Χαλί για εκλογές έστρωσε ο Μητσοτάκης κατά την παρουσία του στη ΔΕΘ, αλλά όχι ντε και καλά για να τις κάνει σύντομα.

Παρά την εκλογολογία που ακολούθησε και παρά τη βεβαιότητα που επικρατεί σε πολλούς πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, ιδίως της αντιπολίτευσης, για εκλογές στην πρώτη ευκαιρία, ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να έχει κάποιον «δεμένο» σχεδιασμό.

Ο βασικός λόγος είναι ότι ο κοντινός ορίζοντας δεν είναι καθαρός. Η χώρα, κατά τις εκτιμήσεις και τις προειδοποιήσεις των ειδικών, θα αντιμετωπίσει το επόμενο διάστημα ένα ακόμη (τέταρτο) απειλητικό κύμα πανδημίας της Covid-19, την οποία πυροδοτεί το πιο μεταδοτικό μέχρι στιγμής στέλεχος του κορωνοϊού. Η μετάλλαξη Δέλτα – και λόγω του χαμηλού εμβολιασμού – αντιμετωπίζεται από την επιστήμη ως μια «νέα πανδημία».

Θολό κοινωνικό τοπίο

Καθαρό δεν είναι όμως ούτε το κοινωνικό τοπίο. Το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού δεν αντικατοπτρίζει μόνο τους υγειονομικούς κινδύνους. Έχει και μια παράμετρο κοινωνική, καθώς ένα τμήμα του πληθυσμού όχι μόνο αρνείται το εμβόλιο για λόγους ιδεολογικούς, θρησκευτικούς, παραπληροφόρησης, φόβου κ.λπ., αλλά και το μετατρέπει σε εργαλείο έκφρασης δυσαρέσκειας.

Πάνω στο εμβόλιο προβάλλονται ενδεχομένως πολλά περισσότερα από αυτό που πολλοί περιγράφουν απαξιωτικά ως «ψεκασμό». Γι’ αυτό άλλωστε οι αρνούμενοι να εμβολιαστούν δεν έχουν καθαρό πολιτικό ή κοινωνικό πρόσημο (παρά το επικοινωνιακό καπέλωμα από ακροδεξιά στοιχεία), αλλά αποτελούν μια ετερόκλητη και ποικιλόμορφη μάζα ανθρώπων.

Το επερχόμενο κύμα ακρίβειας, το οποίο θα πιέσει άγρια πολλά νοικοκυριά που ζουν στο όριο, ενδέχεται να βρει έτοιμο ένα εύφλεκτο υπόστρωμα και πράγματα εντελώς άσχετα μεταξύ τους να δημιουργήσουν μια εκρηκτική κατάσταση.
Η κυβέρνηση, επειδή ακριβώς δεν θέλει σε καμιά περίπτωση ένα ξέσπασμα κοινωνικών συγκρούσεων, ρίχνει πολύ νερό στο κρασί της εφαρμόζοντας μεν αυστηρά πρωτόκολλα κατά των μη εμβολιασμένων στην εστίαση, αλλά προσπαθώντας να αποφύγει τις απολύσεις τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στο κράτος.

Βεβαίως έτσι δημιουργεί μια καταφανή αντίφαση, αφού, δίνοντας διπλά μηνύματα, επιβάλλει αναστολή εργασίας και στέρηση μισθού στους υγειονομικούς (που είναι κατά 95% εμβολιασμένοι), αλλά αφήνει ανέγγιχτο τον υπόλοιπο σκληρό πυρήνα του κράτους (εκπαιδευτικούς, σώματα ασφαλείας και στρατό), όπου τα ποσοστά εμβολιασμού είναι από χαμηλότερα έως τραγικά, επειδή αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό κόστος θα είναι τεράστιο εάν αγγίξει τους εργαζομένους σε αυτόν.

Καλλιέργεια προσδοκιών

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση έχει ένα άνετο δημοσκοπικό προβάδισμα, αλλά οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι. Για να το συντηρήσει λοιπόν ο Μητσοτάκης επέλεξε μια πόλωση διαρκείας με την αντιπολίτευση, την παραγωγή τραβηγμένων από τα μαλλιά – αλλά επικοινωνιακά χρήσιμων ελλείψει άλλων – διλημμάτων του τύπου «ή εγώ ή ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη» και, κυρίως, μια πολιτική καλλιέργειας προσδοκιών.

