«Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό», έλεγε τον περασμένο Ιούλιο ο Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του Νίκαια, ενώ χαρακτήριζε την διακυβέρνηση Μητσοτάκη «καθεστωτική δυστοπία» και έθετε ως πρόταγμα την ανάγκη η πολιτική του να νικηθεί.

Ωστόσο ούτε τότε ζήτησε εκλογές, ούτε τώρα τις ζητά, προβλέπει μόνο ότι αυτές θα γίνουν πρόωρα λόγω της φθοράς που έχει αρχίσει να πλήττει την κυβέρνηση, ότι ο Μητσοτάκης «θα συρθεί» σε αυτές. Πώς εξηγεί την αντίφαση να μην ζητά εκλογές ενώ θεωρεί την κυβέρνηση και την πολιτική της καταστροφική, κάτι που πολλοί ερμηνεύουν βάσιμα ως φόβο εκλογικής ήττας; Επικαλείται τα ρεαλιστικά εμπόδια και τις προτεραιότητες που θέτει η πανδημία δηλώνοντας συνεπής στην υπεύθυνη στάση που έχει τηρήσει από την αρχή της υγειονομικής κρίσης, δηλώνοντας επίσης «εγώ Μητσοτάκης δεν θα γίνω» παραπέμποντας στο γεγονός ότι ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο σημερινός πρωθυπουργός ζητούσε εκλογές σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του στην αρχηγία της ΝΔ.

Την ίδια ώρα προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα καχυποψίας για τον λόγο που ο πρωθυπουργός δεν προκηρύσσει εκλογές, εφόσον οι αρχικοί σχεδιασμοί ήταν να γίνουν εκλογές όσο ο Μητσοτάκης θα είναι ψηλά δημοσκοπικά, για να «κάψει» την απλή αναλογική και να κερδίσει τις αμέσως επόμενες κάλπες με το νέο σύστημα που θα του εξασφαλίσει το μπόνους βουλευτικών εδρών. Ο Αλέξης Τσίπρας υπονοεί ότι πλέον ο Μητσοτάκης φοβάται πλέον να πάει σε εκλογές και τον προκαλεί «αν τολμά κι αν έχει το θάρρος» να τις προκηρύξει, αφού δική του αρμοδιότητα είναι, αλλά ταυτόχρονα του βάζει και φρένο, λέγοντας πως αν τις κάνει χωρίς να έχει τελειώσει η πανδημία θα είναι ανεύθυνος.

Κοινώς, ο Αλέξης Τσίπρας εκπέμπει μια αμφιθυμία γύρω από το αίτημα των εκλογών. Το θέμα είναι ότι ανεξάρτητα του αν είναι πειστικός ως προς το γιατί δεν ζητά εκλογές, τα πρώτα σημάδια φθοράς της κυβέρνησης μάλλον βοήθησαν την Κουμουνδούρου να ξεκαθαρίσει και να σταθεροποιήσει τη στρατηγική της τους επόμενους μήνες. Και αυτή η στρατηγική αποβλέπει στην υποβοήθηση της φθοράς, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει πολιτικό χρόνο για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να προετοιμαστούν καλύτερα και να βρουν τρόπους να εγκολπώσουν τους δυσαρεστημένους από την κυβερνητική πολιτική. Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρνει να κερδίσει από την δυσαρέσκεια αυτή.

Στο βαθμό που δεν υπάρχει κάποιο δυναμικό κίνημα ή κάποιο κοινωνικό ρεύμα  υπέρ του για να «καβαλήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τις παραμονές του 2015, αντιθέτως πλέον αντιμετωπίζεται με καχυποψία και οργανωτικά παραμένει αδύναμος, χωρίς να μπορεί να κινητοποιήσει το μαζικό κοινωνικό ακροατήριο και να του δώσει κατεύθυνση, ο Τσίπρας φαίνεται να μην έχει άλλο να κάνει παρά να εφαρμόζει μια στρατηγική «ώριμου φρούτου», εντείνοντας τα μηνύματα που θέλει να περάσει, ότι δηλαδή διορθώθηκε και σκοπεύει να αποκαταστήσει την βλάβη που ακουσίως προκάλεσε στην μεσαία τάξη η πολιτική της «πρώτης φοράς» υπό τον «ζυγό» της τρόικας. Καθώς και να περάσει ένα προφίλ πιο ήπιο, μετριοπαθές και σοβαρό το οποίο επιστρατεύει κατά καιρούς την τελευταία διετία, χωρίς σταθερότητα και συνέπεια, ωστόσο από τις πυρκαγιές και μετά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει να στρέφεται όλο και περισσότερο σε αυτή τη λογική.

Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι μετά τη συνέντευξη Τύπου στην ΔΕΘ από το κυβερνητικό στρατόπεδο προσπάθησαν να κάνουν ακριβώς αυτό, να διαλύσουν κάθε υποψία ότι ο Τσίπρας μπορεί όντως να έχει κάνει την αυτοκριτική του και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί σήμερα να μην είναι ο ίδιος με το 2015 επομένως να αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Έτσι εξαπέλυσαν συντονισμένα πυρά επιστρατεύοντας κλισέ που διεγείρουν τα αντανακλαστικά εκείνα που οδήγησαν στην ήττα του 2019: «ψεύτης», «αλαζόνας», παλαιοκομματικός και οπισθοδρομικός, «εξόντωσε τη μεσαία τάξη», κλπ.

Το «ματς» ξεκίνησε και η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον…

Διαβάστε επίσης:

Το απρόβλεπτο ντόμινο των διεθνών εξελίξεων…

Παγκόσμια βόμβα τα ηλεκτρονικά απόβλητα

Η αληθινή πρόκληση για τη νέα γενιά