Στη νεοελληνική ιστορία έχει καταγραφεί μια έξοδος: αυτή του Μεσολογγίου, μια έξοδος απελπισίας, μια έξοδος ανάγκης, μια ηρωική έξοδος ελευθερίας. Ήταν Απρίλιος του 1826. Οι Τούρκοι πολιορκούσαν το Μεσολόγγι. Οι κάτοικοι της πόλης περνούσαν φρικτές στιγμές, υπέφεραν από αρρώστιες και πείνα. Κι ήταν άνοιξη… Η γύρω φύση έμοιαζε σα να τους ειρωνεύεται κι η ομορφιά να τους έχει στήσει καρτέρι θανάτου.

Σήμερα, δυο γεμάτους αιώνες μετά, βρισκόμαστε μπροστά στην παρωδία μιας σύγχρονης εξόδου κακομαθημένων νεοελλήνων που θα στοιχίσει πολλές ζωές αθώων…

Η πολιτεία, η πατρίδα, το μόνο που ζητά είναι την ελάχιστη θυσία: να μείνουμε σπίτι, εκεί που είμαστε! Από την άλλη, μας παρέχει γιατρούς, νοσηλευτές, νοσοκομεία, φάρμακα, επιστήμη, ότι μπορεί και περνά από το χέρι της. Μας εξασφαλίζει τη δουλειά μας, τα χρήματά μας, τα δικαιώματά μας εν γένει, όπως και το πολίτευμα, την πολύτιμη δημοκρατία η οποία πάντα κινδυνεύει σε ακραίες καταστάσεις. Κάνει ότι περνά από το χέρι της και είναι μέσα στα όρια των δυνατοτήτων της.

Το κράτος δείχνει να σέβεται τους θεσμούς της δημοκρατίας στο πρόσωπο του κάθε πολίτη, τον εμπιστεύεται, τον καθιστά συμμέτοχο της σωτηρίας του, υπεύθυνο για τη ζωή του και τη ζωή των συνανθρώπων του. Δεν επεμβαίνει ο στρατός στους δρόμους συλλαμβάνοντας ηλιθίους, δεν εισβάλει η αστυνομία στα διαμερίσματα σέρνοντας από τα μαλλιά τους απείθαρχους, δεν…κάνει τίποτα από όλα όσα έγιναν στην Κίνα (και αποδειχτήκαν αποτελεσματικά και σωτήρια, βάζοντας φραγμό στην πανδημία). Η ελληνική πολιτεία σέβεται τον πολίτη της, τον εμπιστεύεται και του ζητά την συνδρομή της ελεύθερης βούλησής του, την ανάληψη των ευθυνών που του αναλογούν στην δημοκρατία, για την υπεράσπισή της. Η Κίνα, μετά την πανδημία, θα συνεχίσει στο ίδιο αυταρχικό καθεστώς, η Ελλάδα και η Ευρώπη, όμως, οφείλουν να υπερασπιστούν την δημοκρατία και τους θεσμούς τους που σε παρόμοιες περιπτώσεις δοκιμάζονται σκληρά.

Η πολιτεία ζητά την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων μας, αυτών που επικαλούμαστε για να είμαστε μόνιμα στον δημόσιο τομέα και να παίρνουμε το μισθό μας βρέξει χιονίσει, η πολιτεία μας παρέχει δωρεάν παιδεία, υγεία και το δικαίωμα της απύθμενης γκρίνιας και απληστίας. Η πολιτεία μάς καλεί να μείνουμε στο σπίτι για να σώσουμε το ακριβό και μοναδικό μας τομάρι και να δείξουμε στοιχειώδη αλληλεγγύη και στους γύρω μας – και να το κάνουμε με την ιερή προσήλωση που εισπράττουμε το μισθό μας το επίδομα, την σύνταξη, που στέλνουμε το παιδί μας στο σχολείο, που έχουμε νοσοκομεία και φάρμακα. Αντ’ αυτού, οι νεοέλληνες δημοκράτες, ανθρωπιστές, δικαιωματιστές, αλληλέγγυοι, ειρηνιστές κτλ αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν την …σχόλη και να εκδράμουν στις γενέθλιες γαίες, συνωστιζόμενοι στις εθνικές οδούς.

Τι σημαίνει αυτή η έξοδος: Έξοδος σωτηρίας, έξοδος απελπισίας ή έξοδος του κουτοπόνηρου νεοέλληνα του οποίου η βασική μέριμνα είναι να μην χάσει τα κεκτημένα; Να μην χάσει το κεκτημένο του σαββατοκύριακού του, μιας και το κράτος επιδοτεί το μισθό του, την απληστία του, τη γαϊδουριά του μαζί με το τριημεράκι του. Βενζίνη έχουμε, αμαξάρες έχουμε, σπιταρόνες έχουμε (ότι παραδόξως δεν …είχαμε επί οικονομικής κρίσης!), προμήθειες έχουμε και κορωνοϊό έχουμε! Ας τον διασπείρουμε, το λοιπόν, στο χωριό και στο νησί, μπας και πεθάνει και κανένας γέρος να πάρουμε το σπίτι και το χωράφι…

Το ανάλγητο αστικοτσιφλικάδικο κράτος θα υποστεί βαρύτατη κριτική για τα θύματα του κορωνοϊου, για τις απολύσεις, για την μείωση μισθών και συντάξεων, για τον αυταρχισμό του… Όλοι στην (μελλοντική) συγκέντρωση διαμαρτυρίας!