Άλλο ένα γκανιάν του success story του Σαμαρά έχει αρχίσει να παίρνει την κατηφόρα.

Άλλο ένα γκανιάν του success story του Σαμαρά έχει αρχίσει να παίρνει την κατηφόρα. Ο λόγος για τη συνεργασία με τους Αζέρους και τις στρατηγικές συμφωνίες για την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ από τη SOCAR και την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ.

Το θέμα δεν είναι ότι το έργο δεν θα υλοποιηθεί, αλλά ότι η κατασκευή του θα γίνει με όρους φτωχού συγγενούς τόσο για τους Έλληνες όσο και για τις ελληνικές επιχειρήσεις, επιβεβαιώνοντας αυτούς που κρατούσαν εξ αρχής αποστάσεις από τα πανηγύρια.
Πάντως τα πανηγύρια συνεχίζονται ακόμη για την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ, η οποία ωστόσο συνεχίζει να καθυστερεί και, κατά πώς φαίνεται, θα γίνει με τόσους αστερίσκους, ώστε θα ήταν καλύτερα… να μην είχε γίνει.
Λίγο πριν κλείσει η χρονιά, η κοινοπραξία κατασκευής του αγωγού ΤΑΡ, που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ του Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας και Αλβανίας, ανακοίνωσε ότι μέσα στο 2014 θα απευθύνει τις προσκλήσεις υποβολής προσφορών προς τις επιχειρήσεις που θα αναλάβουν τις κατασκευαστικές και βοηθητικές εργασίες για την κατασκευή του αγωγού, στα τέλη της χρονιάς, συνεχίζοντας και το 2015.
Η κοινοπραξία δήλωσε επίσης ότι ως αποτέλεσμα της συνεργασίας της με εταιρεία συμβούλων έχουν εντοπιστεί εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να υποβάλουν προσφορές για να αναλάβουν την εκτέλεση εργασιών σχετικών με τον αγωγό. Για τις επιχειρήσεις αυτές θα αρχίσουν μέσα στο 2014 προγράμματα κατάρτισης προκειμένου να προετοιμάσουν καλύτερα τη συμμετοχή τους στους διαγωνισμούς και να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.
Από αυτήν την ιδιαίτερα προσεκτική ανακοίνωση τα συστημικά ΜΜΕ «συγκράτησαν» ότι η επένδυση για το ελληνικό κομμάτι του αγωγού (συνολικά 550 χλμ. από τους Κήπους του Έβρου μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα στην Διποταμιά) φθάνει στα 1,5 δισ. ευρώ και πως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις διαφόρων (άγνωστων) παραγόντων, η κατασκευή του αγωγού θα δημιουργήσει 2.000 άμεσες και 10.000 έμμεσες νέες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.

Γερμανικές δουλειές
Εξαιρετική η γλώσσα των αριθμών. Συναγωνίζεται σε επιτυχίες το… πρωτογενές πλεόνασμα. Τόσα νοικοκυριά πτώχευσαν για να το καταφέρουμε. Κάπως έτσι δουλεύει και ο ΤΑΡ, μια και, όπως φαίνεται, οι ελληνικές τεχνικές εταιρείες θα μπορούν να δραστηριοποιηθούν στον αγωγό μόνο ως υπεργολάβοι των διεθνών κολοσσών που θα αναλάβουν το έργο…
Και αυτό βέβαια δεν το είπε ως πολιτικό τέχνασμα η αντιπολίτευση, αλλά στέλεχος της πολυεθνικής κατασκευαστικής J&P ΑΒΑΞ (των Ιωάννου και Παρασκευαΐδη), που μιλώντας σε συνέδριο εκείνες τις ημέρες είπε πως οι διαγωνισμοί για τον ΤΑΡ έχουν προδιαγραφές για εταιρείες μόνο «με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια»… Τι εννοούσε το στέλεχος;
Ότι η γερμανική E.ON. New Build and Technology (ENT), η οποία έχει αναλάβει τη διαχείριση του τμήματος του ΤΑΡ που διέρχεται από Ελλάδα και Αλβανία, έχει κάνει ήδη τα… κουμάντα της για το έργο. Και πώς να μην τα έχει κάνει, αφού στον όμιλο μετέχουν μεγάλα ονόματα του χώρου της ενέργειας, όπως η ελβετική Axpo, η νορβηγική Statoil και η μητρική γερμανική E.ON. Κι όσοι πίστεψαν ότι η γκρίνια της J&P ΑΒΑΞ είχε τη βάση της στον αποκλεισμό της από τα έργα, παρατήρησαν ότι αντίστοιχα… μουδιασμένα ήταν και τα ΜΜΕ (πλην ενός) που είναι φίλα προσκείμενα προς κατασκευαστικές επιχειρήσεις.
