Τα βασικά χαρακτηριστικά του Σημίτη ως πρωθυπουργού ήταν η εργατικότητα, η μεθοδικότητα και ο προγραμματισμός. Ιδίως οι δυο τελευταίες ιδιότητές του τον έφερναν σε αντίθεση με την νοοτροπία του λαού και την γενικευμένη αντίληψη ότι η μεθοδικότητα  ήταν για σπασίκλες και ο προγραμματισμός για ξενέρωτους. Αυτά τα χαρακτηριστικά του, μάλιστα, υπήρξαν αιτία  να λοιδορείται ως λογιστάκος που κρατούσε σημειώσεις στο μπλοκάκι του… Ωστόσο, ο Σημίτης παρέμεινε αδιαλείπτως στην πρωθυπουργία της χώρας επί 8 χρόνια και δυο μήνες, από τον Ιανουάριο του 1996 έως τον Μάρτιο του 2004, διάστημα που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους ξεπερνώντας το αντίστοιχο του Ανδρέα Παπανδρέου (7 χρόνια και 9 μήνες από τον Οκτώβριο του 1981 έως τον Ιούλιο του 1989). 

Η διακυβέρνηση Σημίτη, ωστόσο, δεν χαρακτηρίζεται για το ρεκόρ της παραμονής στην εξουσία αλλά από τα έργα που άφησε πίσω της. Έργα που άλλαξαν την «μακέτα» της Ελλάδας, αλλά και πολιτικές αποφάσεις που ενέταξαν την Ψωροκώσταινα στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και την συμπεριέλαβαν στην καρδιά  του πολιτισμένου κόσμου. Και γι’ αυτό εγκαλέστηκε, λοιδορήθηκε ιταμά και εργολαβικά από ανόητες τηλεπερσόνες και μια παντελώς ανίκανη και μικρόψυχη αντιπολίτευση. 

Το μετρό -ένα πραγματικό κόσμημα- που το συζητούσαν από το 1961, το τραμ  της Αθήνας, το αεροδρόμιο των Σπάτων, η Αττική Οδός, είναι κολοσσιαία έργα που άλλαξαν πραγματικά την όψη της χώρας εντάσσοντάς την στον σύγχρονο κόσμο.  Το δίκτυο των αυτοκινητοδρόμων του ΠΑΘΕ (Πάτρα – Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Εύζωνοι) με συνολικό μήκος 780χλμ, που αποτελείται από 3 αυτοκινητοδρόμους, τον ΑΘΕ (Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι), ένα τμήμα της Αττικής Οδού (Μεταμόρφωση-Ελευσίνα) και την Ολυμπία Οδό, άλλαξε την όψη της Ελλάδας. Στον ΠΑΘΕ βρίσκονται μερικές από τις μεγαλύτερες σήραγγες της χώρας μας: η μεγαλύτερη σήραγγα της Ελλάδας, η Σήραγγα Τ2 Τεμπών (6χλμ), η Σήραγγα Παναγοπούλας (4χλμ), η Σήραγγα Πλαταμώνα (2,7χλμ) και η Σήραγγα Κνημίδας (2,5χλμ). 

Ο κατάλογος είναι μακρύς και εντυπωσιακός: η μοναδική, καινοτόμα για τα διεθνή στάνταρτς στην σύλληψη και εκτέλεσή της, γέφυρα Ρίου –Αντιρίου, ένα έργο που απέσπασε 9 Διεθνή Βραβεία, αδιανόητο για την Ελλάδα με τους χωματόδρομους και τις λακκούβες, η Εγνατία οδός, η τέλεια οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων – που παρέλαβε η ανίκανη και καταστροφική κυβέρνηση Καραμανλή και που ξόδεψε την πρώτη της τετραετία κόβοντας κορδέλες των έργων του Σημίτη, τον όποιο με το ζόρι κάλεσε στους Αγώνες…  

Το 2001, κατόπιν υποδείξεως της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων να αφαιρεθεί η αναγραφή του θρησκεύματος από την αστυνομική ταυτότητα των Ελλήνων πολιτών, ξεκίνησε μια τεράστια διχαστική εκστρατεία της Εκκλησίας εναντίον του κράτους που κορυφώθηκε με δυο πανελλήνια συλλαλητήρια (οργανωμένα από την  Εκκλησία) και με την συλλογή 3 εκατομμυρίων υπογραφών, με πρώτη και καλύτερη αυτήν του Κώστα Καραμανλή! Ο μόνος πρωθυπουργός της χώρας που αντιτάχθηκε σθεναρά σε αυτή την μαζική επίθεση του εκκλησιαστικού κατεστημένου που εκπροσωπούσε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ήταν ο Σημίτης, ο μόνος που τόλμησε να συγκρουστεί ευθέως συντρίβοντας τους εκπροσώπους του νεοελληνικού Μεσαίωνα… 

Είναι και άλλα πολλά, μικρά και μεγάλα περιστατικά, που συγκροτούσαν τον αντιδημοφιλή χαρακτήρα του Σημίτη, του πιο συγκροτημένου και συνειδητά αντιλαϊκιστή ηγέτη της Μεταπολίτευσης, ενός ανθρώπου αξιοπρεπούς, χαμηλών τόνων, τελείως αντίθετου με το πρότυπο του  macho ηγέτη που χορεύει ζεϊμπέκικο, φωτογραφίζεται στα κοκορετσάδικα ή σκίζει μνημόνια.  Ο Σημίτης υπήρξε ένας αθόρυβος  στιβαρός ηγέτης που είχε τα άντερα όταν χρειαζόταν να τοποθετήσει  βόμβες εναντίον της χούντας και να αναμετρηθεί στα ίσα με τον πιο επικίνδυνο εχθρό της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, τον λαϊκισμό!   

Είναι αυτός ο ηγέτης που περιμένει σεμνά -πραγματικά, όχι με των λαϊκιστών τα καμώματα και καραγκιοζλίκια- την σειρά του να εμβολιαστεί, τυλιγμένος στην καπαρντίνα και τη σιωπή του.