Νέο μπλόκο από την Κομισιόν για τη συμφωνία εξαγοράς από τους Αζέρους

Νέο μπλόκο από την Κομισιόν για τη συμφωνία εξαγοράς από τους Αζέρους

Συνεχίζονται οι άγριες σφαλιάρες στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων. Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας από το… προφητικό δημοσίευμα του «Π» για το «λουκέτο» στο ΤΑΙΠΕΔ και οι επιβεβαιώσεις ήρθαν επισήμως. Το νέο μπλόκο από την Κομισιόν στο ντιλ για την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ διαμορφώνει το σοβαρότερο πρόβλημα για την παρέα του Σαμαρά καθώς, πέραν του εισπρακτικού σκέλους, δημιουργεί πλέον προβλήματα στις σχέσεις οικονομικής διπλωματίας που ήθελε να αναπτύξει η κυβέρνηση με το Μπακού. Σύννεφα όμως έχουν μαζευτεί πάνω τόσο από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ όσο και το «Ελ. Βενιζέλος»…

Στην ουσία πρόκειται για την… εκδίκηση του αυτονόητου. Το πωλητήριο για τον ΔΕΣΦΑ είχε βγει, όπως και στις περισσότερες αποκρατικοποιήσεις, χωρίς την απαραίτητη προεργασία. Με το σύνθημα «ξεπουλάμε» ό,τι βρούμε μπροστά μας, οι αρμόδιοι της συγκυβέρνησης επιχείρησαν να πουλήσουν έναν διαχειριστή ενέργειας σε κρατική εταιρεία τρίτης χώρας, τη Socar από το Αζερμπαϊτζάν, σε μια υπόθεση που ήταν νομικά και ρυθμιστικά η πρώτη του είδους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Προφανώς τους… διέφυγε ότι η εταιρεία αυτή βρισκόταν στο ευρωπαϊκό μικροσκόπιο για πιθανή κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης (εν ολίγοις, αντίστοιχο πρόβλημα με αυτό που αντιμετωπίζει η Gazprom) και πως ο φάκελος θα μπορούσε να κολλήσει στα γρανάζια της Επιτροπής.

Έρευνα

Σήμερα, 17 μήνες μετά τη συμφωνία Ελλάδας και Αζερμπαϊτζάν (τον Ιούνιο του 2013) για την πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ στη Socar, η υπόθεση βρίσκεται ακόμη στο… περίμενε. Και όχι μόνο αυτό. Την περασμένη εβδομάδα η αναμονή έγινε ακόμη πιο αγχωτική και βασανιστική μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού να ξεκινήσει σε βάθος έρευνα ώστε να δει αν θα επιτρέψει ή όχι την πώληση.

Η Επιτροπή βρήκε τέσσερα προβληματικά σημεία στον φάκελο του ΔΕΣΦΑ, τα οποία η πιστοποίησή του από τη ΡΑΕ δεν μπόρεσε να λύσει:

1 Η ολοκλήρωση της συμφωνίας μπορεί να μειώσει τον ανταγωνισμό.

2 Ο υπό αζερικό έλεγχο ΔΕΣΦΑ μπορεί να έχει και τη δυνατότητα αλλά και το κίνητρο να εμποδίσει την πρόσβαση ανταγωνιστών στο σύστημα μεταφοράς αερίου.

3 Ο νέος ΔΕΣΦΑ ενδεχομένως να μην προχωρήσει σε επενδυτικό πρόγραμμα προκειμένου να περιοριστεί η μελλοντική πρόσβαση ανταγωνιστών στην αγορά.

4 Οι εισαγωγές αερίου στην Ελλάδα μπορεί να διαμορφώνονται σε όφελος της Socar που είναι κεντρικός προμηθευτής αερίου.

Στις Βρυξέλλες εκτιμούν ότι το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα είναι κατ’ ελάχιστον… απίθανο να εμποδίσει τη Socar από το να παραβεί την κοινοτική νομοθεσία ανταγωνισμού. Οπότε και αποφάσισαν να «ξεψαχνίσουν» την υπόθεση.

