Για τον γάμο της μοναχοκόρης του, Αντιγόνης, μίλησε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Αυτιάς στο περιοδικό «Τηλεθεατής». 

Ο δημοσιογράφος και παρουσιαστικής της εκπομπής του ΣΚΑΙ «Καλημέρα» αναφέρθηκε στις προτάσεις που δέχεται για να κατέβει στις εκλογές, τα παιδικά του χρόνια και τη φοιτητική ζωή στην Αθήνα και τη γνωριμία με το Νάσο Αθανασίου. 

Διαβάστε μέρος της συνέντευξης:

Στην παιδική σας ηλικία, υπήρ­ξατε άτακτος και σαματατζής;

«Ούτε σπασικλάκι ούτε σαματα­τζής. Παίζαμε μπάλα όλη μέρα! Ο παππούς μου, κά­θε φορά, μου έλεγε: “Καλά, πώς μπήκες στη Νομική; Αφού διάβαζες λίγο”. Και η κλασική απάντηση από μένα: “Παππού, τα μάθαινα από την παράδοση του καθηγητή”».

Αν και Σαμιώτης, πώς και δεν γίνατε ναυτικός;

«Δεν έγινα γιατί ζούσα από κοντά τις δυσκολίες που βιώνει η ναυτική οικογένεια. Τον πατέρα μου έκα­να και τέσσερα χρόνια να τον δω! Δύσκολα χρόνια στο νησί. Όμως υπήρχε αλληλεγγύη, εκτίμηση, σε­βασμός, πίστη στην επιτυχία. Αν δεν πιστεύεις στην επιτυχία και σε αυτό που αγαπάς, δεν έχει νόημα η ζωή».

Η γνωριμία με το δημοσιογράφο Νάσο Αθανασίου άλλαξε την επαγγελματική σας πορεία;

«Λοιπόν, ήταν μεσημέρι Ιουνίου και θα έδινα Συνταγματικό Δίκαιο. Απέναντι από τη Νομική ήταν το καφενείο του Σωκράτη. Πήγαιναν οι φοιτητές της επαρχίας. Εκεί καθόταν ο φτασμένος τότε δημοσι­ογράφος Νάσος Αθανασίου. Απλός, ευγενής, σαφής και προπάντων άνθρωπος. Την επομένη με κάλεσε να παρακολουθήσω την εκπομπή “Κάθε μεσημέρι”, που μετέδιδε η ΕΡΤ. Το μικρόβιο είχε εισβάλει! Σε λίγους μήνες, με τη δική του βοήθεια μπήκα στην οικονομική εφημερίδα “Ημερησία”. Του οφείλω πάρα πολλά! Η ζωή τον έστειλε στην πολιτική και πολλές φορές δια­φωνούμε ή συμφωνούμε, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω τα λόγια του: “Αν επιλέξεις τη δημοσιογραφία, Γιώρ­γο, κάν’ το, αλλά πάντα δίπλα στην κοινωνία”».

Τι αναμνήσεις κρατάτε από τα πρώτα σας χρόνια στην Αθήνα, ως φοιτητής;

«Ζήσαμε πολλές όμορφες στιγμές με τον Θοδωρή Δρακάκη. Με την ΑΕΚ αυτός, ΠΑΟΚ εγώ, αλλά πάντα φίλοι! Είχα συμφοιτητές πολλά κορυφαία πρόσωπα της σημερινής πολιτικής ζωής».

Η συνεισφορά της συζύγου και της οικογένειας;

«Χωρίς αυτήν τη στήριξη δεν πας πουθενά».

Ευτυχισμένος και υπερήφανος με το γάμο της μοναχοκόρης σας;

«Η ζωή έχει τη δική της δυναμική και ομορφιά! Της δώσαμε την ευχή μας και χαιρόμαστε που είναι ευ­τυχισμένη. Οι γονείς χαίρονται διπλά όταν τα παιδιά προοδεύουν».