Λίγες ώρες αργότερα η κοινοπραξία ανακοινώνει ότι θα δώσει «προβάδισμα σε ελληνικές επιχειρήσεις», με την τεράστια υποσημείωση ότι αυτό θα συμβεί… «εφόσον έχουν τα απαιτούμενα προσόντα και καλύπτουν τις απαιτούμενες προδιαγραφές». Και βέβαια όποιος συντάσσει τις προδιαγραφές ουσιαστικά επιλέγει και τους αναδόχους. Παιχνίδια που οι Γερμανοί γνωρίζουν άριστα… Άλλωστε οι ίδιοι είχαν καλυφθεί και νωρίτερα δηλώνοντας επίσημα πως οι ελληνικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, εάν…
Κάπως έτσι η ανακοίνωση ότι η κοινοπραξία συνεργάζεται ήδη με 14 ελληνικές επιχειρήσεις αφορά περισσότερο τον κλάδο των μελετητικών γραφείων και της σωληνουργίας, που «παίζουν» ακόμα για το τμήμα που διέρχεται από την Ελλάδα. Το έργο αφορά τρεις εργολαβίες εγκατάστασης του αγωγού (και 22 μη επανδρωμένων βαλβιδοστασίων) καθώς και άλλη μία εργολαβία για την κατασκευή του σταθμού συμπίεσης στην περιοχή των Κήπων, στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Οι Έλληνες κατασκευαστές φιλοδοξούσαν ότι θα πάρουν έργα τόσο στην κατασκευή των 543 χιλιομέτρων του αγωγού φυσικού αερίου στην Ελλάδα όσο και στα 205 χιλιόμετρα επί αλβανικού εδάφους.
Σύντομα όμως είδαν ότι οι Γερμανοί τούς βγάζουν από το παιχνίδι. Και το κολπάκι είναι γνωστό: Με την οικονομία σε τεχνική χρεοκοπία οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών είναι άχρηστες, ενώ η Deutsche Bank, για να εκδώσει εγγυητική συμμετοχής σε έργο στη Γερμανία, ζητά από τις επιχειρήσεις της Ελλάδας να μεταφέρουν προκαταβολικά όλο το κεφάλαιο σε λογαριασμούς της Γερμανίας…

Κανένα όφελος
Δικαίως, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι διέλευση του αγωγού ΤΑΡ δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό όφελος για τη χώρα, επειδή η Ελλάδα δεν συμμετέχει στο κοινοπρακτικό σχήμα του αγωγού και αντίστοιχα δεν αναβαθμίζεται σε ενεργειακό κόμβο… Τι δεν καταλαβαίνεις, που λένε και τα social media!
Όπως εξήγησε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ρυθμίσεις που έχουν κάποιο θετικό πρόσημο περιορίζονται στην πρόβλεψη μίας έως τριών διασυνδέσεων με το ελληνικό σύστημα φυσικού αερίου, χωρίς όμως η κοινοπραξία να δεσμεύεται για συγκεκριμένες ποσότητες που θα διοχετευτούν στην ελληνική αγορά. Επίσης δεν προβλέπεται ειδική τιμολόγηση στις περιοχές διέλευσης, ως αντισταθμιστικό αντάλλαγμα, ούτε τέλη διέλευσης ως έσοδο για το κράτος. Οι φορολογικές ρυθμίσεις παγώνουν για 25 χρόνια και αποκλείεται η όποια τροποποίηση της σύμβασης λόγω ενεργοποίησης σε περίπτωση τροποποίησης εξοντωτικών όρων επιζήμιων για τη χώρα μας.