Αυτή η πολιτική, όπως έδειξε η ΔΕΘ, έχει στόχο τη μεσαία τάξη, η οποία του έδωσε την άνετη νίκη με υψηλό ποσοστό στις προηγούμενες εκλογές, και τους νέους, οι οποίοι εμφανίζονται έντονα αρνητικοί προς την κυβέρνηση.
Πέρα από το επικοινωνιακό στραπατσάρισμα εξαγγελιών, όπως η επιδότηση των λογαριασμών του ρεύματος (η οποία χρειάστηκε διορθώσεις μετά τη ΔΕΘ και δεν είναι σαφές πόσες απώλειες θα καλύψουν τελικά) και του «πρώτου ενσήμου» (το οποίο δεν διαφέρει από οποιοδήποτε ενεργό πρόγραμμα του ΟΑΕΔ) ή των δωρεάν gigabytes στα κινητά των νέων που θα εμβολιαστούν, ο Μητσοτάκης αποκάλυψε τη στρατηγική των επόμενων μηνών.

Κατ’ αρχάς πήγε στη ΔΕΘ ενήμερος για την έκθεση της Moody’s που προβλέπει εκτίναξη του ΑΕΠ κατά 8,2% για το 2021 – εκθέσεις αυτού του είδους κοινοποιούνται στις κυβερνήσεις πολλές μέρες πριν από τη δημοσιοποίησή τους.
Προσπάθησε, λοιπόν, να καλλιεργήσει ένα κλίμα προσδοκίας στη μεσαία τάξη με επίκεντρο τη μείωση φόρων, η οποία ήταν και θα παραμείνει η κεντρική πολιτική προσέγγισης των μεσαίων. Το μότο «πλουσιότερη Ελλάδα, πλουσιότεροι Έλληνες» αποσκοπεί στην υπέρβαση των ξεκάθαρων σημερινών δυσκολιών και στην υπόσχεση πως ό,τι καλό συμβεί στην οικονομία θα αφορά ολόκληρη την κοινωνία.

Με τη νεολαία τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, αφού η κυβέρνηση δυσκολεύεται να βρει κώδικα επικοινωνίας και πλέον, μετά τη ΔΕΘ, επιστρατεύει «βαριές» υποσχέσεις, όπως την παροχή στέγης σε ζευγάρια με οικονομικά προβλήματα, κοντά στις «ελαφρύτερες» της Θεσσαλονίκης.

Φόβος για την “κοινωνική ειρήνη”

Οι υποσχέσεις παροχών, η καλλιέργεια προσδοκίας και οι θετικές προβλέψεις για την οικονομία δεν εγγυώνται τον κατευνασμό της κοινωνικής ανασφάλειας και δυσαρέσκειας εάν δεν συνοδεύονται από απτά οφέλη, αλλά και από κοινωνική ηρεμία.
Τον φόβο για τη διασάλευση αυτής της ηρεμίας εξέφρασε αυτές τις μέρες ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος λέγοντας ότι η κυβέρνηση «θέλει να διατηρήσει τους κανόνες κοινωνικής ειρήνης και ευταξίας». Ως εκ τούτου θα αποφύγει τις ακρότητες ως προς την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.

Για να μην αυξηθεί κατακόρυφα η δυσαρέσκεια, θα πρέπει οι επιπτώσεις από τις αυξήσεις στο ρεύμα και τα καταναλωτικά αγαθά να μην υπερβούν το όριο αντοχής των νοικοκυριών. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση δεν εγγυάται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τα καταναλωτικά αγαθά δεν θα συγκρατηθούν με απειλές προστίμων, ενώ προσώρας η κάλυψη των αυξήσεων έως τις 600 κιλοβατώρες καλύπτει μόνο ένα μέρος τους, καθώς η μέση κατανάλωση ανά νοικοκυριό υπερβαίνει αρκετά τις 1.000.
Με απλά λόγια, αυτή την ώρα μπορούμε να διακρίνουμε ένα είδος εκλογικής στρατηγικής του Μητσοτάκη, αλλά το τοπίο θα παραμείνει για καιρό ασαφές…

Διαβάστε επίσης:

Κορωνοϊος: Τι προβλέπει εγκύκλιος για ανεμβολίαστους συλληφθέντες και κατηγορούμενους που αρνούνται να υποβληθούν σε self-test

Μοντέλο κοκαΐνη: Τι είπε στην ανακρίτρια – «Ζούσα το όνειρο του γάμου, δεν ξέρω τίποτα για ναρκωτικά»

Επίθεση με βιτριόλι: Ξεσπά η μητέρα της Ιωάννας – «Δειλή και απάνθρωπη η Έφη»