Η υποθαλάσσια φωλιά ενός γιγαντιαίου σκουληκιού που έστηνε ενέδρα σε περαστικά θαλάσσια πλάσματα πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια αποκαλύφθηκε πρόσφατα από παλαιοντολόγους-κυνηγούς απολιθωμάτων, ανασκαφείς στην Ταϊβάν .

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το λαγούμι μήκους 2 μέτρων που βρέθηκε κάποτε στέγαζε ένα προϊστορικό αρπακτικό που έσυρε τα ανυποψίαστα θύματά του κάτω στη φωλιά του.

Το πλάσμα μπορεί να ήταν παρόμοιο με τα άγρια ​​«σκουλήκια Bobbit» που ζουν στην εποχή μας και περιμένουν σε αμμώδη λαγούμια με κεραίες που προεξέχουν για να παγιδεύσουν περαστικά θύματα. Αν και με μαλακό σώμα, τα σκουλήκια διαθέτουν αιχμηρά και ισχυρά σαγόνια που μπορούν να τεμαχίσουν ένα ψάρι σε δύο.

Οπως αναφέρει σε δημοσυεμά του ο Guardian, οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν την απολιθωμένη φωλιά ενώ μελετούσαν ιζηματογενή πετρώματα 20 ετών στη βορειοανατολική ακτή της Ταϊβάν.

Πως ξεχώρισαν τις φωλιές

Στην κορυφή της φωλιάς, πλάτους 3 εκατοστών, παρατήρησαν ένα διακριτικό μοτίβο που έμοιαζε με πολλές ανεστραμμένες χοάνες στοιβασμένες η μία πάνω στην άλλη.

Αυτό απέκλειε, σύμφωνα με θαλάσσιους βιολόγους, το ενδεχόμενο να ανήκουν αυτές οι φωλιές σε άλλα ζωά όπως γαρίδες. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η φτερωτή είσοδος στη φωλιά προκλήθηκε από μια στρατηγική κυνηγιού παρόμοια με αυτή των σκουληκιών Bobbit.

Όταν τα σκουλήκια τραβούν το θήραμά τους κάτω στη φωλιά τους, η κορυφή της καταρρέει και τα σκουλήκια πρέπει να τη ξαναχτίσουν.

Οι ερευνητές ήλπιζαν ότι τα λαγούμια θα μπορούσαν να περιέχουν απολιθωμένα υπολείμματα λείας ή τα ίδια τα σκουλήκια, αλλά δεν έχουν βρει κανένα μέχρι τώρα. Ένας λόγος, είπαν, είναι ότι τα σκουλήκια με λαγούμι συχνά εγχέουν τα κόπρανα τους στο νερό και το αφήνουν να τα παρασύρει, διαδίδοντας θραύσματα οστών από τα προηγούμενα γεύματα μακριά.