Το τελευταίο «αστειάκι» που… δουλεύουν αυτές τις ημέρες στην κυβερνητική προπαγάνδα είναι ότι η άρνηση των αρχών της Ιταλίας στην περιβαλλοντική μελέτη για τον ΤΑΡ ανοίγει… παράθυρο εισόδου της ΔΕΠΑ στον αγωγό.
Το σενάριο, ευφάνταστο ομολογουμένως, εξηγεί κατ’ αρχήν ότι η προσαιγιάλωση του αγωγού στην περιοχή Σαν Φόκα του Λέτσε έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην Ιταλία, που κορυφώθηκαν το τελευταίο διάστημα από τοπικούς φορείς και περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι οποίες υποστηρίζουν ότι στις παράκτιες περιοχές όπου θα καταλήγει ο αγωγός ενδημεί προστατευόμενη πανίδα. Έτσι, αυτό που συζητείται κατά το ίδιο σενάριο είναι η συγχώνευση του ΤΑΡ από ένα σημείο και μετά στην υποβρύχια διαδρομή του με τον αγωγό IGI, που, αν και δεν προχωράει, έχει διασφαλίσει τις απαιτούμενες άδειες.
Η κοινοπραξία του ΤΑΡ, λένε, έχει έρθει σε επαφή με την Edison αλλά και τη ΔΕΠΑ για να «μετρήσει» τα ανταλλάγματα που θα ζητούσαν προκειμένου να πάρει ή να συνεκμεταλλευτεί την άδεια του ΙGI. Κατά το σενάριο, Edison και ΔΕΠΑ ζητούν συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο του ΤΑΡ και μάλιστα γρήγορα, καθώς η ΔΕΠΑ τελεί υπό ιδιωτικοποίηση. Βέβαια, ακόμη και να υλοποιηθεί το ευφάνταστο σενάριο, οι θέσεις εργασίας πάλι δεν φαίνονται, μια και αφορούν διευθετήσεις και όχι πραγματικό έργο.

Στον πάγο το ντιλ με τους Αζέρους για την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ

Το έτερο θέμα που παραμένει στον πάγο είναι το διαβόητο πλέον ντιλ με τους Αζέρους για την αγορά του ΔΕΣΦΑ από τη SOCAR, την κρατική εταιρεία ενέργειας του Αζερμπαϊτζάν.
Την περασμένη άνοιξη η SOCAR υπέβαλε προσφορά της τάξης των 305 εκατ. ευρώ για την απόκτηση του ΔΕΣΦΑ. Η προσφορά ήταν ιδιαίτερα χαμηλή, μια και μόνο το κόστος των τελευταίων επενδύσεων στη Ρεβυθούσα (κατασκευή και πρώτη αναβάθμιση) έφτασε τα 350 εκατ. ευρώ, ενώ η αξία του δικτύου μεταφοράς υπολογίζεται σε 1 δισ. ευρώ.
Η κυβέρνηση «πίεσε» τους Αζέρους να ανεβάσουν την προσφορά σε καλύτερα επίπεδα (και κοντά στα 420-450 εκατ. που υπολόγισαν την αξία του ΔΕΣΦΑ οι ανεξάρτητοι εκτιμητές) και η SOCAR απάντησε με ένα πακέτο εγγυήσεων, το οποίο απαίτησε να πάρει επίσημη έγκριση προκειμένου να κλειδώσει τη συμφωνία, που έκλεισε τελικά στα 400 εκατ. ευρώ τον περασμένο Ιούλιο. Η συμφωνία επέτρεψε στην κυβερνητική πλευρά να υποστηρίξει ότι, ενώ ο εκτιμητής είχε υπολογίσει το 100% του ΔΕΣΦΑ στα 420-450 εκατ., οι Αζέροι «έδωσαν» 400 εκατ. ευρώ μόνο για το 66% που βγήκε προς πώληση από το ΤΑΙΠΕΔ. Ωστόσο τα λεφτά δεν έχουν έρθει. Κι όταν έρθουν, τα μισά θα πάνε στο ταμείο των ΕΛΠΕ.
