Σε πολιτική σκοπιμότητα δηλαδή δημιουργία εντυπώσεων σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδει η Κουμουνδούρου την κίνηση του υπουργού Εσωτερικών Μάκη Βορίδη να ανακοινώσει ρύθμιση για την κατάργηση των περιορισμών στην ψήφο των αποδήμων που υιοθετούσε ο νόμος Θεοδωρικάκου στα τέλη του 2019.

Ο υπουργός επικαλούμενος δηλώσεις που έκανε στον Εθνικό Κήρυκα η αναπληρώτρια τομεάρχης Εξωτερικών με αρμοδιότητα τον Απόδημο Ελληνισμό Θεοδώρα Τζάκρη, κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει αυτή τη ρύθμιση. Στις δηλώσεις της η κ. Τζάκρη σημείωνε μεταξύ άλλων ότι οι περιορισμοί που ισχύουν είναι άδικοι και υποτιμητικοί και ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει μάχη για την άρση τους και θα τους καταργήσει όταν επανέλθει στην εξουσία.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ απάντησαν με κοινή τους δήλωση οι τομεάρχες εξωτερικών και εσωτερικών Γ. Κατρούγκαλος και Κ. Ζαχαριάδης καθώς και η προαναφερθείσα Θ. Τζάκρη επανακαταθέτοντας τη δική τους αρχική πρόταση, την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, λέγοντας εμφανώς «όχι» στη ρύθμιση Βορίδη πίσω από την οποία είδαν την προσπάθεια να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Ο κ. Βορίδης γνωρίζει πολύ καλά ότι η τροποποίηση του νόμου αυτού απαιτεί 200 ψήφους και αναδιαμόρφωση της ειδικής πλειοψηφίας που επιτεύχθηκε το 2019. Δεν καταθέτει λοιπόν την τροπολογία για λόγους ουσίας αλλά για λόγους εντυπώσεων» σημειώνουν μεταξύ άλλων τα τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο υπουργός Εσωτερικών ανταπάντησε πως ο «ΣΥΡΙΖΑ φοβάται την ψήφο των αποδήμων», επιβεβαιώνοντας τις αιχμές των τριών τομεαρχών.

Υπενθυμίζεται ότι τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο του 2019 που άνοιξε η σχετική συζήτηση από τον Τάκη Θεοδωρικάκο και πριν ακολουθήσει η διαβούλευση του τότε υπουργού Εσωτερικών με όλα τα κόμματα ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθετε τη δική του πρόταση την οποία είχε επεξεργαστεί ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή με αντικείμενο την διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων, στελεχωμένη με πρόσωπα και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την κυβερνητική του θητεία. Δεν είχε προχωρήσει όμως στην κατάθεσή της γιατί μεσολάβησαν οι εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρότασή του επιχειρούσε να συγκεράσει δύο πράγματα, από τη μία την ικανοποίηση ενός διαχρονικού αιτήματος των αποδήμων με έμφαση στους Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης, και από την άλλη την ανάγκη η ψήφος ανθρώπων που απουσιάζουν για δεκαετίες από τη χώρα να μην αλλοιώνει το εκλογικό σώμα και τη βούληση των πολιτών που διαμένουν στη χώρα και φορολογούνται. Μάλιστα στο δεύτερο εστίαζε την κριτική του προς την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Τσίπρα να καλεί μετά τη συνάντηση με τον Μητσοτάκη στο πλαίσιο επαφών με τους πολιτικούς αρχηγούς για το θέμα: «να μην επιχειρηθεί η ανάμιξη της ομογένειας σε παιχνίδια μικροκομματικών σκοπιμοτήτων με κρυφό και δόλιο στόχο την αλλοίωση των εκάστοτε πολιτικών συσχετισμών στο εσωτερικό της χώρας».

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως βασική προϋπόθεση:

—Να ψηφίζουν όλοι όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, και με αυτοπρόσωπη παρουσία στα κατά τόπους εκλογικά κέντρα (σε πρεσβείες και προξενεία).

—Ένα «κλειστό σύστημα εκπροσώπησης» όπου οι εκλογείς του εξωτερικού θα ψηφίζουν για τους συνδυασμούς Επικρατείας των κομμάτων για έναν ορισμένο αριθμό εδρών που θα καθορίζεται αποκλειστικά με βάση τις ψήφους του εξωτερικού και θα κυμαίνεται μεταξύ τριών (3) και δώδεκα (12), ανάλογα με τον αριθμό των εκλογέων που θα εγγράφονται σε κάθε εκλογική διαδικασία στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού. Το σκεπτικό της πρότασης αυτής ήταν να εκπροσωπούνται μεν οι απόδημοι με δικούς τους βουλευτές αλλά να μην προσμετράται η ψήφος τους στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα αλλοιώνοντας το εκλογικό μέτρο. (Η πρόταση που επαναφέρει σήμερα ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι με τη μορφή που κατατέθηκε στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης της συνταγματικής αναθεώρησης στο τέλος του 2019).

Τελικώς, βρέθηκε ένας συμβιβασμός που εν πολλοίς πατούσε στην πρόταση του ΚΚΕ και προέβλεπε να ψηφίζουν (με αυτοπρόσωπη παρουσία και όχι με επιστολική ψήφο) όσοι Έλληνες είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού και τα τελευταία 35 έτη έχουν μείνει στη χώρα μας τουλάχιστον δύο έτη και έχουν φορολογικές υποχρεώσεις.

Ο στόχος της κυβέρνησης ήταν να ψηφιστεί ο νόμος με ευρεία πλειοψηφία πάνω στη δική της πρόταση, που ήταν να ψηφίζουν όλοι όσοι μπορούν να αποκτήσουν ιθαγένεια στη βάση του «δικαίου του αίματος» (ακόμη και λόγω μακρινής συγγένειας δηλαδή) και η ψήφος τους να μετράει στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Μετά τις αντιδράσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ η κυβέρνηση αναδιπλώθηκε απλώς στον στόχο της επίτευξης ευρείας πλειοψηφία, έστω πάνω σε μία συμβιβαστική πρόταση. Εννοείται ότι καταγράφηκε ως ιστορικό επίτευγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη η υπερψήφιση της πρότασης με πλειοψηφία 288 βουλευτών ενώ τα περί συμβιβασμού πέρασαν στα ψιλά.