Σε ό,τι αφορά τα διαδικαστικά, η έρευνα της Κομισιόν μπορεί να διαρκέσει μέχρι 90 ημέρες, δηλαδή μέχρι τις 23 Μαρτίου 2015. Στην κυβέρνηση λένε βέβαια ότι αυτό είναι το απώτερο όριο (δηλαδή η έρευνα μπορεί να τελειώσει και νωρίτερα) ενώ θεωρούν ότι το ενδεχόμενο η Επιτροπή να μην αποδεχτεί την πώληση είναι το πιο απίθανο. Όμως οι ίδιοι το 2013 έλεγαν ότι η ολοκλήρωση του ντιλ είναι υπόθεση μερικών εβδομάδων…

Ακόμη κι αν δεχτούμε την εκδοχή των κυβερνητικών που βλέπουν ως πιθανότερη εξέλιξη να υπάρξει έγκριση του ντιλ αλλά με πρόσθετους όρους (δηλαδή την επιβολή πρόσθετων μέτρων διασφάλισης της ανεξαρτησίας του διαχειριστή και προστασίας του ανταγωνισμού), το πρόβλημα πλέον δεν αφορά το αν θα εγκρίνει η Κομισιόν τη συμφωνία, αλλά το εάν οι Αζέροι εξακολουθούν να «παίζουν».

Όπως έχουμε εξηγήσει και στο παρελθόν (για τα ντιλαρίσματα με Ρώσους και πρώην Σοβιετικούς), σε όλους αυτούς δεν αρέσουν γενικά ούτε οι καθυστερήσεις ούτε οι όροι. Έχουν μάλιστα και το μειονέκτημα να… θυμώνουν εύκολα. Και αυτό έγινε ήδη.

Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, ο επικεφαλής της εταιρείας Ροβνάγκ Αμπντολάγεφ (στενός φίλος του προέδρου Αλίγεφ) είπε ότι «η Ευρώπη και η Ελλάδα χρειάζονται το ντιλ περισσότερο από ό,τι εμείς»…

Προειδοποίηση αποχώρησης;

Μάλλον άμεση, αφού ο ίδιος συμπλήρωσε πως «υπάρχουν αρκετά άλλα και πολύ πιο κερδοφόρα πρότζεκτ, στα οποία θα μπορούσαμε να επενδύσουμε». Το ερώτημα λοιπόν τώρα ίσως να είναι πιο πολύ εάν η Socar θα δεχτεί πρόσθετους όρους από την Επιτροπή για να παραμείνει στο ντιλ και λιγότερο τι θα κάνει ή πώς θα το χειριστεί η Ελλάδα. Και τα παρακάλια του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος για να δείξει «έργο» στους δανειστές δεν έφτασαν…

Με τις σχέσεις μας με το Αζερμπαϊτζάν να βρίσκονται πλέον υπό δοκιμασία (παρατράγουδα υπάρχουν και στην υπόθεση του αγωγού ΤΑΡ), το «σύστημα Σαμαρά» δείχνει να αποτυγχάνει σε ένα ακόμη μιντιακά πολυδιαφημισμένο «έπος»: την υψηλή ενεργειακή διπλωματία.

Τα πήραν οι Ρώσοι

Την ίδια ώρα η… τσαντίλα των Ρώσων απειλεί να τινάξει στον αέρα και την αποκρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Όπως είναι γνωστό, το πρόγραμμα που είχε διαφημιστεί ότι συγκεντρώνει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον (αρχικά δηλωνόταν από το ΤΑΙΠΕΔ ότι μεταξύ των διεκδικητών ήταν οι Γαλλικοί Σιδηρόδρομοι – SNCF – και η ιδιωτική ρουμανική σιδηροδρομική εταιρεία GFR) έμεινε τελικά με μόνο μνηστήρα τους ρωσικούς σιδηροδρόμους RDZ του Γιακούνιν. Και αυτοί όμως είναι άγνωστο εάν θα κατέβουν στον διαγωνισμό, αφού έχουν (και αυτοί) οργιστεί από τις παρεμβάσεις της Ε.Ε. που δεν επιθυμεί ρωσικές εταιρείες να αναλαμβάνουν ευρωπαϊκές κεντρικές υποδομές.

Βέβαια, τυχόν αποχώρηση των Ρώσων θα σημάνει και άλλη μία πανωλεθρία για το κυβερνητικό στρατόπεδο, που θα αναγκαστεί να κηρύξει τον διαγωνισμό άγονο. Κρίσιμης σημασίας για το πώς θα κινηθούν οι Ρώσοι είναι και η σημερινή επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Μεταφορών Μ. Σοκόλοφ, ο οποίος θα έχει επαφές με εκπροσώπους της κυβέρνησης, αλλά και με παράγοντες του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων.

