Σ’ αυτήν την κλασική μονομαχία μεταξύ δύο μπορεί κάποιος να περιμένει πολλά. Και πράγματι μπορεί να προκύψει σασπένς αν οι δύο αρχηγοί καταφέρουν να μιλήσουν επί της ουσίας. Να αντιπαρατεθούν, δηλαδή, επί της πολιτικής και να αναδείξουν τις διαφορετικές προσεγγίσεις και προτάσεις τους.

 

Μία τέτοια συζήτηση, ωστόσο, προϋποθέτει ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Όμως, από τη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. έχουν αποδεχτεί και ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο, το οποίο αποτελεί τη – μόνη – πολιτική πρόταση που οι δανειστές έχουν επιβάλει στη χώρα, οι κύριοι Τσίπρας και Μεϊμαράκης θα δυσκολευτούν να «πυροβολήσουν». Θα είναι σαν να προσπαθούν να αυτοτραυματιστούν… Μοιραία η μονομαχία θα στραφεί στο παρελθόν και σε υποκειμενικές αξιολογήσεις: Ποιοι είστε εσείς και ποιοι εμείς, ποιος έχει την ευθύνη για το χάλι της χώρας και κυρίως ποιος είναι ο πιο ικανός να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο.

 

Δίχως να υποτιμούμε τις παραπάνω ερωτήσεις, τις οποίες τελικά θα απαντήσουν οι πολίτες προσερχόμενοι στην κάλπη, έχουμε την εντύπωση ότι θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν οι δύο μονομάχοι μπορούσαν να συζητήσουν για το πώς σκοπεύουν να τη βγάλουμε – ως κοινωνία – καθαρή με την υλοποίηση των προαποφασισμένων κοινών δεσμεύσεών τους για το ασφαλιστικό, για την αγορά εργασίας, για τους αγρότες, για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, για το στράγγισμα πολιτών και επιχειρήσεων με μόνιμα και έκτακτα φορολογικά βάρη και πάει λέγοντας… 

 

Σε μια τέτοια περίπτωση πράγματι όσοι παρακολουθήσουμε τη μονομαχία ίσως γίνουμε σοφότεροι. Έχουμε όμως την εντύπωση ότι το μόνο που θα δούμε θα είναι μια θορυβώδης προσπάθεια αποσιώπησης της «μεγάλης συμφωνίας τους»…