Μέχρι να έρθουν βέβαια υπάρχουν θέματα. Ανάμεσα στις διαβεβαιώσεις που ζήτησαν οι Αζέροι ήταν η δυνατότητα διαμόρφωσης των τιμολογίων, η ανάκτηση ποσών από μελλοντικές επενδύσεις, η περιστολή του λειτουργικού κόστους του οργανισμού και άλλες. Η σημαντικότερη από τις εγγυήσεις είναι η δυνατότητα ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμολογίων χρήσης τους δικτύου του ΔΕΣΦΑ. Κάτι που σημαίνει ότι εάν υπάρξουν αυξήσεις στα τιμολόγια, αυτές θα περάσουν στον τελικό καταναλωτή. 
Το θέμα μπορεί να μην κόλλησε στο πλαίσιο της πολιτικής συμφωνίας, κόλλησε όμως στα γρανάζια των αντιμονοπωλιακών πρακτικών, μια και εξ αιτίας της μονοπωλιακής θέσης του ΔΕΣΦΑ τα τιμολόγια υπόκεινται και σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς. Το θέμα ανέλαβε αρχικά να επιλύσει η ΡΑΕ, αλλά λίγο αργότερα το ίδιο αναδείχθηκε και σε ένα από τα θέματα τα οποία μελετά σε βάθος η Κομισιόν και το οποίο έχει καθυστερήσει την ολοκλήρωση της συμφωνίας.
«Τηρείται απαρέγκλιτα η εφαρμογή του άρθρου για την απόκτηση διαχειριστή ενεργειακής υποδομής από εταιρεία τρίτης χώρας» είπε πριν από μερικές εβδομάδες η Επιτροπή, και ο κομισάριος ενέργειας Γκίντερ Έτινγκερ, που επισκέφθηκε τη χώρα μας, δεν ήταν σε θέση να δώσει υποσχέσεις ότι τα πράγματα θα επιταχυνθούν. Κάτι που, σύμφωνα με τη μετάφραση από τις Βρυξέλλες, τοποθέτησε ένα «πράσινο φως» για την ολοκλήρωση του ντιλ βαθιά στο δεύτερο εξάμηνο του 2014. Και αν…
Είναι η πρώτη φορά που μια εταιρεία εκτός Ένωσης επιθυμεί να αγοράσει ρυθμιστή ενέργειας μιας χώρας της Ε.Ε. και η υπόθεση έχει προκαλέσει ουσιαστικό πονοκέφαλο. Αυτό που εξετάζουν για να ξεμπλοκάρει η μεταβίβαση είναι μια συμφωνία – ομπρέλα, όπου οι Αζέροι θα εγγυώνται ότι θα τηρήσουν τους κανόνες που προβλέπονται στις οδηγίες του τρίτου ενεργειακού πακέτου και οι κοινοτικές αρχές θα επιτρέψουν τη μεταβίβαση. Πρόκειται για μία «άσκηση» που γίνεται για πρώτη φορά και δεν είναι βέβαιο αν θα έχει το τελικό «ΟΚ» της Κομισιόν, ούτε και αν θα τη δεχτεί το Μπακού… Και μάλιστα έρχεται σε μια δύσκολη περίοδο, όπου η Ε.Ε. ερευνά και ελέγχει τη ρωσική Gazprom ακριβώς για το ίδιο θέμα: Αν δηλαδή η ρωσική εταιρεία παράλληλα με την πώληση φυσικού αερίου σε κοινοτικές χώρες ελέγχει ταυτόχρονα τις υποδομές μεταφοράς αλλά και προωθεί την κατασκευή νέων (εδώ εντάσσεται η περίπτωση του South Stream).
Πώς είπατε; Μια από τα ίδια για την SOCAR; Ακριβώς για τον λόγο αυτό θεωρούν κάποιοι ότι τα σενάρια για ολοκλήρωση του ντιλ, έστω και με συμφωνία – ομπρέλα, μέσα στο δεύτερο εξάμηνο είναι αισιόδοξα.
Πού ν’ αρχίσουν να μαθαίνουν στην Ελλάδα και για τα περίεργα παιχνίδια της SOCAR με την Τουρκία…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.