Η επίσκεψη του Ρώσου αξιωματούχου θα στείλει μηνύματα και για ένα άλλο πρόγραμμα που περιλαμβάνεται στα «σιγουράκια» του Μαξίμου: την αποκρατικοποίηση του ΟΛΘ, την οποία οι Ρώσοι ενδιαφέρονται να κερδίσουν πακέτο με τα τρένα. Το πρόβλημα για το «παρεάκι» του Μαξίμου περιπλέκεται από δύο πρόσθετους παράγοντες:

1 Η εκτίμηση του ανεξάρτητου αποτιμητή για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ αναφέρει ότι η εταιρεία των τρένων έχει προσδοκώμενο τίμημα περί τα 30-40 εκατ. ευρώ. Και βέβαια, σε μια περίοδο που ήδη χαρακτηρίζεται προεκλογική η κυβέρνηση δύσκολα θα τολμήσει να δώσει τα «τρένα» για ένα τόσο χαμηλό ποσό.

2 Η Κομισιόν ούτε που θέλει να ακούσει για αποκρατικοποιήσεις – πακέτο, πόσω μάλιστα σε Ρώσους.

Στην κυβέρνηση επιδίωξαν να πείσουν τον αποτιμητή να ανεβάσει το τίμημα, για να εισπράξουν όμως την απάντηση ότι το 30% του τροχαίου υλικού της TPAINOΣE έχει παροπλιστεί εξαιτίας της ελλιπούς συντήρησης των προηγούμενων ετών, ενώ άλλο ένα 10% δεν μπορεί να επισκευαστεί…

Η εικόνα των πρωτοφανών «αστοχιών» συμπληρώνεται με την περίπτωση του «Ελ. Βενιζέλος». Το αεροδρόμιο της Αθήνας είναι επιχείρηση του Δημοσίου στην οποία το κράτος κατέχει μεν την πλειοψηφία (55%) του μετοχικού πακέτου, αλλά λόγω της σύμβασης παραχώρησης (επί Σημίτη) δεν μπορεί να διαθέσει άνευ προϋποθέσεων το πακέτο μετοχών που κατέχει. Η σύμβαση παραχώρησης που είχε υπογραφεί επ’ ωφελεία των κατασκευαστών του αεροδρομίου με επικεφαλής τη Hochtief δίνει στους σημερινούς ιδιοκτήτες του μειοψηφικού πακέτου (είναι οι Καναδοί του fund PSP που αγόρασαν το πακέτο μετοχών της Hochtief) το δικαίωμα να καθορίζουν τις εξελίξεις. Στους κυβερνητικούς καταλογίζεται ότι την περίοδο που το πακέτο της Hochtief πέρασε στους Καναδούς έδωσαν το «Οκ» για τη μεταβίβαση χωρίς να ζητήσουν κανένα αντάλλαγμα, ενώ είχαν την ευχέρεια. Και τώρα το Δημόσιο βρίσκεται αντιμέτωπο με τους Καναδούς που βάζουν όρους (ζητούν από την κυβέρνηση να παραχωρήσει σε αυτούς ένα μικρότερο μετοχικό μερίδιο ώστε να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο του αεροδρομίου, χωρίς να εμπλακεί στη διαδικασία τρίτος παίκτης) προκειμένου να διατηρήσουν όπως εκείνοι θέλουν το «κελεπούρι» που απέκτησαν.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η υπόθεση με τον ΦΠΑ που εκκρεμεί για τις οικονομικές χρήσεις του «Ελ. Βενιζέλος» σε καθεστώς απαλλαγής εξελίσσεται σε μια διελκυστίνδα όπου το κράτος εμφανίζεται να απαιτεί φόρο εκατομμυρίων από τον… εαυτό του. Και τώρα οι Καναδοί δηλώνουν… δυσαρεστημένοι.

Πραγματικά δύσκολη η συγκυρία για τους μαθητευόμενους μάγους του Μαξίμου, που ευτυχώς για τους υπόλοιπους Έλληνες δεν κατάφεραν να εκποιήσουν την εθνική περιουσία…