Ο αντιμνημονιακός πρύτανης έθεσε μόνος του ένα δίλημμα και το απάντησε.

Ο αντιμνημονιακός πρύτανης έθεσε μόνος του ένα δίλημμα και το απάντησε. Παρασυρμένος από έναν ευτελούς ποιότητας λαϊκισμό, που δεν συνάδει με την πανεπιστημιακή του ιδιότητα, άρπαξε την ευκαιρία να παίξει έναν ρόλο που ανέθεσε ο ίδιος στον εαυτό του, αυτόν του αντιμνημονιακού ήρωα (που βρίσκεται στις επάλξεις του αγώνα και υπερασπίζεται τα δίκαια του λαού) και όχι – σύμφωνα και με την υποχρέωση που έχει αναλάβει απέναντι στην πολιτεία – του πανεπιστημιακού δασκάλου.
 
Ωστόσο, τη «χρηματοδότηση» αυτής της κακόγουστης παράστασης τη φορτώνει ανενδοίαστα και με πρωτοφανή κυνισμό στους φοιτητές (με την απώλεια ενός εξαμήνου πανεπιστημιακών σπουδών) και στις οικογένειές τους – με ό,τι αυτό συνεπάγεται οικονομικά και ψυχολογικά σε μια εποχή που δεν υπάρχουν αντίστοιχα περισσεύματα…
 
Αναρωτιέται κανείς, πριν απ’ όλα, αν η ποιότητα της Παιδείας εξαρτάται εν τέλει από τους νυχτοφύλακες του πανεπιστημίου, τους βιβλιοθηκονόμους, τους υδραυλικούς και το κάθε λογής διοικητικό προσωπικό… Αυτό είναι το πρόβλημα της Παιδείας στη χώρα μας, το οποίο μας βασανίζει δεκαετίες; Γιατί αν οι υπό διαθεσιμότητα υπάλληλοι εξασφαλίζουν την ποιότητα της Παιδείας, γιατί δεν την εξασφάλιζαν τόσα χρόνια όταν ήταν σε πλήρη σύνθεση και περίσσια;
 
Αν η Παιδεία αναβαθμίζεται με τους διοικητικούς της υπαλλήλους, ας προσλάβουμε κι άλλους δυο – τρεις χιλιάδες να λύσουμε τα χέρια μας, έτσι ώστε να έχει και την άνεσή του ο πρύτανης να επικεντρωθεί στην καριέρα του στην υποκριτική τέχνη (στην οποία και διακρίνεται για την… ποιότητα των επιδόσεών του) και την οποία τον προτρέπουμε ενθέρμως να ακολουθήσει – παραιτούμενος από τις… πεζές πρυτανικές του υποχρεώσεις!
 
Ωστόσο, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, ξεχνάμε μέσα στον επαναστατικό μας οίστρο τα προφανή. Ότι το πανεπιστήμιο δεν λειτουργεί προς χάριν των διοικητικών του υπαλλήλων, αλλά προς χάριν των φοιτητών.
 
Αυτή η παραδοσιακά εμπεδωμένη τακτική να κλείνουν τα πανεπιστήμια μπροστά σε κάθε διαφωνία ή πρόβλημα που προκύπτει αποτελεί ακόμα μια θλιβερή ελληνική ιδιαιτερότητα, η οποία πρέπει κάποτε να συνυπολογιστεί στις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτά τα χάλια που βιώνουμε.
 
Αν ο κύριος Πελεγρίνης θεωρεί ότι η πολιτεία αθετεί τις υποσχέσεις της απέναντι στην πρυτανεία, ας παραιτηθεί. Αυτό επιβάλλει η κοινή λογική. Δεν κλείνει το ελληνικό πανεπιστήμιο το οποίο – ας μας επιτρέψει να του το υπενθυμίσουμε… – ανήκει στον ελληνικό λαό και δεν αποτελεί περιουσιακό του στοιχείο να το ανοιγοκλείνει κατά το δοκούν.
 
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.