καθυστέρηση… μερικών δεκαετιών. Όπως στην περίπτωση της ταινίας του Τζορτζ Λούκας «Ο Πόλεμος των Άστρων IV» και της περιβόητης «κουτουλιάς» του Stormtrooper, ο οποίος επιχείρησε να περάσει μια από τις πόρτες του Death Star προτού εκείνη ανοίξει πλήρως. Το συμβάν αυτό δεν αντιλήφθηκαν πολλοί θεατές, καθώς δεν ακούστηκε κάποιος σχετικός γδούπος που να μαρτύρησε τη… βιασύνη του κομπάρσου. Ο Λούκας, χρόνια αργότερα, στην έκδοση του DVD, μερίμνησε να προσθέσει τον κατάλληλο ήχο τη στιγμή της… μετωπικής σύγκρουσης που είχε ο άτυχος και απρόσεκτος κομπάρσος με την πόρτα.

Από δικαιολογίες… μπόλικες
Σε αντίθεση με τον Πάπα, τα κινηματογραφικά υπερθεάματα των τιτανοτεράστιων (και μη) μπάτζετ δεν έχουν το αλάθητο, καθώς όλο και κάποια ελαττωματικά στοιχεία θα καταφέρουν να βρουν τον δρόμο προς το final cut. Οι δικαιολογίες είναι άφθονες: η πίεση του χρόνου, η τεχνική αμέλεια, ακόμα και η κούραση του να τραβάς την ίδια σκηνή για πολλοστή φορά επειδή του πρωταγωνιστή… απλώς δεν του βγαίνει εκείνη την ημέρα. Οι παραπάνω είναι μόνο λίγοι από τους παράγοντες που οδηγούν σε εκείνη την αμήχανη στιγμή που ο σκηνοθέτης και το κοινό αντιλαμβάνονται, στο μισοσκόταδο της αίθουσας πια, ότι μάλλον κάτι πήγε στραβά τελικά. Αν τώρα βέβαια ορισμένοι βιαστούν να επιστρατεύσουν το γνωστό ρητό «Αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου», τα ντοκουμέντα από λάθη στα χρονικά του σινεμά είναι ικανά να γεμίσουν έναν τηλεφωνικό κατάλογο, και δύο φορές μάλιστα.

Παραγωγοί… λαθών
 
Αν και μπορούμε να είμαστε πιο επιεικείς με την απειρία των κομπάρσων, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους συντελεστές μιας παραγωγής, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς κάνει «αισθητή» την παρουσία τους σε διάσημες κινηματογραφικές παραγωγές. Γιατί να παίρνουν άλλωστε οι ηθοποιοί όλη τη δόξα; Καμεραμέν, μπούμεν, μέλη της παραγωγής, όλοι λίγο – πολύ έχουν κάνει το σεμνό και διακριτικό πέρασμά τους από έργα του Χόλιγουντ, και όχι μόνο. Το πιο γνωστό περιστατικό από τα παραπάνω ανήκει στους «Πειρατές της Καραϊβικής. Η κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού». Τη στιγμή που ο Τζακ Σπάροου (Τζόνι Ντεπ) φωνάζει στο πλήρωμά του να μαζευτεί στο κατάστρωμα («On deck, you scabrous dogs»), αν στρέψουμε το βλέμμα μας προς την αριστερή άκρη του πλάνου, θα δούμε ένα μέλος της παραγωγής σε όλο του το μεγαλείο, με το καουμπόικο καπελάκι, το αμάνικο τι-σερτ και τα γυαλιά ηλίου, να αγναντεύει αμέριμνος το πέλαγος, αγνοώντας την ύπαρξη… απέθαντων πειρατών λίγα μέτρα δίπλα του.
 
Τα πιο συνηθισμένα λάθη

Σε μια ταινία μπορούμε να συναντήσουμε έναν χείμαρρο από λάθη διαφορετικών τύπων. Μπορεί να αφορούν ανακρίβειες σε ιστορικά γεγονότα και πραγματικά φαινόμενα, τεχνικά σφάλματα (π.χ. ορατός εξοπλισμός σε διάφορες σκηνές του έργου), όπως και λάθη που μπορεί να προκύψουν από τις πολλαπλές λήψεις για μια συγκεκριμένη σκηνή (π.χ. αντικείμενα που έχουν αλλάξει θέση ή χαρακτήρες που έχουν διαφορετικό ρουχισμό).

Ακόμη και τα Όσκαρ κάνουν… λάθη

Ακόμα και οι καλύτεροι σκηνοθέτες ήταν κάποτε… πρωτάρηδες στον χώρο. Απόδειξη αυτού ο βραβευμένος με Όσκαρ Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος εν αγνοία του «πιάστηκε» μέσα σε ένα από τα πλάνα της τηλεοπτικής παραγωγής ονόματι «Duel», η οποία αποτέλεσε και μια από τις πρώτες σκηνοθετικές του απόπειρες. Ο ίδιος ο Σπίλμπεργκ αργότερα, στο DVD της ταινίας, αποφάσισε να αφήσει ανέπαφο το λάθος αυτό, καθώς, όπως ισχυρίστηκε, του θυμίζει συνεχώς την ανακριβή φύση της κινηματογραφίας.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.