Το γεγονός ότι η ανάπαυλα του Αυγούστου δεν δίνει πολιτικές ειδήσεις, δεν σημαίνει ότι η πολιτική ζωή «αυτοκαταργείται». Πολλές επαφές, ραντεβού και συνεννοήσεις κρύβονται σε παραλίες, χωριά και ξενοδοχειακά συγκροτήματα, πίσω από ειδυλλιακές στιγμές διακοπών.  

Το καλοκαίρι τούτο λοιπόν είναι ένα ακόμα δύσκολο καλοκαίρι για το ΠΑΣΟΚ και τους εναπομείναντες Πασόκους, αφού η αναγγελία της διεξαγωγής συνεδρίου για την ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης έχει κινητοποιήσει τους πάντες, γνωρίζοντας ότι το κόμμα παραπαίει και ότι ο κίνδυνος πολιτικής εξαφάνισης ελλοχεύει.

Στο ΠΑΣΟΚ στηρίζονται στην «κοντή μνήμη» των Ελλήνων, θεωρώντας ότι αν πείσουν τους πολλούς ότι τελειώνουν τα μνημόνια και η τρόικα, σε συνδυασμό με ένα πολιτικό «λίφτιγκ», θα μπορέσουν να ανακάμψουν πολιτικά και εκλογικά. Η επιχείρηση ανάκαμψης όμως περνάει μέσα από τον φόβο της διάχυσης ή απορρόφησης του ΠΑΣΟΚ εντός της Δημοκρατικής Παράταξης.

Οι φόβοι

Η «υποψία» αυτή έχει κινητοποιήσει πολλούς εσωκομματικούς αντιπάλους του Ευάγγελου Βενιζέλου, που εκτιμούν ότι δεν επιχειρείται μόνο μια «αλλοίωση» της πορείας του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μια δική τους «εξάχνωση», αφού μέσα από τη δημιουργία του νέου πόλου, η δυναμική, ο ρόλος και η θέση που κατάκτησαν διάφορα ηγετικά στελέχη μπορεί να εξαφανιστεί. Έτσι, είναι η πρώτη φορά που αμφισβητείται τόσο ανοιχτά ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά και το απογοητευτικό κατά πολλούς αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες θεωρούν, δεδομένων των συνθηκών, το εγχείρημα και το ποσοστό της Ελιάς ικανοποιητικά.

Η αλήθεια είναι ότι η αποχώρηση του Γιώργου Παπανδρέου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η αδιαφορία του για την «προστασία» των στελεχών που έβαλαν πλάτη για να σταθεί εντός του κόμματος, έφεραν πολλά στελέχη σε προφανή αμηχανία. Ο Παπανδρέου «έδειξε» ότι ο φυσικός διάδοχος είναι ο Βενιζέλος, θέση που δεν μπόρεσαν να αμφισβητήσουν οι φανατικοί παπανδρεϊκοί, παρότι είχαν πολύ μεγάλες επιφυλάξεις για τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του και τον δρόμο που θα ακολουθήσει.

Ισορροπίες τρόμου  

Πολλά στελέχη επισημαίνουν ότι στην παρούσα φάση δεν υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησής του, χωρίς να αποκλείουν τίποτε, αφού θεωρούν ότι τα «αγκάθια» που υπάρχουν μεταξύ των «νυν και τέως προέδρων του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να πυροδοτήσουν την σύγκρουση μέσα στο Κίνημα.  

Όπως είχαμε γράψει στο προηγούμενο φύλλο μας, 4 είναι τα μεγάλα «αγκάθια» που μπορεί να οδηγήσουν τους δύο πρόεδρους σε οριστική ρήξη και στην τελική σύγκρουση… Βέβαια, ο φόβος των εκλογών και το σε ποιον θα φορτωθούν οι ευθύνες σε μια τέτοια περίπτωση είναι εκείνα που κάνουν όλους επιφυλακτικούς, όμως είναι δεδομένο ότι τα «αγκάθια» αυτά υπάρχουν. Ας τα θυμηθούμε:  

ΠΡΩΤΟ ΑΓΚΑΘΙ είναι η συνεχώς αυξανόμενη πίεση να γίνει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ πριν από το ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΓΚΑΘΙ είναι το τι θα κάνει ο ΓΑΠ σε σχέση με την Κεντροαριστερά και αν θα ακολουθήσει στην ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης, κάτι που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη.

