Πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Μάλλον κανείς δεν είναι σίγουρος. Ούτε η κυβέρνηση.

Ζούμε τον τέταρτο συνεχόμενο μήνα λοκντάουν, αλλά τα πράγματα για κάποιους είναι ακόμη χειρότερα. Και εννοώ τους επιχειρηματίες, ιδίως τους μικρούς και μεσαίους. Αυτούς που κολακευτικά όλοι πάντα αποκαλούσαν «ραχοκοκαλιά της οικονομίας».

Αυτοί λοιπόν δεν ζουν τον τέταρτο μήνα, αλλά τον όγδοο στους τελευταίους δώδεκα! Σε ένα χρόνο έχουν δουλέψει ένα τετράμηνο.

Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έχει ξοδέψει 27 δισ. για να τους ενισχύσει, αλλά:

Πρώτον, πολλοί απ’ αυτούς μπήκαν στην επιστρεπτέα προκαταβολή από τον τρίτο ή τέταρτο γύρο και μετά.

Δεύτερον, επειδή μιλάμε κατά βάση για δανεικά, οι περισσότεροι θα πρέπει να επιστρέψουν τα δύο τρίτα από αυτές τις ενισχύσεις όταν με το καλό θα επιστρέψουν στις δουλειές τους. Όταν δηλαδή θα βρουν μπροστά τους και όλες τις άλλες παγωμένες – και διογκωμένες – υποχρεώσεις.

Τρίτον, οι πολύ μικροί έχουν χάσει τζίρο 4,5 δισεκατομμύρια και όλη η αγορά μαζί 42 δισ.

Άλλωστε, όταν μειώνεται η ζήτηση για ένα προϊόν, μειώνεται και η παραγωγή του. Και η παραγωγή όλων των άλλων προϊόντων που συνδέονται μαζί του. Και μαζί βλέπουν «τα ραδίκια ανάποδα» και όλοι οι άλλοι συνδεόμενοι κλάδοι, όπως οι μεταφορές.

Και καλά. Αν όλα τούτα είχαν συγκρατήσει τον κορωνοϊό, θα έλεγα ότι η οικονομική θυσία είχε ένα σοβαρό και σπουδαίο νόημα. Αλλά ούτε αυτό συμβαίνει. Για την ακρίβεια συμβαίνουν πολλά που κανείς δεν θα ήθελε.

Στις χθεσινές ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ είχαμε 1.176 κρούσματα σε 17.936 μοριακά και rapid τεστ. Θετικότητα 6,55%. Ένα 24ωρο νωρίτερα ήταν μόλις 4,7%. Άλμα. Και σχεδόν κάθε μέρα νέες περιοχές μπαίνουν στο κόκκινο.

Ο κόσμος δεν τηρεί το λοκντάουν. Όλοι έξω. Γάμοι με 250 άτομα. Παράνομα καζίνα, παράνομα εστιατόρια, καφενεία κ.λπ. Ο κόσμος, κουρασμένος και απείθαρχος, κάνει ό,τι του κατέβει παρ’ όλο που τα νοσοκομεία είναι γεμάτα και δεν υπάρχουν πια εντατικές.

Όλοι έξω και μόνο οι εμπορικές επιχειρήσεις είναι κλειδωμένες – μαζί με την εστίαση. Οι μόνοι που πληρώνουν το μάρμαρο.

Αλλά μήπως έχουν πάει γρήγορα οι εμβολιασμοί; Στα 600.000 άτομα είμαστε. Πώς θα φτάσουμε το 30% του πληθυσμού στο τέλος Μαρτίου για να έχουμε σοβαρές ελπίδες ότι θα σωθεί κάτι αξιοσημείωτο από το καλοκαίρι; Θα εμβολιαστούν 2,5 εκατομμύρια άτομα σε ένα μήνα; Πολύ χλωμό.

Συμπέρασμα: Η πανδημία δεν έχει «μαζευτεί» – το αντίθετο μάλιστα – παρά το γενικό κλείδωμα της οικονομίας. Οι ζημιές συσσωρεύονται και πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι οι θυσίες επιχειρηματιών και εργαζομένων πάνε χαμένες.

Πρέπει το συντομότερο η κυβέρνηση να καταλάβει ότι δεν μπορεί να την πληρώνουν συνεχώς οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ένα «έξυπνο» άνοιγμα είναι μονόδρομος. Αλλιώς θα κάνουμε τον απολογισμό πάνω σε ερείπια.