Ήταν πολυπράγμων και παραγωγικός. Ρηξικέλευθος και τολμηρός. Όχι μόνο στην τέχνη του. Αλλά και στη ζωή. Ο Πατρίς Σερό, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, είχε δηλώσει πολλές φορές πόσο του στοίχισε ο θάνατος από AIDS του θεατρικού συγγραφέα Μαρί Κολτές, τον οποίο είχε ανακαλύψει και συστήσει ο ίδιος.

 
Ήταν πολυπράγμων και παραγωγικός. Ρηξικέλευθος και τολμηρός. Όχι μόνο στην τέχνη του. Αλλά και στη ζωή. Ο Πατρίς Σερό, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, είχε δηλώσει πολλές φορές πόσο του στοίχισε ο θάνατος από AIDS του θεατρικού συγγραφέα Μαρί Κολτές, τον οποίο είχε ανακαλύψει και συστήσει ο ίδιος.
 
Λένε πως η ζωή προηγείται της τέχνης. Και το σινεμά του Γάλλου δημιουργού ήταν αυθάδες και άμεσο. Ο Γάλλος σκηνοθέτης, που πέθανε από καρκίνο τη Δευτέρα στα 69 του χρόνια, ήταν ένας μάστορας της τέχνης, από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους δημιουργούς. Κύκλωσε τις τέχνες με μαστοριά: από το σινεμά και το θέατρο μέχρι την όπερα. Η τελευταία του δουλειά ήταν η «Ηλέκτρα» του Ρίχαρντ Στράους, που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ του Εξ-αν-Προβάνς.
 
Σκηνοθέτησε δώδεκα ταινίες, με πιο γνωστή τη «Βασίλισσα Μαργκό», που χάρισε στη Βίρνα Λίζι το βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994 και στην ταινία πέντε βραβεία Σεζάρ. Στην Ελλάδα έγινε γνωστός
κυρίως από την τολμηρή ταινία «Σαρκική εξάρτηση», που άρχιζε με μια σκηνή πεολειχίας – είχε βραβευτεί με τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου -, και από τις ταινίες «Ο αδελφός μου» και «Η υπόσχεση», η οποία τον είχε φέρει και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
 
Γεννημένος το 1944 σε ένα μικρό χωριουδάκι, το Λεζινιέ, και μεγαλωμένος σε ένα περιβάλλον με καλλιτεχνικές ανησυχίες – ο πατέρας του ήταν ζωγράφος και η μητέρα του είχε ασχοληθεί με το σχέδιο – από τα 16 του εντάχθηκε στον θεατρικό όμιλο του σχολείου του. Μόλις στα 2 2 του ανέλαβε τη διεύθυνση του θεάτρου στο Σατρουβίλ. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές θεσμικές επιτυχίες. Το 1969 συνεργάστηκε με το Πίκολο Τεάτρο του Μιλάνου. Από το 1972 μέχρι το 1981 ήταν συνδιευθυντής του Εθνικού Λαϊκού Θεάτρου του Βιλερμπάν, κοντά στη Λιόν, όπου μεταξύ άλλων ανέβασε και το έργο «Πέερ Γκιντ» του Ίψεν. Στην αγαπημένη του όπερα ανέβασε έργα κλασικών συνθετών, όπως του Μότσαρτ και του Βάγκνερ.
 
Ο Σερό είχε ανακαλύψει τον δικό μας Δημήτρη Δημητριάδη. Είχε ανεβάσει στο Παρίσι το έργο του «Η τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά». Στην Ελλάδα είχαμε δει και μερικές από τις θεατρικές του δουλειές: «Αδερφοί Καραμαζόφ» και «Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι και το «Μαυσωλείο των εραστών» του Ερβέ Γκιμπέ.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.