Στην παρούσα φάση η πολιτική συγκυρία καθορίζεται από την πανδημία του κορωνοϊού, η οποία έχει αναστείλει κάθε άλλη προοπτική. Η καθημερινότητά του πολίτη είναι απίστευτα ρευστή και η πανδημία αλλάζει τα δεδομένα, ευνοώντας την ατομικότητα.

Παράλληλα ο πολίτης σήμερα, περιορίζεται να αντιδρά στο δικό του μικρόκοσμο καθώς δεν υπάρχει κάποιο εθνικό ή άλλο συλλογικό αφήγημα, να τον κινητοποιήσει.

Έτσι ο πολίτης ως ψηφοφόρος, αντιδρά κατά τρόπο απρόβλεπτο, ή τουλάχιστον μη αναμενόμενο και εύκολα ερμηνεύσιμο. Αυτό δεν φαίνεται να έχει κλονίσει την πολιτική τάξη της χώρας, αν κρίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο κινείται και ενεργεί.

Πώς κάνουμε πολιτική σήμερα; Πώς διατυπώνεται ο πολιτικός λόγος; Ποιο το ύφος και τα επιχειρήματα των πολιτικών και των ηγετών μας; Ποιες οι ιδέες και τα συνθήματα;

Με μια ματιά στους λόγους των πολιτικών μπορούμε να συνοψίσουμε την άσκηση πολιτικής από τη μεν συμπολίτευση σε έναν ανέξοδο μεγαλοϊδεατισμό και μια αόριστη υπόσχεση για καλύτερες μέρες, από τη δε αντιπολίτευση σε στείρα και εμμονική «άρνηση» για οτιδήποτε προτείνεται.

Και όσο το πολιτικό σύστημα υλοποιεί την αρχή «κανείς δεν βιάζεται στο Τενεσσί», ο υπόλοιπος κόσμος αλλάζει.

Σε αντίθεση με τον αιώνα που διανύσαμε, που εξασφάλιζε μία βεβαιότητα με την οποία έζησε η γενιά μου και τουλάχιστον οι δύο προηγούμενες, και η οποία συνοψιζόταν στην ιδέα πως το δυτικοευρωπαϊκό μοντέλο ζωής και διακυβέρνησης ήταν το ιδανικό, η πανδημία έφερε στο προσκήνιο μια άλλη πραγματικότητα.

Ανέδειξε πώς υπάρχει και άλλο μοντέλο και αυτό είναι το ασιατικό. Αυτά που ήδη γνωρίζαμε, ατομικές ελευθερίες, πολιτική αντιπαράθεση ιδεών, προστασία ατομικών δικαιωμάτων και δεδομένων, μπορούν με μια πανδημία να περάσουν σε δεύτερη μοίρα.

Η εικόνα του drone που, κυνηγά πολίτες που ξεμύτησαν κόντρα στον περιορισμό που επέβαλε η πανδημία, δεν είναι εικόνα επιστημονικής φαντασίας, αλλά ενδεχομένως μια εικόνα από το μέλλον των παιδιών μας.

Σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον όπου συμβαίνουν τεκτονικές αλλαγές, η αναγκαιότητα δεν είναι άλλη από τον πολιτικό μετασχηματισμό.

Ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα τον 21^ο αιώνα δε μπορεί να εξαντλείται σε μετεμφυλιακές ή μεταπολιτευτικές κορώνες. Χρειάζεται λόγος σύγχρονος, που να απαντά στις ανάγκες τις εποχής και στις προκλήσεις στον άλλο κόσμο που έρχεται. Το ζήτημα είναι: ποιος θα διατυπώσει αυτό το λόγο;

*Η Μαρία Καρακλιούμη είναι πολιτική αναλύτρια της Rass