ΤΡΙΤΟ ΑΓΚΑΘΙ είναι το τι θα κάνει ο ΓΑΠ σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ στην περίπτωση που μείνει εκτός Δημοκρατικής παράταξης, με τον κίνδυνο να βρεθεί και εκτός Βουλής. Και εδώ υπάρχουν πολλά σενάρια…  

ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΓΚΑΘΙ είναι η στάση του ΓΑΠ στο θέμα της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας… Είναι κάτι που ενδόμυχα ανησυχεί όχι μόνο την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ., αφού μέχρι στιγμής ο ΓΑΠ σιωπά…

H αλήθεια, όμως, είναι ότι οι περισσότεροι από τους φανερούς και κρυφούς αμφισβητίες του Βενιζέλου και τους κρυφούς και φανερούς «αρχηγίσιμους» του ΠΑΣΟΚ δίνουν με νόημα ραντεβού για μετά τις εθνικές εκλογές. Έτσι, εν μέσω θέρους, το παρασκήνιο δίνει και παίρνει, γιατί κανείς δεν αποκλείει έναν εκλογικό αιφνιδιασμό ακόμα και μέσα στο φθινόπωρο, αν η κυβέρνηση φτάσει σε αδιέξοδο.

Οι κινήσεις της ηγετικής ομάδας να διαφοροποιείται συνεχώς από τη Ν.Δ. και να επιχειρεί να δείξει ότι εισηγείται «αριστερό πρόσημο» στην κυβερνητική πορεία, αντιμετωπίζονται με καχυποψία από πολλά στελέχη, αφού εκτιμούν ότι χρειάζεται μια πιο ολοκληρωμένη στρατηγική και πολιτική επιχειρηματολογία, προκειμένου να πειστεί η κοινωνία ότι το ΠΑΣΟΚ διαθέτει προοδευτική πολιτική ατζέντα. Και βεβαίως υπάρχουν και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι κυβέρνηση συνεργασίας με τον Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να έχει κανένα προοδευτικό πρόσημο.  

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος για πρώτη φορά μετά τις ευρωεκλογές έδειξε να πιέζεται εσωκομματικά, αλλά δεν ανησυχεί για ενδεχόμενη ανατροπή του όσο διαπιστώνει ότι οι δυνάμεις που τον αντιπολιτεύονται είναι κατακερματισμένες και ακόμα δεν έχει εντοπιστεί η προσωπικότητα που θα μπορέσει να τις συνενώσει και να τοποθετηθεί απέναντί του. Παρ΄ όλα αυτά γνωρίζει ότι οι επόμενες εθνικές εκλογές θα είναι ορόσημο για την προεδρία του και, όπως συνέβη στην Ιταλία και την Ισπανία, δεν αποκλείεται να ξεπεταχτεί από το πουθενά κάποιο στέλεχος νέο και ωραίο, που θα κλέψει την παράσταση.

Επειδή η ρευστότητα στο ΠΑΣΟΚ είναι το κύριο χαρακτηριστικό, την επόμενη εβδομάδα θα σας βάλουμε ακόμη πιο βαθιά στο χάος ενός κόμματος που, από κυρίαρχο στη χώρα, έφτασε να αντιμετωπίζει πρόβλημα ύπαρξης. Έτσι, στο φύλλο της 21ης Αυγούστου θα διαβάσετε με ονόματα την εσωτερική γεωγραφία του κατακερματισμένου Κινήματος: Πώς διαμορφώνονται οι φυλές του ΠΑΣΟΚ; Ποια στελέχη έχουν ενταχθεί σ’ αυτές; Διαφοροποιούνται ή ταυτίζονται με τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ; Ποιοι ακολουθούν τον τέως πρόεδρο Γιώργο Παπανδρέου και στηρίζουν τους κληρονόμους του οικογενειακού του ονόματος; Όλοι οι επίδοξοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ, κρυφοί και φανεροί. Ποιοι τους υποστηρίζουν και γιατί; Ποιοι πλασάρονται από μόνοι τους… κερδίζοντας από τη δημοσιότητα;

Για όλα αυτά θα μιλήσουμε στο επόμενο φύλλο.